Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki
Ten artykuł jest artykułem na medal.

Jestem prostym wiedźminem. Nie walczę ze smokami, nie bratam się z królami ani nie sypiam z czarodziejkami…Eskel do Geralta[1]

Eskelwiedźmin Cechu Wilka.

Charakterystyka[]

Bardzo podobny do Geralta, różnił ich kolor włosów. Miał na policzku bliznę zrobioną przez jego Dziecko Niespodziankę, Deidre Ademeyn[1][N 1], biegnącą od kącika ust do ucha. Jego głos przypominał szczekanie psa[2].

Był spokojny, unikał konfliktów[2]. Mimo kompleksów z powodu swojego wyglądu[3] lubił się uśmiechać. Okazywał uprzejmość w stosunku do rozmówców, a także wysłuchiwał racji obu stron dyskusji[2]. Nie żałował, że został wiedźminem, pracował nad polepszeniem metod swojej pracy, lubił również nieskomplikowany styl życia oparty na braniu kolejnych zleceń, unikając polityki[3]. Szanował Vesemira jako mentora, a także przyjaźnił się z innymi Wilkami[2]. Pozostali wiedźmini uważali go za najbardziej przyzwoitego, jednak można było go nakłonić do innego postępowania. Pociągały go kobiety z rogami[3], miał również słabość do Triss Merigold[2].

Posiadał właściwe wiedźminom zdolności, ponadto silnie emanował magią[2]. Nie lubił alchemii, uważał szermierkę za lepszą[4].

Biografia[]

Szkolenie w Kaer Morhen[]

Odbywał szkolenie w Kaer Morhen mniej więcej w tym samym czasie, co Geralt. Któregoś dnia chłopcy złapali leśnego trzmiela i przywiązali go do dzbanka. Widok szarpiącego się owada bawił ich, jednak zostali przyłapani przez Vesemira, który zbił ich rzemieniem[5].

Szkolenie Ciri[]

Jesienią 1263 roku udał do Wiedźmińskiego Siedliszcza, aby przezimować. Kiedy do twierdzy przybyli Geralt i Ciri, powitał ich. Cintryjka początkowo bała się go z powodu jego wyglądu, jednak z czasem oswoiła się z nim. Razem z Coënem i innymi Wilkami zaczął nadzorować trening dziewczynki[2].

Wieczorem był świadkiem transu, w jaki Ciri wpadła z powodu wypicia białej mewy. Sytuacja ta powtórzyła się później dwukrotnie w innych okolicznościach. Dziewczynka przepowiedziała śmierć Białego Wilka i Coëna, przez co przestraszeni wiedźmini zdecydowali się wezwać Triss, nie ujawniając jej jednak prawdziwej przyczyny tej decyzji[2].

Rok później Eskel, wraz z Geraltem i Lambertem, przywitał przybyłą do warowni czarodziejkę. Podczas kolacji udawał rozmownego[2].

Następnego dnia Merigold była wściekła przez sposób, w jaki wiedźmini szkolili Ciri. Gdy oznajmiła, że dziewczynka ma miesiączkę, zebrani zmieszali się, za wyjątkiem Eskela. Ten wstał i ucałował Triss w rękę, prosząc o pomoc. Po chwili dołączyła do nich księżniczka, oznajmiając, że jest niedysponowana. Wiedźmin odpowiedział, że ćwiczenia zostaną zawieszone, a lekcje teoretyczne – skrócone, a nawet przełożone, gdyby Ciri się źle czuła[2].

W Midinváerne odbyła się rozmowa dotycząca prawdziwego powodu wezwania Triss do Kaer Morhen. Czarodziejka tłumaczyła, że Cintryjka jest Źródłem, a przez to może być niebezpieczna dla otoczenia, ale wiedźmini nie chcieli jej w pełni zaufać. Podczas dyskusji Eskel nie stał tylko po stronie Wilków, a popierał argumenty, które uważał za słuszne i starał się zapobiec zaostrzeniu wymiany zdań. Następnie Triss umyślnie podała Ciri białą mewę, przez co wszyscy zobaczyli jej kolejny trans[2].

