Dziadek

Szablon:Postać infobox Dziadek - jedna z najbardziej tajemniczych, intrygujących i kontrowersyjnych postaci w grze komputerowej Wiedźmin, poczciwy, niezależny staruszek mieszkający w odosobnionej chatce w lesie na bagnach.

W książce natomiast na bardzo podobnego człowieka natyka się Ciri, szukająca swego świata. Dziadek oferuje jej posiłek, na co umęczona dziewczyna przystaje. Dziadek jednak zdradza swoją okrutną naturę, a jedyne, co ratuje Ciri życie to fakt, że przed jej zabiciem chciał zaznać młodego ciała. Dziewczyna wyrwała się i zabiła go.

Historia

O jego przeszłości nic a nic nie wiadomo, lecz w miarę poznawania informacji o nim w rozmowach z nim można się dowiedziec wielu interesujących rzeczy o nim samym. Przede wszystkim odznaczał się nie tylko wielką umiejętnością, jeśli chodzi o przyswajanie sobie wiedzy i gromadzeniu oraz zapamiętywaniu informacji, co uczyniło z niego nawet niezłego mędrca, to w dodatku miał samorodne talenty bojowe i fizyczne: potrafił odganiac od siebie potwory własną laską, korzystał nieraz ze swojej podręcznej broni - siekiery. Z biegiem czasu starzał się jednak coraz bardziej i jego ciało stawało się coraz mniej sprawne, toteż coraz częściej unikał starc z potworami, ufając swemu instynktowi przetrwania, ale nie zarzucił swoich spacerów po bagnach. Wyprawiał się m. in. po to, żeby pomodlic się przy kapliczce Melitele oraz znaleźc dla siebie jedzenie. Znał bagna jak własną kieszeń. Dawniej interesował się zjawiskami magicznymi, miał nawet książkę "Ain Soph Aur". Wbrew pozorom był bardzo trzeźwo myślącym człowiekiem i gardził ceglarzami za czczenie przez nich ryboludzi vodyanoi, uważając te stworzenia za wyjątkowo niegodne czci.

Czerpał pożywienie w makabryczny sposób - nie wahał się zabijać ceglarzy, druidów i elfów, aby potem z ich zwłok przyrządzić posiłek. Osobiście miewał wyrzuty sumienia z tego powodu, narzucił sobie przez to zasady niejedzenia dzieci, lecz uważał, że ludzkie mięso jest bardziej pożywne i smakuje jak kurczak (jak to stwierdził później w czasie przesłuchania, jakie zafundował mu Geralt). Wiedział nawet, czego odpowiednik może stanowic w przybliżeniu kilogram ludzkiego mięsa. Polował na drwali, druidów, ceglarzy, potrafił nawet zamordowac elfy i krasnoludy, a to już świadczy co nieco o talencie do walki, gdyż w lesie na bagnach przebywali głównie wyszkoleni szermierze i topornicy z tych dwóch ras. Najbardziej uwielbiał mięso elfów ze względu na aromatycznośc i za to, że jest jakby natury nasycone przyprawami, zaś co do krasnoludów przeżył wielki zawód, gdyż po stoczeniu walki z utopcem o przeżarte truchło jednego z nich - uznał, że krasnoludy są łykowate i żylaste. Urządzał jednak swoje wypady w taki sposób, iż nikt nie wiedział praktycznie nic o żadnym kanibalu, więc okazał się zapewne mistrzem w skradaniu się i podstępach. Zbrodnicze nawyki spowodowały jednak, iż został zmuszony do życia w samotności. Tak długo nikt go niepokoił i nie odwiedzał, iż nabrał z czasem bezczelności i zostawiał swoje przysmaki w domu i na zewnątrz, gdzie właściwie każdy mógł je zobaczyc. Pomimo tego zachowywał się w stosunku do innych przyjacielsko i życzliwie, chętnie dzieląc się z innymi swoimi ciekawymi informacjami. W sumie sprawiał wrażenie stereotypu osoby starszej. Był poza tym niesamowicie gadatliwy i dowcipny.

