Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Zło to zło, Stregoborze (...) Mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno, proporcje są umowne, a granice zatarte. Nie jestem świątobliwym pustelnikiem, nie samo dobro czyniłem w życiu. Ale jeżeli mam wybierać pomiędzy jednym złem a drugim, to wolę nie wybierać wcale.Geralt do Stregobora[1]

Geralt z Rivii herbu Most, zwany Białym Wilkiem lub Rzeźnikiem z Blaviken – wiedźmin Cechu Wilka, pasowany na lyrijskiego rycerza, ochroniarz i zausznik temerskiego króla Foltesta, właściciel winnicy Corvo Bianco, pięściarz i mistrz gwinta oraz kościanego pokera. Jedna z centralnych postaci historii XIII wieku oraz bohater niezliczonych legend.

Charakterystyka

Geralt ma włosy koloru mlecznobiałego. Zmieniły swój kolor na skutek dodatkowych mutacji, które doprowadziły do całkowitej utraty pigmentu. Ma kocie oczy, które umożliwiają mu widzenie nawet w najgłębszych ciemnościach.

Historia

Szkolenie na Wiedźmina

Geralt jest synem czarodziejki Visenny i (najprawdopodobniej) wojownika Korina. Krótko po narodzinach został on oddany przez matkę do wiedźmińskiej Szkoły Wilka w twierdzy Kaer Morhen. W trakcie szkolenia na wiedźmina został poddany Próbie Traw, a następnie Zmianom, które przeszedł nadzwyczaj dobrze. Został z tego powodu wybrany razem z innymi młodzikami do dodatkowych eksperymentów, które przeżył jako jedyny. Wynikiem tych działań jest brak pigmentu w jego włosach oraz ich mlecznobiały kolor. W efekcie mutacji i treningów zyskał m.in. zwiększony refleks i prędkość, wolniejsze tętno oraz zdolność adaptacji źrenicy do aktualnego oświetlenia. Jego preceptorem, mistrzem i mentorem był Vesemir, nauczyciel szermierki i znawca potworów. To on nauczył Białego Wilka wszystkiego, co sam umiał i stał się dla niego bardzo bliski, zastępując mu ojca. Z czasów szkolenia miał towarzysza i przyjaciela Eskela oraz prawdopodobnie Lamberta.

Po ukończeniu wiedźmińskiego szkolenia rozpoczął przygodę ze światem razem ze swoją klacz - Płotką, by zostać płatnym zabójcą potworów. Nie wiadomo, czy Geralt ukończył szkolenie na krótko przed atakiem na Kaer Morhen, czy też po nim.

Początek na szlaku

Jak sam Geralt wspomina, początek jego szlaku zaczął się od wmieszania się w ludzkie sprawy i zapoznaniem się z prawdziwym i okrutnym życiem. Jego pierwszym potworem spotkanym na szlaku był... człowiek, a konkretnie grupa bandytów, która napadła podróżującego kupca i jego córkę. Geralt, chcąc odegrać rolę bohatera, widowiskowo zabił jednego z maruderów, reszta natomiast na sam widok uciekła w popłochu. Nie spotkał się jednak z oczekiwaną reakcją; przerażony kupiec uciekł razem z oprawcami, a jego zalana łzami córka zemdlała ze strachu. Późniejsze doświadczenia oraz wrogie nastawienie ludzi do wiedźminów, sprawiły, że stał się on dość pesymistyczny i nabył obojętnego stosunku do świata. W następnych latach Geralt zdobywał renomę podróżując po Królestwach Północy, jednak najczęściej na zimowanie wracał w Góry Sine. Jego późniejsze przygody i czyny miały rozsławić go na cały świat.

