Szablon:Postać infobox
Powinna powstać zupełnie inna, sekretna organizacja, która służyć będzie wyłącznie sprawom magii. Która uczyni wszystko, by nie dopuścić do kataklizmu. Jeżeli bowiem zginie magia, zginie ten świat. Tak, jak przed wiekami, świat pozbawiony magii i niesionego przez nią postępu pogrąży się w chaosie i mroku, utonie w krwi i barbarzyństwie.Filippa otwierając pierwsze posiedzenie Loży[1]
Filippa Eilhart z Tretogoru - redańska czarodziejka, ważna osoba w Radzie. Zaufana nadworna magiczka króla Vizimira z Redanii. Jedna z niewielu magów, którym udało się posiąść uznawaną za niesłychanie trudną sztukę polimorfii. Założycielka i przywódczyni Loży składającej się z najbardziej utalentowanych i wpływowych czarodziejek.
Filippa jako wpływowa doradczyni, a następnie członkini Rady Regencyjnej ma wiele do powiedzenia w kwestii rządzenia królestwem Redanii. Według niektórych, w tym jej mistrzyni Tissaii de Vries, nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swoje cele. Była jednym z głównych inicjatorów przewrotu na Wyspie Thanedd. Była także odpowiedzialna za śmierć Vizimira II, którego zamordowanie miało umocnić władzę jej i Dijkstry w Redanii.
Wygląd
Filippa miała ciemne włosy oraz oczy, które chętnie podkreślała ostrym makijażem. Lubiła nosić męskie stroje, takie jak wams oraz skórzana kurtka. Często nosiła biżuterię z czarnych agatów - jej ulubionych kamieni. Pachniała mieszanką cynamonu i nardu. Wyglądała na trzydzieści lat, chociaż liczyła dużo więcej (chodziła plotka że ma ponad trzysta). Była bardzo atrakcyjną czarodziejką, jednak emanowała chłodem. Według klasyfikacji Jaskra to kobieta bardzo niemiła, a więc taką wobec której sama myśl o złożeniu propozycji seksualnej wywoływała zimno na plecach i drżenie kolan.
W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów (Tylko ścieżka Iorwetha)
Filippa Eilhart jest jedną z głównych antagonistek w grze. Wyjeżdża z Redanii w 1274 roku, po utracie wpływów w związku z dojściem Radowida do władzy w 1273 roku, by pomóc rebeliantom pod dowództwem Saskii Smokobójczyni. Pomaga Geraltowi, Iorwethowi, Saskii i Stennisowi w wyjściu z upiornej mgły. Podczas narady wojennej zostaje zobowiązana do zdjęcia mgły i wraz z wiedźminem ma za zadanie uratować Saskię otrutą po zakończeniu narady. Okazuje się, że rzuciła na jej umysł urok i kontroluje ją w celu utworzenia własnego państwa, które zostałby wykorzystane przez Lożę.
W Loc Muinne zostaje oślepiona na rozkaz króla Radowida. Geralt wraz z Iorwethem może ją uwolnić, aby odczarowała Saskię. Ona pomaga im, ale potem wzywa Golema, aby ich zabił, kiedy ona uwolniona ucieka jako sowa z Loc Muine. Po ucieczce korzysta z magicznej symulacji wzroku
Powiązane misje
- Preludium do wojny: Aedirn
- Narada wojenna
- W pogoni za magią
- Gdzie jest Triss Merigold?
- Królewska Krew
- Kwestia życia i śmierci
- Wieczna Bitwa
- Oblężenie Vergen
- W imię wyższych racji!
- Łamacz czarów
Wiedźmin 3: Dziki Gon
Filippa po ucieczce szuka pomocy u swojego dawnego kochanka w Novigradzie, w 1275 roku który więzi ją w ciele sowy, gdy w mieście rozpoczynają się łowy na czarodziejki, czarodziej zostaje zabity, a jego majątek zlicytowany, w tym również sowa w którą zamieniona została Filippa. Ptaka kupuje Zoltan lecz jednak po jakimś czasie przegrywa ją w karty z Dijkstrą, Czarodziejce w ucieczce pomaga Geralt za co ona odpłaca się mu pomocą przy walce z Dzikim Gonem.