Rola w grze

Pojawia się w rozdziale II i (jeśli przeżył) w trzecim. Geralt po raz pierwszy spotyka Dziadka przy przystani na bagnach. Początkowo wzbudził w wiedźminie lekką irytację, gdyż przez cały czas zwracał się do niego per "wnusiu". Gdy ten odgryzł się słowami "Nie jestem twoim wnusiem, dziadku", ten wyjaśnił mu, że faktycznie jest nazywany nie inaczej, jak Dziadek, po czym uspokoił Geralta, że ludzie mówiąc o Geralcie "parszywy odmieniec" przesadzają, gdyż nie zauważył osobiście by był oparszywiały. Wówczas jest możliwe przyjąc od Dziadka zadanie poboczne "Pielgrzymka", polegającym na zaprowadzeniu Dziadka do kapliczki Melitele. Dziadek staje się wówczas nieodłącznym towarzyszem Geralta po całych bagnach. Mimo, że dzierży przy sobie siekierę, nie ma wystarczającej odwagi, by wspomóc Geralta w walce z różnymi potworami, toteż krzyczy cały czas "Starczy". W momencie zbliżania się jakichś potworów zaczyna migać zielona poświata z czaszkami - taka sama, jak po uaktywnieniu się petardy "Król i królowa". On sam jednak wie, jak o siebie zadbać, i raczej trzyma się od potworów z daleka. Towarzystwo Dziadka sprawia, że warto przejść się z nim po całych bagnach, gdyż udziela mnóstwo ciekawych informacji o różnych miejscach: przy gliniankach, wieży na bagnach, jaskini, Trzech Wyspach i kręgu druidów.

W zadaniu "Zbłąkana owieczka" związanego z poszukiwaniami małego i nawiedzonego chłopca z wioski ceglarzy można zapytać Dziadka o chłopca, lecz ten nieco się zezłości, twierdząc, że Geralt mu coś imputuje, i wyrazi się o dzieciach, że ich nie lubi. W zadaniu "Kwiaty dwugrotu" dobrze jest z kolei zadać mu pytanie o kwiatach dwugrotu, gdyż uzyska się wówczas od niego receptę na eliksir Perfumy do dziennika. Nie jest natomiast zbyt wylewny, jeżeli chodzi o wieżę na bagnach - nazywa ją "starą ruderą", lecz uważa, że pragnienie Geralta odnośnie dostania się tam to "ambitny cel" i zachęca do poczytania posiadanej przezeń książki "Ain Soph Aur", po czym ostrzega, że mu w stawach strzyka, więc na pewno idzie burza.

Konfrontacja z ludożercą

Jeżeli gracz chce zakończyć zadanie "Pielgrzymka" musi omijać chatkę na bagnach, gdyż po odkryciu, że to Dziadek jest kanibalem sprawa pielgrzymki okazuje się nieważna. W momencie podchodzenia do domu zaniepokojony Dziadek krzyknie "Wnusiu, kapliczka to nie w tę stronę jest. Zawróćmy". Kiedy po rozpoczęciu zadania "Kanibal" Geralt zapyta dziadka o to, kto jest właścicielem domu, Dziadek przyzna się jednak niczego najwyraźniej nieświadomy, że on nim jest. Niezależnie od tego, czy bohater odpowie "Ty chędożony kanibalu!" (reakcja: "Cichaj smarku, ja ci do garnka nie zaglądam!") albo niczego Dziadkowi nie powie, i tak Dziadkowi przejdzie nagle ochota na pójście do kapliczki. Wówczas nabierze on statusu neutralnego i stanie się możliwe zabicie już teraz Dziadka. Wystarczy wyciągnąć miecz i go zaatakować, a ten mimo bronienia się swą siekierą okaże się zbyt słaby dla wiedźmińskiego szermierza i zginie. Wpis do dziennika zadań po zakończeniu zadania "Kanibal" to: jedna bestia mniej. Z ciała Dziadka warto zgarnąć kilka interesujących przedmiotów, jak np. eliksir.

