Isengrim Faoiltiarna, elf
Wyniosłe, szlachetne, pełne piękna maski właśnie opadły i możesz zobaczyć ogrom nienawiści, jaką czują do ludzi.Geralt o elfach (zależnie od wyboru gracza)[1]
Elf - jedna z ras występujących w serii książek Andrzeja Sapkowskiego. Jest to jedna ze Starych Ras (m.in. gnomy, krasnoludy), przybyła na swoich białych okrętach o wiele wcześniej niż ludzie. Elfy są długowieczne i niezmiennie piękne, ich twarze są z reguły szczupłe i wyraziste. Rasę ową charakteryzuje również wzrost. Elfy są bardzo wysokie i mają szczupła budowę ciała. Są najlepszymi łucznikami, jakich kiedykolwiek nosiła Ziemia. Elfiej rasie z łatwością przychodzą praktyki magiczne, są wręcz naturalnie przystosowani do magii, dlatego elfi czarodzieje są bardzo szanowani i uznawani. Znakami wyróżniającymi są szpiczaste uszy i drobne, pozbawione kłów równe zęby. Większość elfów, nosi długie, proste i lekko podkoloryzowane warkoczami fryzury. Odnoszą się z ogromną pogardą do ludzi, wielu ich szczerze nienawidzi za zbrodnie przodków. Nie są wylewne, nie okazują bezpośrednio uczuć. Wśród ludzi panuje przekonanie, że elfy w ogóle nie płaczą. Często na ich szatach i zbrojach, a także w makijażu, można dostrzec liściasty motyw.
Elfy dzielą się na Aen Seidhe (Lud Wzgórz) - elfy ze świata Wiedźmina, oraz Aen Elle (Lud Olch) - elfy, które z pomocą jednorożców odeszły do innego świata.
Elfie kobiety owulują co 10, 20 lat. Jednak podczas kontaktów seksualnych z ludźmi, na wskutek kombinacji hormonów, elfki są bardziej płodne.
Elfy, są skazane na zagładę w świecie wiedźmina. Dlatego też, zostaną otwarte Drzwi, dzięki którymi przedostaną się do innego świata unikając tym samym (jako jedyna rasa) lodowego kataklizmu. Elfia rasa odchodząc z Kontynentu zniszczyła, bądź zabrała, wszystkie dzieła sztuki, wynalazki i inne zabytki kultury.
Historia
Iorweth po lewej i Ge'els po prawej - reprezentanci obu grup elfich
Według wielu innych ras, elfy przybyły na Kontynent na białych okrętach, które przybiły w ujścia Pontaru i Jarugi. Prawdopodobnie one też prześladowały inne rasy, jak krasnoludy, czy gnomy. Rasa elfów zamieszkała na równinach, nizinach, dorzeczach, a nawet w górach. Cywilizacja ta była jedną z najbardziej rozwiniętych w świecie Wiedźmina.
Wspomnienie o pierwszym kontakcie ludzi i elfów jest różnie odbierane. Jedni uważają, że to elfy pierwsze zaatakowały, inni zaś że to ludzie rozpoczęli wojnę. Niezależnie od tego, kto pierwszy zaczął, ostatecznie wygrali ludzie, zmuszając elfy do asymilacji. Aelirenn, jedna z elfek, wzięła większość kwiatu elfiej młodzieży do zrywu, który skończył się tragicznie. Do dziś pamięć o tej walce tkwi wśród młodych elfów.
Obecnie duża ilość młodzieży elfiej dołącza do Scoia'tael, w wyniku czego nie są lepsi od sił pacyfikujących ich, bo obie strony zabijają niewinnych. Jednak nie zawsze elfy i ludzie są sobie wrogami - wynikiem miłości między przedstawicielami tych ras są półelfy, dzieci ludzi i elfów. Choć spotykają się z ostracyzmem, to jednak wciąż ich przybywa i są jednym z dowodów na to, że ludzie i nieludzie wcale nie muszą ze sobą walczyć.
