- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z gry Wiedźmin 3: Serca z Kamienia[]
Potwór leśny, zły i dziki. Do dziś w niektórych wioskach na obrzeżach Kaedwen panuje przekonanie, że jego przysmakiem są dziewice, lecz prawda jest taka, że zwykle zadowala się warzywami, nierzadko samą marchewką. Zwierzę, ze względu na swoją krępą budowę ciała i ostre kły, ma wielki potencjał batalistyczno-dywersyjny. Matka natura dała mu zestaw dwóch par kłów – górne fajki i dolne szable, dzięki którym sieje postrach wśród ludzi i innych mieszkańców lasu. Dzik ma także twardy ryj, czyli gwizd, lecz nie potrafi nim gwizdać. Ludowe podania wskazują, że wszystkie dziki mają o to do natury wielką pretensję, której wyraz dają rozwalając płoty i wyżerając ziemniaki. Najłatwiej rozpoznać dzika po charakterystycznym chrumkaniu, brzmiącym jak „czego?!”. Zwykle występują w niewielkich stadach, po 3-5 osobników.
Dziki są bardzo szybkie, zaatakowane od tyłu mogą trafić wrogów kopytami, na wrogów znajdujących się przed nacierają ostrymi kłami. Dobrą strategią do walki z nimi jest złapać pojedynczego osobnika (lub, jeśli to możliwe, kilka) w pułapkę Yrden lub spróbować podpalić ich sierść, stosując Znak Igni.
Dane z gry GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana[]
Wpis z Księgi Nagród[]
Zwój 1: Dzik to potwór leśny, zły i napastliwy. Na obrzeżach Kaedwen panuje przekonanie, że jego przysmakiem są dziewice, lecz prawda jest taka, że zwykle zadowala się warzywami, nierzadko samą marchewką.
Zwój 2: Matka natura dała mu zestaw dwóch par kłów – górne fajki i dolne szable, które czynią z niego groźnego przeciwnika. Biada temu, kto spotyka w lesie dzika: niech nie mitręży, lecz na drzewo zaraz zmyka.
Zwój 3: Dzik ma twardy ryj, czyli gwizd, lecz nie potrafi nim gwizdać. Ludowe podania wskazują, że wszystkie dziki mają o to do natury wielką pretensję, której wyraz dają rozwalając płoty i wyżerając ziemniaki.
Zwój 4: Dzika od świni różni nie tylko gęsta szczecina, ale i charakter: wieprzki są płochliwe, a dziki walczą o swoje. Nawet ich chrumknięcia brzmią bardziej zaczepnie, jakby chciały zakrzyknąć „Czego, ciemięgo?!”
Skrzynia 1: Wojowniczy charakter dzików sprawia, że są powszechnym motywem heraldycznym. To właśnie dzik widniał w herbie niesłynnego rodu von Everec, z którego wywodził się Olgierd, ataman zbójeckiej Wolnej Kompanii Redańskiej. Cracha an Craite, skelligijskiego jarla, zwano zaś Dzikiem Morskim; galion o kształcie dziczego gwizdu zdobił też jego drakkar. Jednak wbrew powszechnemu wśród gorzej wyedukowanych przekonaniu, nazwa „Dziki Gon” ma inny źródłosłów, nijak niepowiązany z tym zwierzęciem.