Konfrontacja z Dziadkiem-kanibalem może przebiegać również inaczej: jakiś czas po zakończeniu zadania "Pielgrzymka" Geralt zastanie Dziadka w mocno nietypowej sytuacji - przy ucztowaniu przy stole z ludzką czaszką i mózgiem na talerzu. Zawstydzony i przerażony odkryciem Geralta Dziadek zacznie robić wszystko, żeby odciągnąć Geralta od "emocjonalnej reakcji" (jak to sam określił) i wysłuchania jego racji, na co Geralt odpowiada "Nie wiem, jakie racje może mieć kanibal". Pozostaje przy tym nieco bezczelny, gdy zwraca Białemu Wilkowi uwagę, że blado wygląda, i może by coś zjadł. Wówczas można wypytać go o motywy zjadania ludzkiego mięsa i trochę go pomęczyć słowami "Milcz, skurwielu!", a ten będzie w niepewnych momentach potulnie i posłusznie obiecywał milczenie. Kiedy w końcu graczowi przyjdzie ochota na ostateczne rozwiązanie kwestii kanibala, uprzytomniając mu, iż jako wiedźmin - zawodowy tępicie potworów - powinien odebrać ludożercy życie, ten pocznie gładkimi słówkami nakłaniać go do oszczędzenia go, gdyż rzekomo ma bardziej przydać się żywy, niż martwy, gdyż Geralt może cały czas liczyć na jego pomoc odnośnie poruszania się na bagnach, a gdy Geralt nie dowierza temu twierdząc, że może uciec, kanibal zapewnia go, że jest już za stary na ucieczkę po następnej wpadce. Wówczas należy dokonać wyboru:

Zabójstwo Dziadka: Geralt uznaje, że Dziadek jest potworem nie zasługującym na prawo do życia, po czym Dziadek wybiega za chałupę. Po wyjściu z domu Geralt zastaje go przed domem w towarzystwie wspomagającej go gromadce echinopsów na czele z archesporem - wszyscy rzucają się wówczas na wiedźmina; niewykluczone, że echinopsy wyrosły z ziemi, gdyż stworzyło je przeklęcie gruntu z powodu zbrodni dokonywanych przez Dziadka; pojedynek z Dziadkiem niczym się wówczas nie różni od tego opisanego powyżej, jednak tam nikt mu nie pomaga w walce.
Oszczędzenie Dziadka: Geralt zezwala Dziadkowi na dalszy żywot, a ten z wdzięczności uczy go recepty na smarowidło nazwane jadem wisielców.