Na mocy prawa niespodzianki, Geralt związał się przeznaczeniem z Ciri – tajemniczym dzieckiem, tzw. Lwiątkiem z Cintry. Ich przygody, a także wielu innych napotkanych przez nich postaci, mają miejsce podczas okrutnej II wojny z Nilfgaardem. Poza trudnościami, jakie napotyka na swojej drodze, wiążąc się z czarodziejką Yennefer, Geralt bierze udział w bezwzględnej grze wywiadów wojskowych. Chcąc dbać o swoich bliskich, wiedźmin stara się ich chronić, jednak nadal, na przekór wszystkim, zachować neutralność w ogarniętym wojną świecie. Najlepszym przyjacielem wiedźmina jest bard Jaskier, miłością jego życia jest Yennefer, a dzieckiem (przybranym) Ciri.

Szkolenie Ciri i przewrót na Thanedd

Geralt oraz pozostali wiedźmini z Kaer Morhen, z pomocą czarodziejki Triss Merigold, rozpoczęli szkolenie Ciri na wiedźminkę. Ich świat dzielił wówczas krok od wojny między Królestwami Północy, a Cesarstwem Nilfgaardu. Okazało się, że dziewczynka jest źródłem i ma w sobie wielki potencjał magiczny. Kiedy Cirilla wyjechała do Ellander, aby pobierać nauki w świątyni Melitele, Geralt poprosił Yennefer, aby ta została mistrzynią Ciri i umożliwiła jej zostanie czarodziejką. Cirilla została uczennicą ukochanej Geralta i zaczęła uczyć się czarodziejskiego fachu.

W 1267 roku wiedźmin razem z Yennefer wziął udział w balu, który odbył się na wyspie Thanedd. Nie wiedział, że celem biorących udział w przyjęciu czarodziejów współpracujących z północnymi państwami było pojmanie magów związanych z Nilfgaardem. Cała ta sytuacja zmieniła się w brutalną walkę. Jedna z czarodziejek, Francesca Findabair, wpuściła na wyspę elfów oraz dwóch ludzi, których zadaniem było schwytanie Ciri. Dziewczynce jednak udało się uciec za pomocą zniszczonego portalu znajdującego się na szczycie Wieży Mewy. Geralt, natomiast, został poważnie zraniony w nogę.

Brokilon

Rannym Geraltem zajęły się driady z Brokilonu. Ich sojuszniczka, Maria Barring, zgodziła się prowadzić dla wiedźmina wywiad, aby móc zdobyć informacje o Ciri. Ze zdobytych przez nią informacji wynikało, że księżniczka jest w Nilfgaardzie, i ma zostać żoną panującego tam Emhyra var Emreisa. Geralt postanowił odzyskać swoją przybraną córkę, i wyruszyć na niemal samobójczą wyprawę do wrogiego kraju.

Wyprawa

Wyruszył razem z Jaskrem, lecz po pokonaniu krótkiego odcinku drogi natknęli się oni na havekarów, z którymi wdali się w bójkę. Pomogła im wówczas Maria Barring, która, jak się okazało, śledziła ich od momentu, w którym opuścili Brokilon. Havekarzy transportowali drewnianą skrzynię, w której wiedźmin znalazł uwięzionego nilfgaardzkiego rycerza. Był to Czarny Rycerz z koszmarów Ciri, którego dziewczynka zapamiętała z rzezi Cintry i którego Geralt spotkał już wcześniej na Thanedd. Pozwolił mu się jednak uwolnić, a sam odjechał w swojej trzyosobowej drużynie. Dzięki łuczniczce, sojusznicy trafili na właściwy szlak prowadzący do Nilfgaardu, chociaż Maria Barring (nazywana Milvą, czyli Kanią) początkowo nie wierzyła w to, że wyprawa ma jakiekolwiek szanse powodzenia. Po drodze natknęli się na ocalałe z ataków na wsie kobiety i dzieci, prowadzone przez grupę krasnoludów i jednego gnoma pod przywództwem Zoltana Chivaya, do którego dołączyli. W pewnym momencie wędrówki napotkali niejakiego Emiela Regisa, który przedstawił się im jako znający się na ziołach cyrulik i dołączył do ich kompanii. Regis kilkakrotnie w czasie wędrówki zadziwił Geralta i jego kompanów niezwykłymi zdolnościami - potrafił na przykład podnieść z ogniska gorącą podkowę i nie poparzyć się.

