Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Powiem ci, moja ty górska kozico, takiego wojownika jak on, żem w życiu nie widział! Zwinny jak piskorz, a silny jak niedźwiedź! Jak na nas spadły syreny, jeszcze za topór nie chwyciłem, a on im w już locie flaki wypruł!List do Ingeborgi Kalebsdotter[1]

Gerdwiedźmin, pochodzący ze Szkoły Cechu Niedźwiedzia.

Charakterystyka[]

Gerd był rosłym mężczyzną o brązowej brodzie i długich włosach[1]. Określano go jako zarośniętego nawet bardziej od niektórych skelligijczyków i krasnoludów[2].

Kiedyś Gerd podejmował się różnych, często niezbyt szlachetnych, zajęć, ale potem zrozumiał swe błędy i powrócił na wiedźmińską ścieżkę[3]. Znany był jako osoba szczera i prostoduszna, potrafiąca zabawić się z innymi i szybko znaleźć przyjaciół (co za bardzo nie pasuje do wiedźminów z cechu niedźwiedzia. Nie przepadał za władcami, jednak ostatecznie zaprzyjaźnił się ze skelligijskim jarlem[4]. Był zapalonym graczem gwinta[2].

Do wyposażenia wiedźmina należał nadzwyczajnej jakości rynsztunek cechowy, dwa miecze. stalowy i srebrny, a także medalion szkoły Niedźwiedzia. Gerd posiadał nietypową i jak na wiedźmina ze szkoły niedźwiedzia przystało miał wprawę w posługiwaniu się kuszą[5], która nosił ze sobą. Potrafił wybitnie używać wiedźmińskich znaków[3] i był naprawdę niesamowicie zdolnym wojownikiem, stawiając na olbrzymią siłę i zwinność[5].

Gry[]

Szkolenie[]

Gerda wyszkolono w Haern Caduch, siedzibie cechu niedźwiedzia. Przeżył on wszystkie próby[1] i wyruszył na szlak gdzie zebrał schematy na rynsztunek swojej szkoły[6].

Przewrót na Łukomorzu[]

Gerda wezwano na Łukomorze, krainę w Redani, która dostała się pod władanie uzurpatora. Jego córka Xiężna Helena Lange-Haare chciała wynająć wiedźmina do pomocy w strąceniu ojca z tronu, ten jednak odmówił, a w trakcie spotkania z księżną zachowywał się nieuprzejmie i lekceważąco. Postanowił za to wesprzeć jej ojca i popełnił w służbie u niego wiele ciężkich zbrodni[N 1]. Potem zaś odszedł z Łukomorza, nie wiedząc, że młoda dziewczyna w końcu pokonała ojca i została władczynią[3].

Ucieczka na Skellige[]

Gdy Gerd dowiedział się o tym, że księżna zdobyła władzę i zamierza ukarać wiedźmina który odmówił jej pomocy, uciekł na wyspy Skellige słynące jako schronienie dla tych ściganych przez prawo[3]. Gdy wiedźmin przybył do brzegów Ard Skellig od razu otoczyli go miejscowi obiecujący zapłatę za ubicie smoka który zalągł się w starych elfich ruinach. Gerd zajął się potworem, uśmiechając się gdy bestia wydała swój ostatni oddech. Wiedźmin odebrał zapłatę, nie wiedząc jeszcze, że ten wyczyn przyniesie mu wiele następnych kontraktów[7][6].

W krótce potem przybył do niego Jorgen Żelazna Reka chcący, aby wiedźmin pozbył się wielkiej i niezwykle silnej echidny żyjącej w jaskiniach Syren na Spikeroog[2]. Gerd obiecał zająć się zleceniem, wpierw jednak postanowił ubić innego potwora na małej wyspie An Skellig. Po wykonaniu i tego zlecenia wiedźmin udał się do jarla lokalnego klanu Tuirseach, Torgeira Czerwonego, który niedawno powrócił z rajdu na stolicę Nilfgaardu. Gerd zastał władcę markotnego z powodu śmierci jego brata, Ingmara Tuirseach, poległego na ostatnim rajdzie. Dwójka szybko się polubiła, a po wieczorze spędzonym z wielką beczką miodu uznała za serdecznych przyjaciół. Jarl Tuirseach powiadomił też wiedźmina o strzydze drzemiącej w ruinach fortu Etnir na wyspie Ard Skellig, za którą lokalni możnowładcy wyznaczyli wysoką nagrodę. Wiedźmin jednak stwierdził, że wpierw musi zająć się zaległym problemem na Spikeroog. Torgeir zgodził się na to aby wiedźmin opuszczał zamek i zabijał potwory na wyspach, wysłał też z nim jednego ze swoich zaufanych sług Olvena, a także zaopatrzył ich w środki na podróż do stolicy klanu Brokvar. Jako obietnicę swojego powrotu Gerd zostawił w zamku swoje bezcenne schematy na rynsztunek wiedźmiński[4].

