Dziki Gon

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Dziki Gon – przekleństwo niektórych okolic, na Dziki Gon najczęściej można natrafić zimą. Jest to pędzący po niebie orszak upiorów dosiadających szkielety koni.

Sama ich obecność wywołuje ataki szału oraz paniki, które powodują przyłączenie się do tego orszaku. Liczne zaginięcia ludzi, a potem ich nagłe i niespodziewane powroty, tłumaczono jako porwanie przez Dziki Gon. Porwani doświadczają dylatacji czasu. Gdy wracają do swych rodzinnych okolic zastają stare, zarośnięte groby swych dzieci.

Królem Dzikiego Gonu jest Eredin a jego oddział to Dearg Ruadhri (Czerwoni Jeźdźcy).

Wiedźmin 2: Zabójcy Królów

W Wiedźminie 2 Geralt ma szansę porozmawiać z aptekarzem w obozie Kaedwen o Dzikim Gonie.

Wcale nie są zwiastunem wojny, bo pojawiają się zimą, kiedy wojny zwykle prowadzi się wiosną. Zawsze podążają z Północy na Południe, nigdy na odwrót. Emitują fale elektromagnetyczne wywołujące amnezję, może ponowne poddanie się ich działaniom, odwróci to. Przybywają do świata Wiedźmina prawdopodobnie w poszukiwaniu niewolników.

I Król Dzikiego Gonu — Widmo króla Dzikiego Gonu na ilustracji w czeskim wydaniu Czasu pogardy.

Można się dowiedzieć, że w większości przypadków nie są to prawdziwi Jeźdźcy, lecz ich duchowe emanacje. Prawdziwe elfy pojawiały się w świecie Wiedźmina tylko w szczególnych sytuacjach, jak wtedy, gdy porwały Yennefer. Porywają ludzi zwykle między 10 a 20 rokiem życia.

Historie o Gonie nie pojawiają się w kulturze elfów i krasnoludów. Jest to o tyle interesujące, że Starsze Ludy musiały mieć z nim do czynienia na długo przed ludźmi. Krasnoludy ignorują to zjawisko, zaś elfy tajemniczo milczą na jego temat.

Wiedźmin 3: Dziki Gon

W Wiedźminie 3 Dziki Gon jest głównym wrogiem. Po raz pierwszy pojawia się w czasie snu Geralta w Kaer Morhen. Zamraża wtedy przebywających w siedliszczu wiedźminów, i na oczach Geralta zabija jego protegowaną. Kolejny raz Wiedźmin spotyka upiornych jeźdźców po znalezieniu Yennefer, kiedy oboje w eskorcie Nilfgaardczyków udają się do Wyzimy.

Dziki Gon spustoszył wieś Wrzosowa w Velen i Lofoten na wyspie Hindarsfjall.

W akcie II gry Dziki Gon przypuszcza atak na Kaer Morhen w czasie którego ginie Vesemir i Vigi Pomyleniec bądź Lambert (w zależności od decyzji bohatera). Gon zostaje rozbity w III akcie gry, kiedy zostają zabici wszyscy dowódcy i żołnierze upiornego orszaku.

Generałowie Gonu:

Imlerith
Caranthir – główny nawigator Naglfaru
Ge'els – namiestnik Eredina w Tir ná Lia

Znani wojownicy Gonu:

Nithral – przebywa w kryjówce Avallac'ha

Ciekawostki

Dziki Gon występuje także w mitologii północnej Europy i Wielkiej Brytanii (jest nawet wspominany w I Tomie Potopu Henryka Sienkiewicza, jako legendarny orszak krzyżackich upiorów).
Istnieje elfia legenda o Królowej Zimy, która w czasie zamieci przebiega kraje saniami zaprzężonymi w białe konie. Jadąc, królowa rozsiewa dookoła twarde, ostre, maleńkie okruchy lodu i biada temu, kogo taki okruch trafi w oko lub w serce. Taki ktoś porzuci wszystko, podąży za Królową, za swoim marzeniem i miłością. Oczywiście, nigdy jej nie odnajdzie i zginie z tęsknoty.
Wizja trupiego orszaku została zaczerpnięta z mitu germańskiego znanego jako Dziki Gon, popularnym również na terenach zamieszkiwanych przez Słowian.