Podczas jednej z misji pobocznych, możemy pomóc zabić Radowida. Filippa postanawia sama go zabić. Gdy redański król ucieka przed wiedźminem, drzwi w które on puka, otwiera czarodziejka z Tretogoru. Rzuca czar oślepiający króla i następnie godzi go sztyletem w plecy, śmiertelnie go raniąc. Eilhart na naszych oczach zmienia się w sowę.
Śmierć (nieokreślona przyszłość)
Filippa ginie z rozkazu kapłana Willemera na torturach, do samego końca nie dając się złamać. Po jej śmierci uznano ją za świętą męczenniczkę i jako taka czczona była przez przyszłe pokolenia czarodziejek.
Dane z książek Sapkowskiego
Nosiła krótką męską kurtkę, legginsy i wysokie buty - strój, który poeta nazywał "polowym". Ciemne włosy czarodziejki, zwykle rozpuszczone i noszone w malowniczym nieładzie, były sczesane do tyłu i związane tasiemką na karku.
Przemiłe na propozycję pójścia do łóżka reagowały radosną zgodą, miłe wesołym śmiechem. Niemiłe reagowały w sposób trudny do przewidzenia. Do bardzo niemiłych trubadur zaliczał zaś te, wobec których sama myśl o złożeniu propozycji wywoływała dziwne zimno na plecach i drżenie kolan. Filippa Eilhart, choć bardzo atrakcyjna, była zdecydowanie bardzo niemiła.
Oprócz tego Filippa Eilhart była ważną osobą w Radzie Czarodziejów i zaufaną nadworną magiczką króla Vizimira. Była bardzo zdolną magiczką. Wieść głosiła, że była jedną z niewielu, które posiadały sztukę polimorfii. Wyglądała na trzydzieści lat. Prawdopodobnie miała nie mniej niż trzysta.
Czy którykolwiek z naszych rozwydrzonych magików zdecydowałby się walczyć o zwycięstwo cesarza, przy którym byłby stajennym? Filippa Eilhart, która dyktuje Vizimirowi Redańskiemu królewskie orędzia i edykty?
Filippa (...) podniecająco zapachniała cynamonem i nardem. (...) błysnęła zębami spod ostro ukarminowanych warg.
Powietrze drgnęło, obcasy stuknęły o posadzkę w znajomym rytmie. Filippa szła ku niemu. Zapamiętał nerwowy rytm jej kroków, gdy wczoraj razem szli przez salę Aretuzy, by uraczyć się kawiorem. Zapamiętał zapach cynamonu i nardu. Teraz ten zapach mieszał się z zapachem sody.
...jako i inne wierne, tak i Ś. Filipę spotwarzono, że przychodzi na zdradę królestwa, że judzi do tumultów i sedycyi, że lud burzy i przewrót knuje. Wilmeryusz, heretyk i sekciarz, arcykapłanem samozwańczo się mianujący, Ś. ująć kazał, do więzienia ciemnego i przykrego wtrącił i tam trapił chłodem i smrodem, wołając, by one grzechy na się kładła i by te wydała, które uczyniła. I pokazał Ś. Filipie naczynia różne do męczenia Wilmeryusz i groził bardzo, Ś. zaś jeno w gębę mu plunęła i w sodomii go obwiniła. Kazał ją heretyk z szat zwlec i nagą wołowymi żyłami siec bez zmiłowania i pod paznokcie trzaski bić. I zasię pytał i wzywał, by wiary swej i Bogini się wyrzekła. Ale jeno rozśmiała się Ś. i poradziła jemu, aby się oddalił. Dał ów tedy Ś. na katowni ciągnąć, po wszystkim ciele żelaznemi osękami i haki ostremi drapać i boki jej świecami smalić. Ale choć tak mordowana, Ś. w ciele śmiertelnem nieśmiertelną cierpliwość pokazowała. Aż kaci oni osłabli i z wielkim strachem odstąpili, ale Wilmeryusz groźnie onych upomniał i kazał, by dalej męczyli a rąk mocno przykładali. Jęli tedy Ś. Filipę blachami rozpalonemi palić, członki ze stawów wybijać i piersi niewieście targać kleszczami. I w tych mękach ona, nic nie wyznawszy, dokonała.
