- Informacje
- Opisy z książek i gier
Na oczach ojca wynajęty przez uzurpatora czarownik zmienił mnie w maszkarę. Czarownik dołożył nieco z własnej inicjatywy. Humoru mianowicie. Eimyr to w naszym języku «jeż».Emhyr o swojej klątwie[1]
Emhyr var Emreis, Deithwen Addan yn Carn aep Morvudd (w Starszej Mowie – Biały Płomień Tańczący na Kurhanach Wrogów, prawdopodobna wymowa [ɛm̥ɪr var ɛmrɛis dɛiθwɛn adːan ɪn karn æːp mɔrvʊdː), znany jako Jeż z Erlenwaldu, alias Duny – cesarz Nilfgaardu, król Cintry, senior Metinny, Gemmery i Ebbing, suweren Nazairu i Vicovaro. Jeden z najpotężniejszych monarchów w dziejach, za którego panowania Nilfgaard osiągnął szczyt potęgi za sprawą serii konfliktów zbrojnych znanych jako Wojny Północne.
Charakterystyka[]
Cesarz Nilfgaardu opisywany był jako szczupły mężczyzna, którego ciemne włosy zwykle nie były ufryzowane. Jedynymi oznakami jego godności była wąska złota obręcz noszona na głowie, cesarski alszband na szyi i ogromny brylant w pierścieniu. Ubierał się w łosiowy kaftan poznaczony odciskami od zbroi i plamami rdzy, w czasie wojny podczas podróży nosił oficerski uniform gwardyjskiej brygady "Impera": czarną zbroję i płaszcz z haftem przedstawiającym srebrną salamandrę, natomiast na oficjalne audiencje w pałacu ubierał się po dworsku, „jego czarny strój niczym nie różnił się od stroju dworaków, jeśli nie liczyć braku kryzy”.
Biografia[]
Wczesne lata i Kwestia Ceny[]
Jako chłopiec został zaklęty w jeżokształtnego stwora przez czarodzieja Braathensa będącego na usługach uzurpatora, który zamordował jego ojca i przywłaszczył sobie tron Cesarstwa około 1233 roku. Został wypuszczony i przez kilka lat wędrował po świecie z błędnym rycerzem. Gdy ten zginął, Emhyr wędrował sam. W piętnastym roku życia ocalił życie Roegnerowi, królowi Cintry, który zgodnie z Prawem Niespodzianki przyrzekł oddać mu swą córkę. Gdy po piętnastu latach przyszły cesarz, pod tożsamością Duny'ego, przybył do Cintry w celu ożenku z Pavettą, córką Roegnera i Calanthe, w wyniku pewnego splotu wydarzeń został odczarowany przez wiedźmina Geralta z Rivii oraz otrzymał zgodę na małżeństwo przez Calanthe. Wiedźminowi w podzięce przyrzekł oddać swoją córkę, Cirillę.
Po owych wydarzeniach, Emhyr planował ujawnić swą tożsamość Calanthe i odbić Cesarstwo dzięki jej armii. Skontaktował się z nim jednak czarodziej Vilgefortz, który przestrzegł go przed tym i przekazał mu treść przepowiedni Itliny: syn jego i jego córki, Ciri, miał władać połową świata, a syn jej syna – całym światem. Emhyr, w głębi duszy naiwny błędny rycerz, mu uwierzył. Jednocześnie utrzymywał kontakt z walczącymi z uzurpatorem rebeliantami.
Gdy Ciri miała sześć lat, postanowił wywieźć statkiem ją i Pavettę do Cesarstwa, pod przykrywką rejsu na Skellige. Jednak Pavetta ukryła dziecko, a Emhyr w amoku wściekłości wyrzucił żonę za burtę. Po tym zdarzeniu Vilgefortz teleportował go do Cesarstwa, a Dunego uznano za zmarłego. Statek, którym płynęli, zatonął w Głębinie Sedny.