Vissegerd i wędrówka do Caed Dhu

Pewnego dnia obóz kompanii został zaatakowany przez Nilfgaardczyków. Jaskra i Geralta uwięził wówczas cintryjski marszałek Vissegerd i zamierzał ich zabić. Ocalił ich Regis, który zdołał samym spojrzeniem uśpić strażników. Następnie wiedźmin i poeta udali się do miejsca wskazanego przez Emiela, gdzie czekali na nich Milva oraz Czarny Rycerz - Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach. Geraltowi nie podobała się obecność Cahira w drużynie, gdyż pamiętał, że Ciri miała przez niego koszmary, ale reszta kompanii go zaakceptowała. Wiedźmin wyjawił całej drużynie to, co odkrył: że Emiel Regis w jest rzeczywistości wampirem wyższym. Mężczyzna to potwierdził, lecz przyznał jednocześnie, że już dawno zrezygnował z picia krwi, później opowiedział, dlaczego już tego nie robi. Po dłuższym czasie sojusznicy Geralta zaufali mu. Za radą Regisa, cała drużyna wyruszyła do Caed Dhu, czyli Czarnego Lasu, w nadziei, że żyjący tam druidzi udzielą im informacji o Ciri.

Wiedźmin (streszczenie)

Geralt w grze komputerowej „Wiedźmin”

Po pozornej śmierci w trakcie Pogromu przeprowadzanego przez ludzi na nieludzi pod koniec książkowej sagi, Geralt powraca do życia, nie pamiętając szczegółów swojego powrotu ani ostatnich pięciu lat swojego życia. Powrócił dlatego, że został uratowany przez Ciri, która teleportowała go w okolice Kaer Morhen. Tam zajmują się nim wiedźmini oraz Triss Merigold. Wkrótce dochodzi do ataku na wiedźmińską twierdzę. Za atakiem stoi potężna hanza zwana Salamandrą, dowodzoną przez czarodzieja-renegata Azara Javeda oraz płatnego zabójcy Magistra. Agresorzy wykradają z laboratoriów receptury i składniki potrzebne do przeprowadzenia wiedźmińskich przemian.

Geralt wyrusza w pościg za Salamandrą w kierunku Wyzimy, gdzie spotyka i poznaje osoby ze swojej przeszłości oraz wplątuje się w konflikt pomiędzy Zakonem Płonącej Róży, a Scoia'tael.

Biały Wilk po zabiciu Magistra i Javeda oraz odzyskaniu wiedźmińskich receptur dowiaduje się, że Salamandra działała na zlecenie samego Jakuba de Aldersberg. Gdy dociera do siedziby Wielkiego Mistrza, zostaje przeniesiony do jego wizji, w której Białe Zimno zniszczyło całą Północ. Wiedźmin w końcu zabija Jakuba de Aldersberg oraz przełamuje jego iluzję. Wkrótce potem udaremnia zamach na życie króla Foltesta z rąk skrytobójcy.

Wiedźmin 2: Zabójcy Królów (streszczenie)

Geralt w grze komputerowej „Wiedźmin 2: Zabójcy Królów”

Po uratowaniu króla Foltesta przed śmiercią z rąk królobójcy, Geralt został prywatnym ochroniarzem króla.

Podczas szturmu na Zamek La Valette, król został zabity z ręki Letho z Gulety, a Geralt został posądzony o królobójstwo i wtrącony do lochu. Trzy dni później został zaprowadzony do Vernona Roche'a na przesłuchanie. Po przedstawieniu swojej wersji wydarzeń, Biały Wilk przekonał dowódcę Niebieskich Pasów, aby pomógł mu wydostać się z więzienia w zamian za złapanie prawdziwego królobójcy.