Opowieści Dziadka

Zioło dwugrotu: Rośnie tu i ówdzie na bagnach, ale jest rzadkie. Z kwiatów dwugrotu wyrabia się narkotyk. Zetrzyj je w moździerzu razem z kłami bestii i zalej alkoholem. I masz pachnidło.
O Geralcie": Jesteś silny, otacza cię blask chwały, znasz smak zwycięstwa i miłości. Masz zasady, czyli fundament. Ze świadomością i duszą też nie jest najgorzej, chocieś mutant. Zobaczymy, jak będzie z mądrością i zrozumieniem, he, he.
Glinianki: Doły z gliną... To tutaj pracują ci cholerni dziwacy. Tak, ceglarze zawsze udają przed obcymi normalną społeczność. Ukrywają swoją wiarę. Wiesz, że ci głupcy czczą ryboludzi? (...) Ociekającą śluzem gadzinę z wyłupiastymi oczami? Daj spokój! Ci vodyanoi nawet nie potrafią mówić po ludzku! Trzeba się z nimi porozumiewać za pomocą przedmiotów. Słyszałem, że ludzie porozumiewają się z rybolami, zostawiając na ołtarzach przedmioty. Każdy przedmiot ma jakieś znaczenie i jest odczytywany jako intencja. Tak samo odpowiadają vodyanoi - zostawiając przedmioty. Dokładnie nie wiem [jakie], nie interesowały mnie. Musiałbyś pogadać z ceglarzami, ale one nie zwierzają się potencjalnym bluźniercom.
Tajemnice jaskini: Rzadko zapuszczam się w okolice tej jaskini. To legowisko zdziczałych psów. Tak. Żywią się padliną pozostawioną na moczarach. Nie gardzą też świeżym mięsem - nocami słyszę ich nawoływania, gdy urządzają stadne łowy. (...) Lokalna legenda mówi, że w najgłębszej części pieczary mieścił się grobowiec słynnego wojownika vranów. Podobno pochowano go ze skarbem. Ludzie plotą, co im ślina na język przyniesie. Słyszałem kilka wersji opowieści o skarbie i wszystkie były sprzeczne. Poza jednym punktem. No takim, że wszyscy śmiałkowie, poszukujący skarbu vrana, zginęli.
Rasa vranów: To rasa, która niemal wyginęła. W gruncie rzeczy nic o nich nie wiem. Nawet tego, czy rzeczywiście gromadzili skarby. (informacji o nich Dziadek udziela przy okazji opowiadania o jaskini)
Historia wieży na bagnach: Tam na drugim brzegu to słynna wieża maga. Miejsce, którego nikt nie odwiedził od czasu śmierci jej twórcy. Wieża otwierała się, gdy na piedestałach Drzewa Życia umieszczone były sefiry. Na dodatek pilnował jej Strażnik. Mam na myśli runiczne kamienie, spoczywające na piedestałach na bagnach. Drzwi otwierały się pod warunkiem, że właściwe kamienie zostały umieszczone na odpowiednich piedestałach. O tak, czarodziej z wieży miał świra. Był opętany swoją pasją. Chciał, by dostęp do jego dokonań mieli tylko ci, którzy tę pasję rozumieją. Ja na przykład nie mam pojęcia o co chodzi z tym Drzewem Życia. Zgłębiał tajemnice życia i zapragnął tchnąć ducha w sztuczną istotę. No i tak powstały golemy a pośród nich najdoskonalszy - Strażnik. Strażnik to golem stworzony przez maga. Zrobiony z gliny, ale obdarzony pozorami życia. Każdy, kto chce wejść do wieży, musi stanąć mu na drodze. Nie znam konkretów. Wiem tylko, że Strażnika znajdziesz na Cmentarzysku Golemów w pobliżu zawalonej wieży. Ludzie plotkują, a ja słucham. Zresztą gdy mieszka się na bagnach, nie sposób się nie natknąć na wzmianki o sefirach i piedestałach.
Trzy Wyspy: Trzy Wyspy, tak nazywają to miejsce. Tutaj dorodnie rozwija się roślina nazywana jaskółczym zielem. Nie jestem zielarzem, jeśli o to pytasz, ale kiedyś sporo czytałem. Wiem na przykład, że dwie dawki jaskółczego ziela z solami naezańskimi dadzą petardę, wywołującą magiczny strach. Na bagnach żyje mnóstwo bloedzuigerów. Jeśli uda ci się pozyskać dwie dawki ich krwi, w połączeniu z limfą abominacji i zarodnikami echinopsa uzyskasz eliksir, którzy druidzi nazywają Lasem Mariborskim. Cholerna skleroza... a mo... zaraz sobie coś przypomnę... (ostatecznie Dziadek niczego sobie nie przypomina, ale gracz zyskuje receptę na eliskir Las Mariborski)
Magia Miejsc Mocy: Ach... uwielbiam to miejsce. Czujesz delikatny zapach ozonu? Czujesz, jak naelektryzowały ci się włosy? I to delikatne mrowienie na skórze. (...) Nic dziwnego, że [twój medalion] drgnął. Jesteśmy w pobliżu Miejsca Mocy. Wędrując po świecie, natkniesz się na nie niejednokrotnie. Zwyczajni ludzie ich nie dostrzegają, ale ci, którzy mają do czynienia z magią, odnajdują je bezbłędnie. Wykorzystują Miejsca Mocy do czerpania energii. Trzeba odbyć szkolenie. Na przykład takie, jakie przechodzą czarodzieje. Druidzi też mają swoje sposoby. Dziwię się twojemu pytaniu, bo ty chyba też byłeś szkolony w czerpaniu Mocy. Po wzmiance o medalionie, sądzę, że nie jesteś czarodziejem. Zamiast Sztuki stosujesz proste sztuczki. Medalion ci w tym pomaga, nieprawdaż? Jest jeszcze jedna zasada. Magowie, ekolodzy i druidzi sprzeczają się na temat natury Miejsc Mocy i żywo dyskutują o odnawialności energii i dewastacji natury. Jedni twierdzą, że Moc się wyczerpuje i należy ją oszczędzać. Inni mówią, że czerpanie jest przywilejem czarodziejów a równowaga w przyrodzie to frazes. (...) Faktem jest, że po zaczerpnięciu Mocy, Źródło się regeneruje i musi minąć dzień zanim zaczerpniesz ponownie. Jeżeli jesteś czarodziejem [wykorzystaj ją] do rzucania czarów. Wiedzący wykorzystują Moc do wzmocnienia wizji. Guślarze i wiejskie wiedźmy do swoich praktyk. Nie wiem, do której grupy ty się zaliczasz. Znasz (...) te kuglarskie sztuczki nazywane Znakami. Miejsca mocy wzmacniają ich siłę. No cóż, nie jest to prawdziwa magia, ale ma pewne zastosowanie praktyczne. Wspominałeś o medalionie. Jeśli działa tak jak myślę, to w Miejscu Mocy możesz naładować go energią. Wiem jeszcze, że druidzi odprawiają w Miejscach Mocy rytuały leczące i oczyszczające, ale wątpię, czy zechcą ciebie ich nauczyć.
Berengar: Jesteś wiedźminem, prawda? Niedawno spotkałem na bagnach wiedźmina, ale nie był taki uprzejmy. Tobie wnusiu, chętnie opowiem. A łaził tu, kręcił się i wypytywał, i wyglądał, za przeproszeniem, jakby się nie mógł wypróżnić od tygodnia, pewnie zła dieta... (...) Ale powiem ci, wnusiu, że... on się bał. Kręcił się najwięcej koło dołów, gdzie ci głupcy z wioski ryją w glinie, jak jakieś krety... Nic więcej nie wiem.

