- Informacje
- Opisy z książek i gier
| |||||||||||||||||||||||
Cesarstwo Nilfgaardu – największy twór państwowy w historii uniwersum Wiedźmina ze stolicą w Nilfgaardzie, leżący na południu Kontynentu, posiadający zarówno rozbudowane zaplecze gospodarcze, jak i bitną, wyszkoloną armię oraz utalentowanych dowódców i polityków.
Cesarstwo ma przynajmniej 133 lata w 1268 roku.
Cesarstwo Nilfgaardu na Mapie Orteliusa - granice po Pokoju Cintryjskim (mapa może zawierać błędy)
Prowincje oraz państwa zależne od Cesarstwa
Wasale Imperium
- Herb Maecht królestwo Maecht
- Nieoficjalny herb królestwa Metinny Metinna
- Herb Cintry królestwo Cintry - od ustanowienia Pokoju Cintryjskiego połączone z Cesarstwem unią personalną poprzez małżeństwo cesarza Emhyra var Emreisa z sobowtórem królowej Cirilli (oficjalnie prawdziwą Cirillą)
- Nieoficjalny herb księstwa Attre księstwo Attre - wasal Cintry
- Temeria Temeria - w grze Wiedźmin 3 Dziki Gon Temeria może stać się wasalem Nilfgaardu (w zależności od decyzji gracza)
Prowincje
- Nieoficjalny herb prowincji Vicovaro Vicovaro
- Nieoficjalny herb prowincji Etolia Etolia
- Nieoficjalny herb prowincji Gemmera Gemmera
- Nieoficjalny herb prowincji Geso Geso
- Nieoficjalny herb prowincji Nazair Nazair
- Nieoficjalny herb prowincji Ymlac Ymlac
- Nieoficjalny herb prowincji Rowan Rowan
Państwa "bluszczowe" - oficjalnie niepodległe, zależne od Nilfgaardu
- Nieoficjalny herb prowincji Ebbing Ebbing
- Nieoficjalny herb Salm Salm
- Nieoficjalny herb Toussaint Toussaint
Krainy geograficzne
- Nieoficjalny herb krainy Mag Turga Mag Turga
- Mag Deira
- Stoki - od I Wojny Północnej
- Zarzecze Lewobrzeżne - od I Wojny Północnej
Dawne prowincje
- Nieoficjalny herb Górnego Sodden Górne Sodden - od zakończenia I Wojny Północnej do Pokoju Cintryjskiego
- Herb Verden Verden - od rozpoczęcia II Wojny Północnej do śmierci króla Ervylla
- Nieoficjalny herb prowincji Cintra Cintra - od I Wojny Północnej prowincja zarządzana przez Menno Coehoorna, po Pokoju Cintryjskim królestwo połączone z Cesarstwem unią personalną
- Nieoficjalny herb prowincji Attre Attre - od I Wojny Północnej prowincja zarządzana przez Menno Coehoorna, później lenno Cintry
Historia
Nilfgaard jest jedną z najbardziej wysuniętych na południe cywilizowanych krain, miastem stołecznym jest miasto o takiej samej nazwie leżące nad rzeką Albą. I to w tej krainie narodziło się Imperium, stopniowo podbijając leżące wokół, a potem na północ królestwa. Właśnie kolejne podboje napędzały Imperium przez wiele lat i były głównym celem Nilfgaardu.
Największa potęga Nilfgaardu miała miejsce, gdy jego północne granice oparły się o Góry Amell, a później o rzekę Jarugę. Dalsze wojny z Północą wydawały się bezsensownym posunięciem, które mogłoby wyeliminować rynek zbytu, jakim były Północne Królestwa. Wojna jednak wybuchła, prawdopodobnie z powodu osobistych spraw aktualnego cesarza, Emhyra var Emreisa - być może poszukiwał on swojej córki, Cirilli, która miała być decydującą postacią w losach świata zapowiedzianych przez Ithlinne.
Ustrój polityczny, administracyjny
Na czele Nilfgaardu stoi cesarz tytułowany także imperatorem; aktualnie tytuł ten dzierży Emhyr var Emreis uważany za władcę absolutnego i nieznoszącego sprzeciwu. W rzeczywistości, co prawda, posuwał się do drastycznych metod przy zaprowadzaniu ładu w Imperium, ale kierowało nim przede wszystkim dobro państwa. Ustrój cesarski ma przynajmniej 133 lata w 1268 roku.
Prowincjami Nilfgaardu zarządzają namiestnicy, a wypadku tak zwanych państw bluszczowych, czyli marionetkowych, ale formalnie niepodległych państw - królowie. Seneszal był urzędnikiem władający Imperium w razie nieobecności cesarza lub jego niemożności sprawowania rządów z innych powodów (np. choroby). Sprawami wewnętrznymi zajmowali się wielki kanclerz koronny i marszałek spraw wewnętrznych. Imperium utrzymywało także na dworach Północy ambasadorów, przynajmniej przy zawieraniu Pokoju Cintryjskiego. Najbardziej znanym był Shilard Fitz-Oesterlen
Na dworze imperialnym funkcjonuje także wiele różnych tytułów: princów i diuków (książąt), baronów i grafów (hrabiów).