Wiedźmin razem z Triss Merigold i oddziałem Vernona udaje się w pościg za królobójcą, podczas którego zahacza o miasteczko Flotsam, gdzie wdaje się w konflikt z Bernardem Loredo oraz okolicznym komandem Scoia'tael pod dowództwem elfa Iorwetha. Dochodzi także do konfrontacji Geralta z Letho, w której Biały Wilk ponosi porażkę. Wkrótce potem wiedźmin może wybrać czy w dalszy pościg za swoim wrogiem ruszy z Vernonem, czy Iorwethem.

Podczas dalszej podróży po Królestwach Północy Geralt poznaję intrygę Loży dotyczącą morderstw ważniejszych królów. Jest też świadkiem ważnych politycznych przemian – do niektórych zresztą sam się przyczynia. W końcu ponownie spotyka Letho z Gulety, którego, jeśli zechce, może zabić. Natomiast Cesarstwo Nilfgaardu szykuje inwazję na Królestwa Północy.

Wiedźmin 3: Dziki Gon (streszczenie)

Po odnalezieniu Letho z Gulety – królobójcy działającym na zlecenie Emhyra var Emreisa – a także po burzliwym zakończeniu obrad w Loc Muinne, Geralt wraz z Vesemirem ruszył na południe, by odnaleźć miłość swego dawnego życia – Yennefer z Vengerbergu. W tym samym czasie armia Nilfgaardu wdzierała się w głąb Północnych Królestw podbijając kolejne osłabione państwa.

Po półrocznych poszukiwaniach, Geralt w zawierusze wojennej odnalazł czarodziejkę w Białym Sadzie. Wiedźmin dowiedział się od niej, że cesarz var Emreis oczekuje go w Wyzimie. Geralt pożegnał się więc z Vesemirem, a następnie udał się z Yennefer i nilfgaardzkimi żołnierzami do Wyzimy. W drodze ich eskortę zaatakowali jeźdźcy Dzikiego Gonu, jednak wiedźminowi i jego partnerce udało się dotrzeć do stolicy bez odniesienia jakichkolwiek obrażeń.

Na prywatnej audiencji u Emhyra, Geralt dowiedział się, że po latach powróciła osoba, z którą związało go przeznaczenie – Ciri. Świadkowie twierdzili, że dziewczynę znowu ściga Dziki Gon. Odnalezienie popielatowłosej wiedźminki nie leży wyłącznie w interesie jej dawnych opiekunów, ale także nilfgaardzkiej racji stanu. Geralt i Yennefer łączą więc siły z cesarzem, by zapobiec dostaniu się Cirilli w ręce Czerwonych Jeźdźców.

Dane z pozostałych źródeł

Geralt w filmie

W filmie i w serialu w rolę Geralta wcielił się Michał Żebrowski, na dodatek aktor użyczył głosu wiedźminowi w polskiej wersji językowej serialu Wiedźmin od Netflixa. Małego Geralta zagrał Maciej Łagodziński. W grze Wiedźmin głosu Geraltowi użyczył Jacek Rozenek. W audiobookach głosu użycza mu Krzysztof Banaszyk. W serialu Wiedźmin od Netflixa w rolę Geralta wcielił się Henry Cavill.

Ciekawostki

Wiek

  • Wiek Geralta w powieściach Andrzeja Sapkowskiego nigdy nie został sprecyzowany. Gra Wyobraźni oraz CD Projekt RED określają wiek protagonisty jako o rok młodszego od Yennefer, z kolei sam autor w wywiadzie: Nie bądź, kurwa, taki Geralt, poinformował, iż wiedźmin w trakcie akcji „Chrztu ognia” ma ponad pięćdziesiątkę. Następnie autor dopowiedział, że wiedźmini starzeją się wolniej niż zwykli ludzie, i że sześćdziesięcioletniemu wiedźminowi nikt nie da ponad czterdzieści pięć. W świecie wiedźmina ludzie jednak wahają się by „zlecać mokrą robotę, walkę z potworami dziadowi po pięćdziesiątce”, dlatego też Geralt ma ukrywać swój wiek.
  • Należy pamiętać, że atak na Kaer Morhen nie wyznaczał końca Szkoły Wilka, ostatni chłopcy byli trenowani tylko ćwierć wieku przed przybyciem Ciri do Kaer Morhen (Krew elfów), więc nie jest to granica wieku protagonisty. Nenneke wspomina, że pamięta czasy, jak Geralt sięgał jej do paska spódnicy, musi być więc od niego starsza (Głos rozsądku).