Zdruzgotany śmiercią żony, cesarz początkowo się opierał przed objęciem władzy, chcąc zamordować czarodzieja, ale w końcu przybył do stolicy Nilfgaardu i stanął na czele rewolucji obalając Uzurpatora w 1257 roku. Tak został cesarzem największego tworu państwowego w świecie Wiedźmina.
Inwazja na Cintrę[]
Jako że magnaci naciskali na wojnę z Nordlingami, zgodził się na atak na Cintrę w 1263 roku. Potężna armia cesarska przekroczyła Schody Marnadalu i wkroczyła do Cintry, a królowa Calanthe i jej mąż Eist Tuirseach stanęli w obronie kraju, armia Cintry i Skellige została jednak rozbita w bitwie nad rzeką Marnadal, w której zginął król Eist a ranna Calanthe została zabrana z pola walki do stolicy Cintry. Kiedy armia imperium zaczęła podchodzić pod stolicę, cesarz rozkazał członkom służb specjalnych, w tym Cahirowi Mawr Dyffryn aep Ceallachowi odnalezienie i uprowadzenie następczyni tronu Cintry swojej córki Ciri. Kiedy wojsko Nilfgaardu zaatakowało Cintrę, miasto zostało zrównane z ziemią oraz w większości wymordowane a królowa Calanthe nie chcąc dostać się do niewoli odebrała sobie życie. Cahirowi udało się złapać Ciri, jednak ta uciekła mu i zaginęła. Nilfgaardczycy jednak nie zatrzymali się na Cintrze i parli naprzód atakując Sodden. Wkrótce armia cesarstwa została rozbita w Bitwie o Wzgórze Sodden przez zjednoczone siły królestw Północy, które przyłączyły się do wojny po rzezi Cintry. W tym okresie cesarz podobno był przeciwny inwazji na taką skalę, a winą za atak obarczył marszałków i swych dowódców – po zakończeniu wojny Emhyr rozpoczął wielką czystkę w armii.
Tymczasowy pokój[]
Po podpisaniu pokoju z Królestwami Północy, w 1264 roku Emhyr rozpoczął zakrojone na szeroką skalę poszukiwanie Ciri oraz przygotowania do następnej wojny. Cesarz miał kłopoty wewnątrz swego wielkiego imperium, kilka mniejszych rebelii w Ebbing i Nazairze nadszarpnęło siłami imperium, powstania jednak zostały stłumione przez młodych oficerów, którzy zastąpili starą kadrę. Kłopoty były również w Cintrze, lud nie zaakceptował Emhyra i nie wybaczył rzezi Cintry oraz śmierci królowej Calanthe. Wielu cintryjczyków uciekło za Jarugę, gdzie pod wodzą marszałka Vissegerda organizowali się w Brugge pod sztandarami Temerii, aby pewnego dnia zemścić się na cesarzu i odzyskać swój kraj. W planach cesarza Cintra miała stać się krajem dostatnim i szczęśliwym – takim jak Toussaint. Jednak w Cintrze wybuchło powstanie pod wodzą księcia Windhalma, diuka dawnego lenna Cintry Attre. Cesarz aby stłumić powstanie zdobytej Cintry, Attre i Górnego Sodden, które pozostały pod władaniem Nilfgaardu, utworzył Prowincję Cintry, a jej namiestnikiem mianował marszałka polowego Menno Coehoorna. W czasie kiedy Emhyr przebywał w Cintrze dowiedział się o spotkaniu królów Północy w zamku Hagge, wiedział również o tym co zamierzają. Przestrzegł Coehoorna, aby ten nie dał się sprowokować i czekał do momentu, w którym przygotuje wojska; wydaje również rozkaz zlikwidowania Geralta przez Rience'a. W międzyczasie dochodzą do niego wieści, że rebelianci z Cintry zostali rozbici a ich przywódca, książę Windhalm, dostał się do niewoli. Cesarz rozkazuje zamordowanie Windhalma w okrutny sposób, aby przestrzec resztę niepokornych baronów i władyków z Cintry. Już wtedy, planując poślubić Ciri, odrzucił propozycje małżeństw z córką księcia Joachima de Wetta i córką diuka Ardala aep Dahy, przez co stracił ich przychylność.