Na Spikeroog Gerd i Olven przeszli przez wiekową puszczę i dotarli do leża bestii. Mężczyźni zostali zaatakowani przez syreny, które wiedźmin zestrzelił ze swojej kuszy, zdołały jednak one dotkliwie zranić Olvena. Skelligijczyk zginął w jaskiniach syren, Gerd jednak pokonał samotnie potworzycę[5] i udał się do karczmy przy wsi Fyresdal aby odebrać nagrodę od Jorgena. Początkowo karczmarz nie chciał wpuścić zabójcy potworów do przybytku, bo wiedźmin był zarośnięty i uzbrojony, a w ręku trzymał zakrwawiony cuchnący wór z łebem potwora w środku. Gdy jednak dowiedział się, że łowca jest umówiony z Jorgenem, wpuścił go do środka. Po odebraniu zapłaty Jorgen triumfalnie pokazał wszystkim gościom łeb bestii i z radości zaczął wszystkim stawiać. W końcu mimo oporów i Gerd napił się z nimi, a po pijanemu przegrał w gwinta prawie całą nagrodę i schemat na swój stalowy miecz[2]. W końcu jednak opuścił karczmę. Zaraz po nim przybyli tam rycerze z Łukomorza pod przywództwem Chalimira, próbowali dowiedzieć się gdzie udał się poszukiwany przez nich wiedźmin, skelligijczycy obecni w karczmie zaczęli jednak bronić Gerda i nazywać go swoim druhem, przez co doszło do walki między żołnierzami, a gośćmi. Będąc na Ard Skellig wiedźmin postanowił zająć się strzygą którą obiecał ubić dla Torgeira. Gerd wyruszył więc do zrujnowanej twierdzy i rozprawił się z potworzycą. Tam jednak w końcu odnaleźli go rycerze z Łukomorza wysłani przez księżną. Żołnierze rzucili się na wiedźmina, który zabił kilku, innych poranił a pozostałych uwięził zawalając wyjście z fortu przy pomocy znaku Aard[3]. Po odebraniu zapłaty Gerd powrócił na An Skellig[7].

Bitwa na An Skellig[]

Na An Skellig Gerda powitano jak bohatera, a jarl Torgeir wydał ucztę na cześć przyjaciela. Łowca potworów pozostał w zamku na dłużej ku uciesze władcy. Pewnej nocy do brzegów wyspy przybiły jednak statki należące do nilfgaardzkich łowców nagród i najemników wysłanych przez cesarza po głowę jarla który odważył się plądrować jego stolicę. Najemnicy przywieźli ze sobą katapultę z której uderzyli znienacka w mury zamkowe. Obudziło to jarla który przywołał do siebie swoją drużynę i przygotował szybko obronę swojej wyspy. Torgeir i Gerd nie zdziałali jednak za wiele, jako, że kolejne uderzenia zwaliły na obrońców mury ich własnej fortecy. Wiedźmin i jarl zginęli pogrzebani, a zwycięscy nilfgaardczycy wycofali się, obawiając się ataku ze strony pozostałych przy życiu wojowników klanu Tuirseach z Urialli[8]. Ciało Gerda spoczęło w zniszczonej komnacie zamkowej[6].

Powiązane zadania[]

Linki zewnętrzne[]

Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Gerd.

Uwagi[]

  1. Nie wiadomo czy ta część historii jest prawdziwa, prawdopodobnie mogły to też być fałszywe zbrodnie służące do oczernienia Gerda.

Przypisy[]

Advertisement