Istnieje również senat imperialny, w skład którego wchodzą przedstawiciele starych rodów, ale jego znaczenie jest czysto symboliczne, ponieważ całą władzą należy do cesarza i korporacji handlowej.
Siły zbrojne
Sama Armia Nilfgaardu, która w czasie Wojen Północnych liczyła około 400 tysięcy, była podporządkowana dużej liczbie osób dzierżących różne, często niespotykane na Północy, stopnie oficerskie. Najwyższym dowódcą sił Nilfgaardu był marszałek, jedynym znanym z imienia był Menno Coehoorn. Na oficerów składali się także generałowie majorowie, starsi i młodsi oberszterowie (pułkownicy), rotmistrzowie (kapitanowie kawalerii), lejtnantowie (porucznicy), czy aide-de-camp (adiutanci obozu).
Najprawdopodobniej do inwazji przygotowali 150 tysięcy żołnierzy. W grupach armii mogły to być siły, 50 tysięcy wschód, 50 tysięcy środek, 25 tysięcy grupa operacyjna Verden, plus odziały pomocnicze.
Grupy armii
Mniejsze grupy
Dywizje i brygady
- Impera
- Vrihedd
- Deithwen
- Venendal
- Magne
- Frundsberg
- VII brygada Daerlańska
- II Brygada Vicovarska
- Nauzicaa
- Ard Feainn
- Alba
Pomniejsze jednostki
Mieszkańcy
W Imperium uważa się, że rodowitym Nilfgaardczykiem jest się jedynie wtedy, gdy wywodzi się z dawnych ziem ojczystych, nie zaś z podbitych prowincji. Ludzie pochodzący z prowincji, na przykład w wypadku Cahira, nie znosili nazywania ich "Nilfgaardczykami". Samych mieszkańców Imperium jest łatwiej wyodrębnić niż mieszkańców Północy, dla których narodowość nie gra większej różnicy - przynajmniej z punktu widzenia Sagi.
Wierzenia i magia
Dominującą wiarą w Imperium jest kult Słońca i cesarza. Pozostałe religie są tolerowane, ale trzymane w ryzach, a ich kapłanom nie pozwala się wtrącać do polityki. Podobnie rzecz ma się z Czarodziejami, których również trzyma się na dystans od dworu, w przeciwieństwie do królestw Północy. Znanym wyjątkiem w tej sprawie był tylko Xarthisius, nadworny mag i astrolog cesarza Emhyra, który jednak później został wtrącony do lochu za rzekomą pomyłkę w obliczeniach położenia Ciri (podał, że znajduje się ona na Korath, co było prawdą).
W Imperium nie ma też mowy szeroko rozpowszechnionego rasizmu i niepokojów religijnych, którym zapobiega się poprzez surowe prawa i kary za ich nieprzestrzeganie.
Znani Nilfgaardczycy
Imperatorzy
- Torres
- Fergus var Emreis
- Uzurpator
- Emhyr var Emreis
- Cirilla Fiona Elen Riannon (Wiedźmin 3: Dziki Gon, zależnie od wyborów gracza)
- Morvran Voorhis
- Jan Calveit
Arystokracja
- Ceallach aep Gruffyd
- Shilard Fitz-Oesterlen
- hrabia Broinne
- hrabia d'Arvy
- Berengar Leuvaarden
- Stella Congreve
Wywiad
Wojsko
- Menno Coehoorn
- Ardal aep Dahy
- Joachim de Wett
- Declan Ros aep Maelchlad
- Eldar de Casteberg
- Pitcairn Godyvron
- Elan Trahe
- Rhetz de Mellis-Stoke
- Markus Braibant
- Puttkammer
- Lamarr Flaut
- Kees van Lo
- Sweers
- Ouder de Wyngalt
- Ramon Tyrconnel
- Liam aep Muir Moss
- Tibor Eggebracht
- Devlin aep Meara
- Sievers
- Vreemde
- Morteisen
Czarodzieje
Komornicy
Damy dworu, faworyty, dwórki
Inni
W grze komputerowej
Znane miejscowości (łącznie z prowincjami)
- Assengard
- Belhaven
- Metinna
- Neunreuth
- Forgeham
- Thurn
- Cintra
- Salm
- Viroleda
- Claremont
- Dun Dâre
- Fano
- Goworożec
- Malhoun
- Tegamo
- Zazdrość
Zamki (łącznie z prowincjami)
Znaczenie w grach
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów
Imperium gra znaczącą rolę w polityce państw Północy ukazanej w grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów. Geralt już w Prologu spotyka na swej drodze ambasadora Nilfgaardu, Shilarda Fitz-Oesterlena, towarzyszącego królowi Temerii, Foltestowi, w czasie oblężenia Zamku La Valette.