Czarodziejka próbowała rozmawiać z wiedźminami o polityce, jednak ci nie mieli zamiaru tego robić i każdy zbywał ją na swój sposób. Eskel próbował być uprzejmy, nie odwracał wzroku od rozmówczyni i czasem interesował się mniej ważnymi tematami. Gdy Triss zaczęła opowiadać o niebezpieczeństwie ze strony Nilfgaardu, wstawił się za nią, by mogła dalej mówić, a potem przysłuchiwał się jej kłótni z Geraltem[2].

Wiosną, po zakończeniu szkolenia Ciri, najprawdopodobniej wyruszył na Szlak[2].

W 1267 roku pojawił się jako widmo w wizji Cintryjki na pustyni Korath, gdzie razem z innymi wiedźminami był prowadzony na szafot[6]. Był również wśród cieni, które dziewczyna zobaczyła, wchodząc do Wieży Jaskółki[7].

Gdy Ciri opowiadała Galahadowi swoją historię, zmieniła zakończenie na pozytywne. Powiedziała, że ostatecznie Geralt i Yennefer wzięli ślub, a Eskel był jednym z zaproszonych gości[8].

Gry[]

Dzieciństwo i szkolenie[]

Pochodził z góralskiej rodziny[N 2], jednak z czasem zapomniał o niej[3].

Podczas szkolenia w Kaer Morhen był w grupie z Geraltem. W trakcie Próby Traw, widząc bielejące włosy przyjaciela, myślał, że oszaleje. Obaj chłopcy przeżyli i odbyli dalsze części treningu[4].

Prawo Niespodzianki[]

Około 1212 roku uratował księcia Caingorn przed bobołakami. Władca poinformował go o swojej wdzięczności oraz zapytał, jaką nagrodę ma przekazać w zamian za ratunek. Eskel powołał się na Prawo Niespodzianki i zapowiedział swoje przybycie do księstwa za sześć lat. Ostatecznie jednak zrezygnował z tego[1].

Dzieckiem Niespodzianką okazała się być Deidre Ademeyn, którą uważano za dotkniętą Przekleństwem Czarnego Słońca. Wiedźmin zainteresował się tematem klątwy – przekupił pewnego magika, by otrzymać od niego informacje. Dowiedział się, że czarodzieje popełnili wiele błędów podczas dochodzenia, a gdy Sabrina Glevissig została wysłana na dwór Caingorn, doszło do konfliktu między nią a księżniczką, który doprowadził do ucieczki dziewczyny[1].

Jesienią 1232 roku razem z Lambertem i Vesemirem przyjechał do Kaer Morhen na zimowanie. Do twierdzy dotarła również Deidre, zmęczona i poraniona, prosząc o ochronę przed ścigającym ją bratem i czarodziejką. Wiedźmini nie chcieli wyrzucać bezbronnej dziewczyny, a Eskel zorientował się, że spotkał swoje Dziecko Niespodziankę[1].

Deidre uważała Wilka za swoje przeznaczenie, chciała nawiązać z nim bliższe relacje. Ten był zdystansowany w stosunku do niej, ale myślał, że jest jej coś winien. Pozostali wiedźmini odczuwali niepokój w jej obecności z powodu aury, jaką posiadała[N 3][1].

Dwa dni później pod warownię dotarł pościg wysłany z Caingorn, dodatkowo Merwin posiadał list żelazny od króla Henselta, przez co Wilki nie mogły po prostu przegonić intruzów. Nie wpuścili jednak Kaedweńczyków do Kaer Morhen[1].

W1 CN SS Eskel 4

Eskel w kopalni

Eskel udał się do pobliskiej kopalni, by oczyścić ją z kikimor. Tam spotkał go Geralt z Rivii. Biały Wilk zmusił przyjaciela do opowiedzenia mu o Deidre i klątwie. Eskel przyznał, że nie wie, co robić, bo szkoda mu dziewczyny, ale skoro sytuacja zaczęła dotyczyć wszystkich wiedźminów, nie może myśleć tylko o sobie[1].

Ostatecznie Wilki zebrały się przy brodzie, by wspólnie podjąć decyzję. Eskel po raz kolejny powiedział o swojej niepewności, uważał również, że nie powinien decydować, gdyż nie jest obiektywny w tej sprawie[1].

Geralt stwierdził, iż nie wolno oddawać Deidre czarodziejce. Aby umożliwić pokojowe rozwiązanie konfliktu, poradził przekonać księżniczkę do zrzeczenia się praw do tronu – w ten sposób Sabrina straciłaby sojusznika w postaci Merwina i podległych mu najemników. Wiedźmini przyznali mu rację, więc razem z Eskelem udał się do dziewczyny. Ta również zgodziła się na postawione warunki[1].