Ogólne

  • Geralt podczas rozmowy lubił ironizować.
  • Geralt, jako pozbawiona pochodzenia sierota, chciał z początku przedstawiać się jako Geralt Roger Eryk du Haute-Bellegarde. Dopiero Vesemir uświadomił mu, że to „śmieszne, pretensjonalne i kretyńskie”. Ostatecznie nadał sobie przydomek „Geralt z Rivii”. Nauczył się nawet naśladować rivski akcent.
  • Swoje włosy utrzymywał w szyku za pomocą opaski (narzekał, gdy Yennefer zabroniła mu noszenia jej podczas balu).
  • Mutacja naczyń krwionośnych uniemożliwia Geraltowi rumienienie się, co uznał za bardzo przydatne w niektórych momentach.
  • Włosy Geralta zbielały nie w wyniku, jak się powszechnie sądzi, Próby Traw, a w efekcie dodatkowych, eksperymentalnych mutacji, o których opowiada Ioli I w Głosie Rozsądku.
  • Za Geraltem nie przepadały koty. Typową ich reakcją na widok Wiedźmina była ucieczka.
  • Tylko dwóm osobom udało się pokonać Geralta w pojedynku – czarodziej Vilgefortz z Roggeveen (w książce) i wiedźmin Letho z Gulety (w grze) – mogli oni przy pierwszej walce z Białym Wilkiem bez problemu go zabić. Nie uczynili tego ze względu na pewien sentyment, który czuli do Geralta. Vilgefortz przypłacił to życiem przy następnym spotkaniu z wiedźminem. Letho może spotkać podobny los, lecz w zależności od wyborów gracza, może też stać się przyjacielem Białego Wilka.
  • Geralt miał tendencję do nawiązywania dłuższych i krótszych romansów z czarodziejkami, oprócz z Yennefer także z Triss, Fringillą Vigo, Lyttą Neyd, Mozaïk i Tizianą Frevi, w grach opcjonalnie również np. z Cynthią, czy Keirą Metz.
  • Driady i elfy nazywają go Gwynbleidd. Co ciekawe, w języku walijskim „biały wilk” to blaid gwyn.
  • Mimo że był wiedźminem, Geraltowi udało się zawrzeć kilka szczerych i serdecznych przyjaźni. Miał także wielu wrogów, chociażby z powodu przeżytych mutacji.
  • Geralt każdego swego konia nazywał Płotka. Przyznał Jaskrowi, że nigdy nie miał konia o innym imieniu.
  • Był sceptycznie nastawiony do świata, problemów i ludzi go otaczających. Tłumaczył to wszystko głównie swoją mutacją oraz anachronicznością i niezdolnością do zaakceptowania nowych praw rządzących tym światem.
  • Geralt stresując się, lub mając zły nastrój, mówił nieraz nazbyt emocjonalne i nieprzemyślane rzeczy. Wśród wiedźminów, nawet długo po jego rzekomej śmierci, funkcjonował zwrot: „Nie bądź, kurwa, taki Geralt” [1]
  • Geralt nigdy całkowicie nie wyleczył nogi po walce z Vilgefortzem. W grze Wiedźmin w akcie IV, Berengar zwraca uwagę na to, że w wyniku dawnej kontuzji wykonując półobrót podczas walki, Geralt odsłania pachwinę.
  • W Caed Myrkvid bełt rozorał mu ucho. Gdy później Geralt poprosił Milvę, by zobaczyła co się stało z jego uchem, ta stwierdziła, że jest urwane. W grze, Geralt nie ma śladu po wspomnianym bełcie.
  • W 1245 roku zabija Idra, zaczynając swoje polowanie na mutanty Idarrana z Ulivo; ostatnie żyjące dzieło tego czarodzieja zabija w 1373 r. i kończy tym samym trwające 128 lat łowy.
  • Nie ma talentu malarskiego.
  • Istnieje stereotyp mówiący o tym, że każda osoba pochodząca z Rivii to złodziej, więc nie cieszą się oni zbyt dobrą sławą.
  • Nie umie gotować.
  • Potrafi czytać Pierwsze Runy.[2]