Żywot Ś. Filippy Męczenniczki z Mons Calvus, pisany ze starodawna przez pisarzów męczeńskich, w Tretogorskim Berwiarzu summowany, wyjęty z wielu ojców Ś., którzy ją w swoich pismach sławią.
Dno basenu jest z różnokolorowej mozaiki, płytki mienią się i zdają poruszać. Cała woda drga, migocze światłocieniem. (...) W wodzie odbijają się wielkie ciemne oczy dziewczynki, jej długie włosy sięgają powierzchni, pływają po niej. Dziewczynka, zapomniawszy o całym świecie, wodzi rączkami wśród łodyg grążeli, przewieszona przez krawędź basenu fontanny. Chce koniecznie dotknąć którejś z tych złotych i czerwonych rybek. Rybki podpływają do rączek dziewczynki, krążą wokół nich ciekawie, ale schwytać się nie dają. (...) Palce ciemnookiej dziewczynki zaciskają się na nicości.
- Filippa!
To najukochańszy głos. Mimo tego dziewczynka nie reaguje natychmiast. Nadal patrzy w wodę, na rybki, na nenufary, na swoje odbicie.
- Filippa!
Dane z pozostałych źródeł:
W audiobookach głosu użycza jej Anna Cieślak, a w grach Elżbieta Jędrzejewska.
Ciekawostki i inne informacje:
- Obecnie gustuje tylko w kobietach, choć jeszcze parę lat temu, jak prawie każda czarodziejka, preferowała mężczyzn. Najprawdopodobniej zmiana preferencji seksualnych wynikła ze znudzenia płcią przeciwną.
- Prawdopodobnie podkochiwała się w Geralcie z Rivii "Mój ty wiedźminie, rębajło, który fascynujesz Filippę Eilhart tak, że aż jej ręce drżą".
- Przez trzy lata była kochanką szefa redańskiego wywiadu - Dijkstry. Nazywał ją zdrobniale "Fil".
- Jej mistrzynią była Tissaia de Vries, która uważała ją za swoją najbardziej utalentowaną uczennicę.
- Nazwisko Filippy jest zaskakująco podobne do nazwiska Amelii Earhart, pierwszej kobiety, która przeleciała nad Atlantykiem.
- Do jej kochanek należały: małżonka hrabiego de Noailles i Cynthia (w grze), jej uczennica.
- Jej siedziba to zamek Montecalvo, w Redanii. Konkretna lokalizacja nie jest podana, wiadomo jednak, że zamek położony jest w górach nad jeziorem. Nazwa zamku po kilkunastu latach została przetłumaczona na "Łysa Góra".
- Nazwisko Filippy zostało zdeformowane na kartach historii, widnieje tam jako "Filipa Alhard".
- Jej nazwisko w pierwszej części gry wymawia się [ajlhart], a w drugiej [ejlhart], w trzeciej natomiast znów [ajlhart].
- Po latach została uznana za "Świętą Męczenniczkę".
- Możliwe, że była kochanką Vilgefortza z Roggeveen (nosiła naszyjnik od niego). Możliwe też, że to ona była czarodziejką w której się zakochał zanim został magiem, i która go porzuciła.
- W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon, w trakcie jednego z dialogów o niej, w opcjach dialogowych jej imię jest zapisane "Philippa". Jest to jednorazowy błąd, powstały zapewne w wyniku niedopatrzenia tłumaczy.
- W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon. mówi że nie potrafi gotować jajek na twardo.
Osobiste Rzeczy:
- Uwagi,
- Skrzynia;