W1 CN SS Eskel i Deidre 1

Deidre atakująca Eskela

W obozie doszło do negocjacji, jednak Glevissig cały czas namawiała księcia do aresztowania siostry. Wściekła Deidre zaatakowała Eskela, rozcinając mu policzek, po czym pobiegła za czarodziejką do namiotu. Wywiązała się walka, podczas której zginął Merton Bringgs i jego najemnicy. Geralt pobiegł do namiotu Sabriny, a Lambert i Vesemir zajęli się leżącym na ziemi Eskelem[1].

Po przepędzeniu czarodziejki rodzeństwu udało się dojść do porozumienia[1].

Kilka lat później do Kaer Morhen został wysłany wielki kruk z wiadomością opatrzoną pieczęcią Caingorn. Eskel wyrzucił jednak pismo bez czytania go[1].

Deidre nie chciała zrezygnować z zemsty, więc Geralt ją zabił[1].

W1 CN SS Eskel i Deidre 3

Deidre atakująca Eskela

Geralt stwierdził, że wiedźmini powinni zachować neutralność. Eskel przyznał mu rację i postanowił sam porozmawiać z Deidre. Obaj udali się do twierdzy i wytłumaczyli jej, że nie chcą oddawać jej Sabrinie, ale muszą dbać o dobro Kaer Morhen. Dziewczyna uważała to za zdradę – wściekła się i zaatakowała Eskela sztyletem, po czym wezwała archespory i uciekła[1].

Po pokonaniu potworów Geralt sprawdził rany przyjaciela. Zrozumiał, że bez pomocy medycznej mężczyzna umrze za kilkanaście minut. Pobiegł więc do pozostałych wiedźminów. Vesemir oznajmił, że odbezpieczenie laboratorium zajmie co najmniej godzinę. Biały Wilk chciał zatem udać się do Sabriny, ta jednak przeteleportowała się do twierdzy, wyczuwając zmiany w aurze magicznej[1].

Czarodziejka zdenerwowała się, słysząc o ucieczce Deidre, i chciała ją gonić, jednak Geralt poprosił ją, by najpierw uleczyła swoją magią Eskela. Kobieta nie widziała powodu, żeby pomagać rannemu, skoro to przez wiedźminów sytuacja rozwinęła się w ten sposób, ale Biały Wilk nalegał. Sabrina odpowiedziała, że Wilki muszą obiecać, iż nie będą się wtrącać[1].

Wiedźmini zgodzili się, więc Glevissing wyleczyła Eskela, nie mogła jednak usunąć blizn. Mężczyzna nie zamierzał bronić swojej niespodzianki i również obiecał neutralność. Następnie zebrani wyprosili kobietę z warowni[1].

Chociaż Deidre przez dwa lata terroryzowała południowe Kaedwen, Wilki, zgodnie z danym słowem, nie reagowały. Dopiero interwencja Sabriny doprowadziła do śmierci dziewczyny[1].

Geralt stwierdził, że nie może podejmować takich decyzji za przyjaciela, skoro to z nim Deidre jest związana przeznaczeniem. Glevissig odparła, że wystarczy jej tylko neutralność, jednak spotkała się z kolejną odmową. Oznajmiła, że nie wierzy w przeznaczenie, a ryzykowanie życia dla ideologii jest głupie, ale mimo to pomoże Eskelowi. Nie planowała go zostawiać, po prostu chciała poznać przekonania Wilków[1].

Blizn powstałych na twarzy wiedźmina nie udało się usunąć. Ten podziękował za pomoc, ale nie chciał pozostawać neutralny. Zrozumiał, że nie może się wyrzec przeznaczenia i był gotów ponieść tego konsekwencje. Następnie zebrani wyprosili kobietę z warowni[1].

Deidre przez dwa lata terroryzowała południowe Kaedwen, a za jej głowę wyznaczano coraz wyższe nagrody. W końcu została zabita przez Eskela, jednak ten nie zgłosił się po nagrodę, a ludzie zapamiętali tylko, że zabójca miał na twarzy straszną bliznę[1].

Wiedźmini nie rozmawiali więcej o księżniczce Ademeyn, jednak w jakiś sposób o tych wydarzeniach dowiedział się bard Jaskier i ułożył o nich balladę o tytule Gorzkie, złe serca[1].

