- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z gry Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Mieszkańcom Białego Sadu nie brakowało powodów do nieszczęść. Nie dość, że wojska stratowały obsiane zbożem pola, a gryf porywał trzodę – to jeszcze jedyną w okolicy studnię nawiedzała południca, zwana przez wieśniaków lichem. Wiedźmin czuł, że coś szczególnego wiąże ją z tym miejscem – i żeby odesłać ją w zaświaty, będzie wpierw musiał poznać jej tajemnicę.
Potem, wiadomo, trzeba szykować się do walki – a południca to wymagający przeciwnik. Dezorientuje przeciwnika, oślepiając go, tworząc swe lustrzane odbicia. Powoli wysysa z niego życie – a sama pozostaje nieuchwytna. Ażeby ją pokonać, wiedźmin musiał polegać nie tylko na srebrnym mieczu, ale i Znaku Yrden, z pomocą którego mógł złapać upiora w pułapkę i zmusić do przybrania materialnej formy.
Wiedźmini nie odczuwają zwykle emocji względem zabijanych przez siebie potworów. Szczególnie okrutne bestie darzą czasem nienawiścią, obrzydliwe – pogardą. Bardzo rzadko zdarza się też, że im współczują. Tak właśnie było z południcą z Białego Sadu – Geralt długo nie mógł przestać myśleć o młodej dziewczynie, którą straszna śmierć i silne uczucia przeobraziły w upiorne monstrum.