Państwa
Elfy kiedyś tworzyły wiele cywilizacji. Obecnie jednak są w mniejszości, tworzą tylko niewielkie i słabe państwa rolnicze, wyjątkiem jest Tir ná Lia:
- Góry Sine
- Dol Blathanna
- Tir ná Lia (inny świat, frakcja Aen Elle)
Stosunki z innymi rasami
Ludzie
Pomimo walk Zakonu i oddziałów specjalnych ze Scoia'tael ludzie i elfy nie są zajadłymi wrogami. Oczywiście wiele z nich walczy o godność, ale wyczyny Wiewiórek i drugiej strony sprawiają, że cierpią na pogromach. Ludzie cieszą się z wynalazków odebranych lub podarowanych obecnie elfy, jak perfumy, makijaż, puder, czy doskonałe łuki. Z tego ostatniego elfy słyną na całym Kontynencie. Z drugiej strony, wielu Aen Sidhe żyje razem z ludźmi na zadowalającym poziomie, więc stosunek elfów do ludzi jest bardzo różny.
Jednorożce
Jednorożce nienawidzą elfów, bo te wytępiły niemalże całą ich rasę. Szczególnie nie znoszą Aen Elle, ponieważ walczą z nimi w Tir na Lia.
Krasnoludy
Elfy dobrze rozumieją się z krasnoludami, co w dużej mierze jest spowodowane często podobnym losem podczas pogromów. Nieraz walczą ramię w ramię w komandach Scoia'tael.
Gnomy
Z powodu rzadkiego występowania gnomów poza Mahakamem, nieznany jest stosunek elfów do nich, nie wiadomo jak dużą styczność ze sobą miały te rasy w przeszłości.
Niziołki
Podobnie jak z krasnoludami, elfy dobrze dogadują się również z niziołkami, wspólnie walczą o wolność i cierpią w pogromach.
Ważniejsze postaci
- Francesca Findabair
- Isengrim Faoiltiarna
- Filavandrel aén Fidháil
- Aenyeweddien
- Aelirenn
- Eredin Bréacc Glas
- Avallac'h
- Emean aep Sivney
- Ithlinne
- Lara Dorren
- Auberon Muircetach
Inne Elfy w świecie Sapkowskiego
- Angus Bri Cri
- Cairbre aep Diared
- Chireadan
- Ciaran aep Dearbh
- Coinneach Dá Reo
- Til Echrade
- Errdil
- Ettariel
- Galarr
- Iorweth
- Riordain
- Toruviel
- Echel Traighlethan
- Vanadain
- Yaevinn
Dane z książek Sapkowskiego
Makijaż to wynalazek elfek. Wiele pożytecznych rzeczy przejęliśmy od Starszego Ludu. Cholernie mało dając w zamian.
W górze rzeki zobaczyliśmy ich miasta, tak delikatne, jakby utkane z porannej mgły, z której się wyłaniały. Wydawało się nam, że znikną za chwilę, że ulecą z wiatrem, który marszczył powierzchnię wody. Były tam pałacyki, białe jak kwiaty nenufaru. Były wieżyczki, zdające się być uplecione z bluszczu, były mosty, zwiewne jak płaczące wierzby. I były inne rzeczy, dla których nie znajdowaliśmy imion i nazw. A mieliśmy już przecież imiona i nazwy dla wszystkiego, co w tym nowym, odrodzonym świecie widziały nasze oczy. Nagle, gdzieś w odległych zakątkach pamięci, odnajdywaliśmy nazwy dla smoków i gryfów, dla syren i nimf, dla sylfid i driad. Dla białych jednorożców, które o zmierzchu piły z rzeki, schylając ku wodzie swe smukłe głowy. Wszystkiemu nadawaliśmy nazwy. I wszystko stawało się bliskie, znane, nasze.
Oprócz nich. Oni, choć tak do nas podobni, byli obcy, tak bardzo obcy, że długo nie umieliśmy dla obcości tej znaleźć imienia.
Hen Gedymdeith, Elfy i ludzie
- Elfy! – parsknął Yarpen. – Jeżeli chodzi o ścisłość, one akurat są tu takimi samymi przybłędami jak i wy, ludzie, choć przybyły na swoich białych okrętach dobre tysiąc lat przed wami. Teraz to na wyprzódki pchają się z przyjaźnią, teraz to jesteśmy bracia, teraz to zęby szczerzą, gadają: „my, pobratymcy”, „my, Starsze Ludy”. A dawniej, kur… Hm, hm… Dawniej to świszczały nam ich strzały koło uszu (…)
Elfy są długowieczne, Ciri. Według naszej miary czasu, prawie nieśmiertelne. (...) ale wyłącznie ich młodzież jest płodna, tylko młodzież może mieć potomstwo.