Wiedźmin[]

Przebywał w Kaer Morhen podczas szkolenia Leo, nowego ucznia Vesemira. Ćwiczył z nim szermierkę.

W1 SS Eskel 1

Znalezienie Geralta

Pewnego dnia udał się z mentorem do lasu na polowanie, jednak z powodu burzy musieli wrócić do warowni. Po drodze znaleźli nieprzytomnego Geralta. Załadowali go na wóz i zawieźli do twierdzy, gdzie Eskel wysłał Leo po Triss.

Dwa dni później, gdy twierdza została zaatakowana przez Salamandrę, razem z pozostałymi wiedźminami oraz czarodziejką walczył z przerazą, aby dać Geraltowi czas na otworzenie bramy na górny dziedziniec.

Uważał, że zebrani powinni się rozdzielić, aby powstrzymać Savollę z potworem oraz Javeda i Magistra plądrujących laboratorium.

Został z Vesemirem i Lambertem, by walczyć z przerazą. Udało im się ją pokonać.

Chciał pomóc Triss i pójść z nią do laboratorium, ale ta odmówiła. Wiedźmini wspólnie pokonali przerazę.

Po bitwie opowiedział Geraltowi o podstawach alchemii oraz o całości procesu wiedźmińskiego szkolenia. Nie był pewny, czy mutacja Leo byłaby możliwa przy pomocy Triss, ale zapewnił przyjaciela o zaufaniu do czarodziejki. Zapytany, dlaczego w takim razie nie pokazano jej mutagenów, opowiedział historię o Alfredzie Nablu, sugerując, że mimo dobrych intencji Merigold wiedza ta mogłaby posłużyć do wytworzenia czegoś złego.

Zajmował się również patrolowaniem korytarzy twierdzy. Polecił Geraltowi porozmawiać z Lambertem o stylach walki, a gdy Biały Wilk wrócił do niego, zawalczył z nim na pięści w ramach treningu.

Brał udział w pogrzebie Leo. Kiedy zebrani zdecydowali o rozdzieleniu się, oznajmił, że wyrusza na zachód, gdyż tam ma kontakty.

Szlak[]

Podjął się zabicia zeugla grasującego w lochach nieznanego miejsca, jednak napotkał tam bazyliszka. Potwór zjadł wcześniej małą dziewczynkę i przez to nie był w stanie obronić się przed wiedźminem. To wydarzenie zostało później opisane w książce O bazyliszkach i kuroliszkach słów kilkoro[3].

Pewnego dnia spotkał sukkuba, który uwiódł go i namówił do zażywania fisstechu. Był to pierwszy, a zarazem ostatni raz, kiedy wiedźmin brał narkotyki[3].

Zimą 1274 roku[N 4] razem z Lambertem i Vesemirem pomieszkiwał w Kaer Morhen. Najmłodszy wiedźmin próbował namówić mentora do zmiany miejsca zimowania, przez co ten opuścił warownię na miesiąc, zostawiając dwóch uczniów samych[3].

Przyjął zlecenie na samowiłę, ale okazało się, że zleceniodawca nie chciał jej śmierci. Mężczyzna został zaatakowany przez potworzycę i zakochał się w niej. Eskel odmówił wykonania zadania[3].

Uratował życie pewnemu rycerzowi, a w ramach nagrody skorzystał z Prawa Niespodzianki. Wojownikowi nie urodziło się dziecko, za to oźrebiła się klacz. Eskel otrzymał karego konia kaedweńskiej krwi i nazwał go Wojsiłkiem[3].

Zaczął polować na katakana, który atakował pijaków i młode kobiety z wyższych warstw społecznych. Tropienie zajęło mu ponad rok, a podczas pierwszego starcia potwór zaskoczył go, gdyż był silniejszy i zwinniejszy niż inni przedstawiciele gatunku. Jego zleceniodawca wydał więc bal maskowy, zbierając okoliczną elitę. Eskel również wziął w nim udział, a dzięki masce miał powodzenie u kobiet. Uzgodnił z pewną alchemiczką, że podczas zabawy ta zażyje fisstech, grzybki oraz napije się wódki. Kiedy wampir napił się z niej, wiedźmin bez problemu pokonał go[3].

