- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z książek Sapkowskiego[]
Gusta gustami, ale w istocie mało kto określał czarodziejki jako "urodziwe". Wszystkie wywodziły się wszak z kręgów społecznych, w których wyłącznym przeznaczeniem córek było zamążpójście. Któż pomyślałby o tym, by skazywać córkę na lata żmudnej nauki i tortury zmian somatycznych, gdy można było wydać ją za mąż i korzystnie się spowinowacić? Kto życzył sobie mieć w rodzinie czarodziejkę? Pomimo respektu, jakim cieszyli się magicy, rodzina czarodziejki nie miała z niej najmniejszej korzyści, bo zanim dziewczyna ukończyła edukację, z rodziną przestawało łączyć ją cokolwiek – liczyło się wyłącznie konfraterstwo. Dlatego czarodziejkami zostawały wyłącznie córki mające zerowe szanse na znalezienie męża.
W przeciwieństwie do kapłanek i druidek, które niechętnie brały brzydkie lub kalekie dziewczynki, czarodzieje przyjmowali każdą, która zdradzała predyspozycje. Jeśli zaś dziecko przechodziło przez sito pierwszych lat terminowania, wkraczała magia – prostująca i wyrównująca nogi, reperująca źle zrośnięte kości, łatająca zajęcze wargi, usuwająca blizny, znamiona i ślady po ospie. Młoda czarodziejka stawała się "atrakcyjna", bo wymagał tego prestiż jej profesji. Rezultatem były pseudoładne kobiety o złych i zimnych oczach brzydul. Brzydul niezdolnych zapomnieć o swej brzydocie przesłoniętej magiczną maską, ukrytej nie dlatego, by je uszczęśliwić, a wyłącznie dla prestiżu profesji.Opowiadanie Ostatnie życzenie w zbiorze Ostatnie życzenie
Geralt przyglądał mu się nienatrętnie. Zastanawiał się, ile czarodziej może mieć lat. Wiedział, że ci zdolniejsi potrafili wyhamować proces starzenia się permanentnie i w dowolnym wieku. Mężczyźni, dla reputacji i prestiżu, preferowali wiek zaawansowanie dojrzały, sugerujący wiedzę i doświadczenie.
Opowiadanie Okruch lodu w zbiorze Miecz przeznaczenia
Próbuję wyjaśnić ci przyczyny, dla których czarodzieje nie przepadają za wsiowymi znachorami, zaklinaczami, uzdrawiaczami, jędzami i wiedźminami. Nazwij to, jak chcesz, nawet zwykłą zawiścią, ale tu właśnie leży przyczyna antypatii. Złości nas, gdy magię, sztukę, którą nauczono nas traktować jako elitarny kunszt, przywilej najlepszych i święte misterium, widzimy w rękach profanów i naturszczyków. Nawet gdy jest to dziadowska, nędzna i śmiechu warta magia.
Opowiadanie Okruch lodu w zbiorze Miecz przeznaczenia
Piękne, długie i rozpuszczone włosy były rzadkością, wyznacznikiem pozycji, statusu, znakiem kobiety wolnej, pani samej siebie. (...) Tylko druidki i czarodziejki – i nierządnice – obnosiły się z naturalnymi grzywami, by podkreślić niezależność i swobodę.
– Bzdura (...) Czarodziej miałby szpiegować dla Nilgaardu? Z jakich powodów? Dla pieniędzy? Śmieszne. Licząc na wielką władzę pod rządami zwycięskiego cesarza Emhyra? Jeszcze śmieszniejsze. Nie jest tajemnicą, że Emhyr var Emreis trzyma podległych mu czarodziejów krótko. Czarodzieje w Nilfgaardzie traktowani są równie funkcjonalnie jak, dajmy na to, stajenni. I mają nie więcej władzy niż stajenni. Czy którykolwiek z naszych rozwydrzonych magików zdecydowałby się walczyć o zwycięstwo cesarza, przy którym byłby stajennym? Filippa Eilhart, która dyktuje Vizimirowi Redańskiemu królewskie orędzia i edykty? Sabrina Glevissig, która przerywa mowy Henselta z Kaedwen, waląc pięścią w stół i nakazując, by król się zamknął i słuchał? Vilgefortz z Roggeveen, który niedawno odpowiedział Demawendowi z Aedirn, że chwilowo nie ma dla niego czasu?
Dane z gry Wiedźmin
"Bractwo Czarodziejów przestało istnieć po buncie na Thanedd, kiedy część magów oskarżono o zdradę na rzecz Nilfgaardu, po czym arestowano lub zabito. Byli tam obecni wszyscy liczący się czarodzieje, ponieważ w dniu następnym miała się odbyć ważna narada. Podczas walk ginęli również neutralni magowie, między innymi Hen Gedymdeith, którzy pamiętali jeszcze początku ludzkiej kolonizacji. Wkrótce potem Tissaia de Vries popełniła samobójstwo. Dzień jej śmierci stał się końcem Bractwa i początkiem nowego ładu. Po buncie na Thanedd niektóre spośród czarodziejek zyskały na znaczeniu. Filipa Eilhart wzmocniła swoją pozycję szarej emicencji na dworze Redanii, a elfka Francesca Findabair, królowa Doliny Kwiatów, bardziej zaangażowała się w sprawy ludzi. Triss Merigold, jedna z młodszych czarodziejek, reprezentująca interesy Foltesta, również włączyła się do kształtowania nowego porzątku"