Książki

  • W ostatniej scenie „Chrztu ognia” Geralt, w nagrodę za zasługi podczas bitwy z Nilfgaardczykami, otrzymał od Meve – królowej Rivii i Lyrii – tytuł szlachecki. Od tej pory mógł się nazywać Geraltem z Rivii zgodnie z prawdą.
  • Ciri w trakcie transu, przepowiedziała, że jej opiekun zginie od trzech zębów. Jak się okazało, były to widły.
  • Podczas uczty u królowej Calanthe, Geralt przybrał imię Ravix z Czteroroga.
  • Chcąc dostać się do ludzi Słowika, Geralt, podając się za własnego zabójcę, oddał swój wiedźmiński medalion Schirrú, który chciał dowodu śmierci wiedźmina. Półelf niedługo potem ginie spalony w Wiklinowej Babie, a wraz z nim przepada symbol cechowy wiedźmina. Po utracie wiedźmińskiego medalionu, Geralt otrzymał nowy, wykonany dla niego przez Fringillę Vigo. Choć nie działał identycznie jak oryginał, miał inne, dodatkowe właściwości – z jego pomocą wiedźmin stworzył iluzję, na którą dał się nabrać potwór z winnicy w Toussaint, a także Vilgefortz. Pod koniec książki, Geralt otrzymał od Cirilli medalion wilka po pokonaniu przez nią Bonharta.

Gry

  • W grze Wiedźmin, Adda Biała ma lekką obsesję na jego punkcie.
  • W grze Wiedźmin 2, Yarpen Zigrin mówi ironicznie, że po oczach można poznać, że Geralt to wrażliwiec (oczy wiedźmina przez mutacje były podobne do kocich, a ich widok powodował u ludzi strach).
  • W trzeciej odsłonie gry, Geralt posiada lekką poręczną kuszę, mimo że w sadze nigdy nie używał broni dystansowej. Jedynie fragment tomu „Krew elfów” w momencie, w którym, Geralt wraca z polowania zawiera zdanie, że wiedźmin przyniósł „ustrzelonego koziołka”. Jest to jednak jedyny taki moment w całym cyklu.
  • W grze „Wiedźmin 3: Dziki Gon”, Geralt wyraźnie mówi i pokazuje iż nie cierpi, wręcz nienawidzi portali jakiegokolwiek rodzaju.
  • W dodatku Krew i Wino, można się dowiedzieć, że Geralt dawno temu nosił pancerz szkoły Mantikory.

Filmy i seriale

  • W filmie „Wiedźmin” z 2001 roku przełożeni Geralta często zasłaniają się kodeksem, mimo że ów kodeks nie istniał. Wymyślił go sam Geralt, gdyż: „Ludzie to lubią. Takich, którzy mają jakieś kodeksy i kierują się nimi, szanuje się i poważa” (Ostatnie życzenie, Głos rozsądku 4).

Inne

  • W polskiej wersji filmu animowanego Zwierzogród (ang. Zootopia) imię białego wilka, Gary'ego, zmieniono na Geralt.

Galeria

Linki zewnętrzne

Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt z Rivii.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt: Zawodowiec.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt: Aard.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt: Igni.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt: Yrden.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt: Quen.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Geralt: Aksji.

Przypisy

  1. Informacja ta pochodzi z wywiadu Bartłomieja Grendy z Andrzejem Sapkowski pt. „Nie bądź, kurwa, taki Geralt” https://sapkowskipl.wordpress.com/2017/03/11/nie-badz-kurwa-taki-geralt/ [Dostęp: 31.12.2019]
  2. Kraniec świata
Advertisement