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

Pojawił się we śnie Geralta, gdzie ćwiczył szermierkę w parze z Lambertem. Później, razem z resztą zebranych, został zamrożony przez magię Dzikiego Gonu.

Przebywał w Kaer Morhen, kiedy do twierdzy przybyła Yennefer z zamiarem zdjęcia klątwy z Umy. Czarodziejka potrzebowała płynu rdzeniowego widłogona, więc Eskel rozpoczął polowanie. Rozbił obozowisko w pobliskim lesie i zostawił tam swojego konia, a następnie zabrał ze sobą kozę w postaci przynęty. Przywiązał zwierzę do gałęzi, a sam ukrył się w zaroślach.

W3 SS Eskel 2

Spotkanie z Geraltem

Dzwoneczka odnalazł jednak Geralt. Wiedźmini przywitali się, a podczas rozmowy usłyszeli nadlatującego widłogona. Podczas walki potwór uciekł do swojego leża, a tam został zabity. Geralt zajął się pozyskiwaniem płynu rdzeniowego, a Eskel powiedział mu o swoich obawach co do intencji Yennefer. Po wyjściu z pieczary wiedźmin zaproponował Białemu Wilkowi konny wyścig do Kaer Morhen.

W twierdzy dokonywał sekcji zwłok zabitego katakana. Ponownie dołączył do niego Geralt. Podczas rozmowy wyjaśnił, że chciałby opracować metodę rozpoznawania wieku tych potworów po ich śladach, aby w przyszłości nie być zaskoczonym przez dojrzałego osobnika.

Siedział w głównej sali warowni, gdy czarodziejka próbowała rozpocząć proces zdejmowania klątwy, jednak przeszkodził jej Vesemir. Mężczyzna zabrał Umę ze sobą, zostawiając pozostałych w twierdzy. Wiedźmini postanowili wspólnie pić i rozmawiać. Po północy zapytali Yennefer o jej plany w stosunku do zdejmowania klątwy. Eskel nie wściekł się, słysząc o Próbie Traw, ale wytłumaczył, że przez to musieliby przemyśleć, co zrobić ze swoimi sekretami oraz zaniechanym przyjmowaniem uczniów.

W3 SS Eskel i Lambert

Przy stole z Lambertem

Po odejściu Yennefer wiedźmini, zamiast zwykłego alkoholu, zaczęli spożywać „Mordownię” – mieszankę spirytusu i Białej Mewy. Eskel został odesłany do kuchni po więcej wódki, ale, zamiast tam, wyszedł na zewnątrz, gdzie zasnął. Znaleźli go pijani Geralt i Lambert, po czym we trzech postanowili za pomocą megaskopu zaprosić do siebie inne czarodziejki. Przebrali się w ubrania Yennefer, jednak wypowiedziane przez Białego Wilka zaklęcie skontaktowało ich z hierarchą Hemmelfartem. Hałas obudził czarodziejkę, a ta nakazała im zakończyć zabawę.

Podczas zdejmowania klątwy z Umy Eskel zdezynfekował potrzebne narzędzia. Kiedy stworzenie zwymiotowało na Yennefer, chciał wyczyścić jej ubranie[N 5], a także, razem z Geraltem, wycierał podłogę. Zastanawiał się wtedy, co by się stało, gdyby w Umę była zaklęta Ciri.

Po odczarowaniu Avallac'ha, podobnie jak pozostałe Wilki, zdecydował się bronić odnalezionej Jaskółki w warowni.

Przed bitwą z Dzikim Gonem wspólnie z Lambertem namawiał Letho do odejścia, nie ufał mu.

Przed bitwą z Dzikim Gonem medytował przed wejściem do budynku twierdzy.

W3 SS Eskel i Caranthir 2

Walka z Caranthirem

Wziął udział w bitwie w Kaer Morhen, miał otworzyć wejście na górny dziedziniec. Został jednak zaatakowany przez Caranthira – początkowo walka była wyrównana, jednak elf, wspomagając się magią, pokonał wiedźmina. Na pomoc przybiegła jednak Ciri, po czym czarodziej wycofał się, słysząc sygnał od dowódcy. Eskel i Jaskółka wspólnie pokonali pozostałych wojowników Gonu i otworzyli bramę.

Ostatecznie wiedźmin, podobnie jak większość obrońców, został zamrożony przez czar Caranthira.