Nilfgaard reprezentowany przez Fitz-Oesterlena, Renualda aep Matsena, czarodziejów Vanhemara i Adalberta oraz czarodziejkę Cynthię jest głównym graczem w czasie obrad w Loc Muinne. W ciągu fabuły okazuje się, że to Cesarstwo stoi za morderstwami królów, zdemaskowaniem Loży Czarodziejek i wskazaniem jej jako winowajcę wszystkich problemów Północy.
Niezależnie od podjętych przez gracza decyzji, które doprowadzają do nowej sytuacji politycznej Północy, Nilfgaard i tak ostatecznie forsuje Jarugę i podbija prawdopodobnie wszystkie królestwa leżących na południe od Pontaru.
Wiedźmin 3: Dziki Gon
Ciri na okręcie, jako cesarzowa Nilfgaardu
Nilfgaard jest agresorem. W wyniku walk z Królestwami Północy napotkał na spore zawirowania - Radowid najechał Kaedwen, stając się siłą zdolną pokonać Cesarstwo. Emhyr nie dogadał się z Korporacją Handlową, więc obmyślił pewien plan - chciał abdykować na rzecz córki. Zależnie od wyborów gracza Imperium może podążyć w jednym z kierunków, jaki wybiorą gracze:
- Emhyr var Emreis przegrywa wojnę, a Radowid zjednoczył całą Północ. Cirilla nie żyje bądź żyje, ale jest wiedźminką. Emhyr żyje w przekonaniu, że jego córka zgineła.
- Emhyr var Emreis przegrywa wojnę, a Djikstra zjednoczył całą Północ. Cirilla nie żyje bądź żyje, ale jest wiedźminką. Emhyr żyje w przekonaniu, że jego córka zgineła.
- Emhyr var Emreis wygrywa wojnę, Cirilla nie żyje bądź żyje i w zależności od wcześniejszych wyborów graczy zostaje Cesarzową po abdykacji swojego ojca lub zostaje wiedźminką, a Emhyr żyje w przekonaniu, że zgineła.
Północ może więc zostać podbita przez Nilfgaard (wówczas Temeria jest lennem cesarskim) albo Redanię (wtedy wszystkie kraje Nordlingów stanowią część "Imperium Północy"). Jedynymi wyjątkami są Wyspy Skellige oraz Kovir i Poviss. Jeżeli Nilfgaard przegra wojnę oznacza to śmierć dotychczasowgo cesarza z rąk spiskowców i zastąpienie go przez Morvrana Voorhisa.
Znaczenie w filmie i serialu
Nilfgaard gra także rolę, chociaż mało znaczną, w telewizyjnej wersji Wiedźmina. Pojawia się tam między innymi nilfgaardzki baron, Eldar de Casteberg. Według scenarzystów, z Imperium spiskował Zakon Białej Róży z Falwickiem na czele.
Ciekawostki
- Pancerze i uzbrojenie nilfgaardzkich ciężkozbrojnych wykreowanych na potrzeby gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów były inspirowane włoskim rynsztunkiem z czasów renesansu, podobnie jak stroje szlachty z Nilfgaardu. Ilustruje to technologiczne i ideowe zacofanie Królestw Północy wobec Cesarstwa.
- Nilfgaard szczegółowo został opisany w podręczniku dodatkowym do Gry Wyobraźni pt. "Czas Pogardy", traktujący o Cesarstwie i Wojnach Północnych. Twórcy tego opisu silnie wzorowali rozrywki i sztukę Imperium na kulturze Starożytnej Grecji i Rzymu. Mowa tu głównie o teatrze pasującym idealnie do opisu teatru greckiego i walkach gladiatorów oraz wyścigach rydwanów znanych z kultury Starożytnego Rzymu. Z niej także zaczerpnięto opis uczty w Nilfgaardzie.
- Nazwę Cesarstwa nosi polska kapela metalowców z Bydgoszczy - Nilfgaard.
- W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon podczas przemierzania Velen możemy natknąć się na chłopów rozmawiających o tym, iż to Nilfgaard wywołał zarazę w Temerii poprzez podsyłanie zarażonych ludzi do wioski pod Wyzimą.
- W trzeciej części komputerowego Wiedźmina szambelan twierdzi, że broda uchodzi za niemiłą oku w Cesarstwie, szczególnie jeśli zalęgły się w niej wszy.
- Władze Nilfgaardu mają wysoko rozwiniętą propagandę, którą starają się szerzyć szczególnie wśród czarodziejów, urzędników i dyplomatów, co Geralt nazywa praniem mózgu.
- Cynthia twierdzi, że oficjalna doktryna Nilfgaardu polega na tym, że ludzkość zazna dobrobytu tylko w jednym silnym imperium (najlepiej nilfgaardzkim), a teraźniejsze podziały polityczne są słabe, zacofane, zbędne, niestabilne i wywołują wojny.
- W serialu i filmie Wiedźmin symbolem Nilfgaardu jest salamandra.
Galeria
Grafiki z gier
Grafiki z Gry Wyobraźni
Grafiki fanowskie
Kadry z serialu