Cytaty z książek A. Sapkowskiego

Staruszek, niziutki, ale bynajmniej nie zgarbiony, ubrany był w lnianą koszulę i portki z takiegoż materiału. Na nogach miał wielkie i prześmiesznie wyglądające łapcie z łyka. W jednym ręku dzierżył sękaty kostur, w drugim wiklinową kobiałkę. Jego twarzy Ciri nie widziała dokładnie, kryło ją obszarpane i zwisające rondo słomianego kapelusza, spod, którego wystawał opalony nos i siwa skotłuniała broda.

Pani Jeziora

Twarz miał okrągłą, upstrzoną starczymi plamami, ale czerstwą i niewiele pomarszczoną, brwi rzadkie, podbródek mały i bardzo silnie cofnięty. Długie siwe włosy nosił związane na karku w harcap, wierzch głowy miał natomiast zupełnie łysy, błyszczący i żółty jak arbuz.

Pani Jeziora

Ciekawostki

Odmowę Dziadkowi podjęcia się zadania "Pielgrzymka" Geralt wyrazi słowami "Spieprzaj, dziadu", na które Dziadek swoją drogą zareaguje obojętnie. Ta odzywka jest aluzją do słów zmarłego tragicznie w 2010 prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego, który w 2002 zasłynął użyciem tej frazy do krytykującego w niewybrednych słowach członków Prawa i Sprawiedliwości warszawianina.
Po zakończeniu zadania pielgrzymka Dziadek wspomina o innym wiedźminie... i uaktywni się nagle możliwość zapytania "Krąg Żywiołów?", chociaż w ogóle nie wspomnieli oni w tej konwersacji, co może budzić zdziwienie.
W dawniejszych wersjach gry "Wiedźmin" istniał błąd związany z tym, iż Dziadek znikał, jeśli po rozpoczęciu zadania "Pielgrzymka" gracz wszedł do jaskini.
W materiałach dodatkowych znajdujących się na płycie dołączonej do opakowania gry komputerowej "Wiedźmin" znajdują się m. in. relacja i opinia Grzegorza Pawlaka, który podkładał głos Dziadkowi, ze swojej pracy aktorskiej przy grze "Wiedźmin". Grzegorz Pawlak twierdził w nim, że podkładał w niej głos m.in. czarodziejowi-kanibalowi oraz czarownikowi-kapłanowi (Wielebnemu), chociaż obydwaj nie umieli rzucać żadnych zaklęć.
W pliku dialogowym dziadka można przeczytać w dziale "comment" w szablonie wypowiedzi "Odejdź wnusiu pókim dobry" następujący opis: "Dziadek na bagnach, żywotny staruszek, raczej wesoły".