Był obecny na pogrzebie poległych. Uważał, że Kaer Morhen zmieni się bez Vesemira i nie ma sensu już do niego wracać. Postanowił udać się do Dolnej Marchii, bez względu na prośby o pozostanie.

Adaptacje książkowe[]

Coś się kończy, coś się zaczyna[]

Został zaproszony na ślub Geralta i Yennefer w zamku Rozrog.

Część gości widziała, jak wieczorem udał się z Triss Merigold się do altany parkowej. Rano wyszedł stamtąd doppler Tellico, jednak nikomu nie udało się ustalić, w kogo się zamienił. Następnego dnia po południu para ponownie udała się w to samo miejsce – tym razem każde z nich było sobą.

Podczas ceremonii, przerwanej przez brak kluczowych członków, Eskel powiedział Geraltowi, że Loki, jeden z poszukiwanych, udał się ryby z Herwigiem, a Ciri pojechała do nich, by powiadomić ich o rozpoczęciu ślubu. Chwilę później ranny an Craite wbiegł do kaplicy, mówiąc, że zostali zaatakowani przez potwora, a Jaskółka zaczęła z nim walczyć. Driady uznały, iż potwór to żyrytwa. Geralt krzyknął do Eskela, żeby przygotował mu miecz i konia, bo córka nie poradzi sobie z bestią, ale Yennefer i pozostali czarodzieje teleportowali ich.

Na miejscu okazało się, że Ciri zabiła potwora, ale była ranna i chwiała się. Wiedźmini podtrzymali ją, by przybrana matka mogła rzucić zaklęcie lecznicze.

Ostatecznie uroczystość odbyła się, tym razem zgodnie z planem. Eskel i Triss zostali drużbami młodej pary.

Brenna[]

Kiedy Eskel przebywał w okolicy Brenny, próbował dowiedzieć się od miejscowych czegoś o Coënie. Ciała nie znalazł, ale zdobył srebrny miecz przyjaciela, który zawiózł do Kaer Morhen. Broń powieszono w głównej sali warowni[9].

Adaptacje filmowe[]

Pół Wieku Poezji Później[]

Pół Wieku Poezji Później jest dziełem w całości fanowskim, a więc nie dorównuje oficjalnym adaptacjom takim jak gry czy seriale. Wiedźmin Wiki uwzględnia treści z filmu ze względu na patronat objęty nad projektem.

PWPP Eskel 5

Śmierć Eskela

W 1286 roku trzej ostatni wiedźmini przebywali w Kaer Morhen. Eskel wrócił do twierdzy, niosąc jako trofeum uciętą łapę potwora, a Lambert udał się na polowanie. Wieczorem warownia została zaatakowana. Dwóm Wilkom udało się odeprzeć pierwszą grupę napastników, jednak po tym do walki włączył się Agaius. Eskel zaatakował go. Po krótkiej wymianie ciosów wojownik odciął mu rękę, a następnie zabił go i zabrał zwłokom medalion.

Powiązane zadania[]

Wiedźmin[]

Cena neutralności[]

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

Ciekawostki[]

  • W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon Eskel stacza pojedynek z Caranthirem. W zwiastunie Miecz przeznaczenia starcie to pojawia się z zachowanym miejscem i sekwencjami, jednak przeciwnikiem czarodzieja jest Geralt.
  • Jego kurtka w Wiedźminie 3 to ćwiekowana skórzana kurtka z Wiedźmina 2 w innym kolorze.
  • W opowiadaniu Nie będzie śladu w zbiorze Szpony i kły pojawia się nienazwany wiedźmin mający bliznę biegnącą od kącika ust do ucha.

Galeria[]

Wideo[]

Kim_jest..._Eskel

Kim jest... Eskel

MCH - Wiedźmin Wiki

Linki zewnętrzne[]

Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Eskel.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Eskel: Tropiciel.

Uwagi[]

  1. Pochodzenie blizny nie zostało podane w książkach Sapkowskiego, natomiast na modelu postaci w grach wygląda jak pozostałość po szponach.
  2. W Wiedźminie 3 śpiewa góralską przyśpiewkę, której nauczyła go matka.
  3. Deidre posiadała aurę neutralizującą działanie magii.
  4. Zgodnie z datowaniem książkowym – wg datowania stosowanego w grach jest to rok 1271.
  5. Yennefer zgadza się, jeśli nie jest z Geraltem w związku.

Przypisy[]

Advertisement