- Informacje
I Wojna Północna – konflikt zbrojny pomiędzy Królestwami Północy a Cesarstwem Nilfgaardu, toczący się w latach 1263-1264. Do I Wojny Północnej zalicza się zarówno udany podbój Cintry przez Cesarstwo jak i późniejszą wojnę z koalicją północnych królestw, zakończoną porażką Nilfgaardu.
Przebieg[]
Przyczyny[]
Cesarstwo Nilfgaardu prowadziło politykę ekspansji na północ już od 1239 roku, kiedy to Cesarstwo anektowało Ebbing. Maecht, Metinna i Nazair wkrótce również znalazły się pod panowaniem Nilfgaardczyków. Pomimo śmierci Uzurpatora, Cesarza który rozpoczął podboje, i zdobycia tronu przez Emhyra var Emreisa agresywna polityka Cesarstwa nie zmieniła się. Po podboju Nazairu następnym celem dla Nilfgaardu było Królestwo Cintry, do którego podboju Emhyr dążył nawet pomimo faktu, że (ukrywając się pod pseudonimem Duny) był niegdyś ożeniony z tamtejszą księżniczką Pavettą. W 1262 roku Królowa Calanthe szukała sojuszu z sąsiadami, między innymi z Verden, prawdopodobnie wymierzonego w Nilfgaard, jednak ostatecznie nic z tego nie wyszło, dlatego rok później Cintra przystąpiła do wojny z o wiele silniejszym Cesarstwem całkiem osamotniona.
Inwazja na Cintrę[]
Wojna rozpoczęła się w 1263 w momencie przekroczenia przez Nilfgaard gór Amell i wkroczenia do Cintry. Wojska Królestwa, wsparte przez drużynę ze Skellige, wyruszyły na spotkanie Cesarstwu, jednak zostały okrążone w Dolinie Marnadal. Doszło do walnej bitwy, trwającej od świtu do zmierzchu. Pomimo waleczności obrońców, wojska Cintry zostały rozgromione. Zginął król Eist Tuirseach, natomiast królowa Calanthe zebrała wokół siebie resztkę wojsk i przebiła się z powrotem do stolicy, chociaż sama została ciężko raniona.
Niedługo później Nilfgaardczycy dotarli do stolicy, którą zdobyli prawie bez oporu. Mimo tego brutalnie splądrowali i spalili miasto, wydarzenie to przeszło do historii jako Rzeź Cintry. Jedynie czarodziejsko zabezpieczony stołb, gdzie schronili się możni, bronił się przez trzy dni. Kiedy Nilfgaardczycy w końcu wdarli się do środka nie znaleźli nikogo żywego, albowiem wszyscy, łącznie z Calanthe, popełnili samobójstwo. Z miasta udało się wydostać Cirilli, dziedziczce tronu, jednak wtedy nikt o tym nie wiedział, więc również uznano ją za jedną z zamordowanych.
Atak na Sodden[]
Armia Nilfgaardu nie zaprzestała na podboju Cintry, lecz od razu wkroczyła do Królestwa Sodden. Podbój Górnego Sodden był wyjątkowo brutalny, Nilfgaard zostawiał za sobą tylko spaloną ziemię i "całe pola trupów". Mniej więcej w tym czasie odbyła się pierwsza bitwa o Wzgórze Sodden, zakończona klęską Nordlingów.
W tym momencie monarchowie Północy zorientowali się, że Nilfgaard prawdopodobnie i tym razem nie poprzestanie na podboju Sodden i ruszy dalej, stanowiąc zagrożenie dla niepodległości Północy. W obliczu takiego zagrożenia monarchowie największych Królestw Północy, Foltest z Temerii, Demawend z Aedirn, Henselt z Kaedwen i Vizimir II z Redanii połączyli swe wojska i razem ruszyli przeciwko Cesarstwu. Z pomocą przyszło im również 22 czarodziejów pod dowództwem Vilgefortza z Roggeveen oraz wojska ze Skellige, które wcześniej walczyły w Cintrze.
W 1264 roku armie Północy, dowodzone przez Vizimira Redańskiego, i Południa spotkały się pod Wzgórzem Sodden. W drugiej bitwie o Sodden walczyło łącznie ponad 100 tysięcy żołnierzy z czego poległo blisko 30 tysięcy. Poległo również 13 z 22 czarodziejów walczących po stronie Północy (Triss Merigold przez długi czas błędnie uważano za 14 poległą). Bitwa zakończyła się zwycięstwem Królestw Północy, na jakiś czas kładąc kres dalszej ekspansji Cesarstwa.
Wynik[]
Pomimo zdecydowanego zwycięstwa nad Nilfgaardem w Sodden armie Północy poniosły zbyt duże straty aby kontynuować wojnę. Monarchowie północy zgodzili się więc uznać ziemie po południowej stronie rzeki Jarugi, w tym Cintrę i Górne Sodden, za domenę Cesarstwa. Dolne Sodden trafiło pod panowanie Temerii (król Foltest był spokrewniony z wcześniejszymi władcami księstwa). Brugge, które przed wojną było lennikiem Cintry, również złożyło hołd Foltestowi. Żadna ze stron nie była usatysfakcjonowana wynikiem wojny, co w konsekwencji doprowadziło do wybuchu II Wojny Północnej cztery lata później.