Gdy próba porwania Ciri skończyła się fiaskiem, rok później rozkazał Cahirowi uprowadzić ją z Thanedd, przy okazji wywołując słynny pucz czarodziejów. Gdy Ciri zniknęła bez śladu, Vilgefortz przysłał mu fałszywą Cirillę, biedną szlachciankę, znalezioną przez Codringhera i Fenna. Emhyr zlecił zabicie Vilgefortza, a odnalezienie prawdziwej Ciri nakazuje Stefanowi Skellenowi.
Gdy w końcu odnalazł Cirillę, obudziły się w nim prawdziwe ojcowskie uczucia, dlatego pozwolił jej pozostać z Geraltem i Yennefer. Zakochał się w fałszywej Ciri i wziął z nią ślub.
Rządy[]
W roku 1290 mianował Petera Evertsena Wielkim Podskarbim Koronnym. Zginął w latach dziewięćdziesiątych, prawdopodobnie został zabity przez morderców najętych przez Morvrana Voorhisa, następcę Emhyra na tronie cesarskim.
Wiedźmin[]
W grze Wiedźmin nie odgrywa on wielkiej roli, jednak może zostać wspomniany przez knechta zakonu strzegącego bram Starej Wyzimy w akcie II i III.
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]
W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów Emhyr rozkazał swym żołnierzom pojmać Letho, Egana, Serrita i Yennefer. Używając sztuczek, wyciągnął potrzebne informacje od Yennefer. Rozkazał Letho i jego wiedźminom zamordować tylu władców Północy ile się da, a następnie winą oskarżyć czarodziejki. Po wprowadzonym zamieszaniu wysłał armię nad Jarugę.
Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon Emhyr prowadzi inwazję swego Cesarstwa na Królestwa Północy osłabione przez bezkrólewia i wojny domowe, do których doprowadził poprzez królobójcę Letho. Cesarz prosi Geralta o odnalezienie Ciri. Jego losy są zależne od wyborów gracza – Emhyr może zostać zamordowany przez własny naród lub wygrać wojnę i oddać temerczykom ich kraj na zasadzie lennictwa. W zależności od decyzji gracza może zacząć przygotowywać córkę, Cirillę do legalnego przekazania jej pełni władzy cesarskiej lub zostać okłamanym, że Jaskółka zginęła. W tym ostatnim przypadku, nie jest do końca pewne czy wierzy w tę wersję wydarzeń.
Ciekawostki[]
- Latem Emhyr urzęduje w Loc Grim, natomiast w pozostałe pory roku prawdopodobnie w stolicy.
- Dopiero pod koniec sagi poznajemy jego prawdziwą tożsamość, do tego czasu jedyną osobą znającą prawdę jest Vilgefortz, potem tylko Geralt i Ciri, co zresztą pozostawili w tajemnicy.
- Imieniem i nazwiskiem cesarza ironicznie posłużył się Vernon Roche w grze Wiedźmin 2, po przybyciu do Flotsam, gdy był pytany o tożsamość. Przedstawiał się słowami „Kupiec korzenny, Emhyr var Emreis”.
- Czarodzieje są mu obojętni, nie potrzebuje ich. Wzywa ich do siebie jedynie w nagłych przypadkach.
- Jego imię po nilfgaardzku znaczy „jeż”, a w starszej mowie słowo „jeż” brzmi „eimyr”.
- Cesarz wykorzystywał do swoich celów wielu wrogów Geralta. Wrogowie Geralta m.in. Letho i Vilgefortz widzieli się z Emhyrem twarzą w twarz i to im cesarz zlecał najtrudniejsze zadania. Vilgefortz miał porwać Ciri. Letho miał zabić królów Północy.
Galeria[]
Linki zewnętrzne[]
Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Emhyr var Emreis. Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Jeż z Erenwaldu.Wideo[]
 |
 |
 |
|