Ciri widziała już takie uzębienie, bardzo białe, bardzo drobne i bardzo nieludzkie, równe jak spod strychulca, pozbawione kłów.
Dane z glosariusza z gry komputerowej "Wiedźmin"
To jedna z najstarszych ras, młodsza tylko od gnomów. Elfy bardzo wcześnie stworzyły wspaniałą cywilizację i dzisiaj na elfich ruinach stoją ludzkie miasta, takie jak Wyzima albo Oxenfurt. Słyną z uzdolnień magicznych, ale elfia magia różni się od ludzkiej. Elfy żyją bardzo długo, ale w młodym wieku tracą zdolność do płodzenia potomstwa i rozmnażają się znacznie wolniej niż ludzie. Z tego powodu zostały pobite i straciły prymat nad światem. Obecnie istnieją tylko dwie enklawy tej rasy: Góry Sine, gdzie elfy żyją w niedostatku i wymierają, oraz Dol Blathanna, Dolina Kwiatów, rządzona przez czarodziejkę Enid an Gleanna. Dolina Kwiatów jest krajem marionetkowym, silnie uzależnionym od Nilfgaardu.
Elfy opowiadają historię Lary Dorren i Cregana z Lod - ludzkiego czarodzieja i elfiej czarodziejki, pierwszej pary kochanków pochodzących z dwóch różnych ras. Elfy twierdzą, że związek Lary i Cregana był dowodem na możliwość pokojowej koegzystencji między rasami. Ale ludzie zdradziecko zabili czarodzieja i doprowadzili do wygnania Lary. W ten sposób, wedle elfów, po raz pierwszy ujawniły się wrogość, zaborczość i agresja ludzi. Te cechy „barbarzyńców” sprawiają, że współżycie z rasą ludzką jest niemożliwe, a śmierć Cregana i wygnanie Lary zapoczątkowały ciągnącą się do dzisiaj wojnę.
Ludzie opowiadają swoją wersję historii o Larze Dorren i Creganie z Lod, która różni się od elfiej opowieści. Elfka i człowiek związali się tuż po Koniunkcji Sfer i pojawieniu się ludzi. Legendarni kochankowie byli symbolem pokojowego współżycia dwóch ras do czasu, kiedy zazdrosne o Larę elfy zdradziecko zabiły „barbarzyńcę”, który ośmielił się związać z ich kobietą. W tej wersji legendy Lara przedstawiana jest jako wiedźma, a śmierć Cregana zapoczątkowała serię zdrad i knowań wymierzonych w ludzi. Współczesna wrogość między rasami wynika więc z winy elfów.
Elfy nie mówią o swojej wierze w obecności ludzi, gdyż uważają, że barbarzyńcy nie są w stanie pojąć filozoficznych i mistycznych niuansów ich religii. Ludzi z kolei nie obchodzą wierzenia elfów. Wiadomo jednak, że część elfów wierzy w Dana Meadbh, boginię matkę, która wydaje się być aspektem Melitele.
Sławne elfie miasta
Trzy najsławniejsze miasta elfie leżą w Kaedwen. Est Haemlet i Loc Muinne zostały zniszczone przez redańskiego marszałka Milana Raupennecka. Zostało tylko Shaerrawedd, jednak ono również jest dziś ruiną po powstaniu Aelirenn.
Ciekawostki
- Elfy charakteryzuje niebywała wrażliwość na piękno
- Są dumną rasą, dlatego rzadko okazują uczucia
- Większość elfiej młodzieży poległo 200 lat temu w boju z ludźmi
- Magia jest ich częścią, w odróżnieniu od ludzi, którzy musieli się jej nauczyć
- Elfy nie posiadają zarostu
- Elfy, zachowują młody wygląd przez stulecia, nawet gdy nie są już zdolni do rozmnażania
- Można uznać iż ingerencja ludzi jest tragedią dla elfów, jednak w książce można snuć domysły czy nie postąpiły podobnie z jednorożcami.
