Ten artykuł dotyczy zjazdu czarodziejów w 1267 r. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa..
Ten artykuł dotyczy zjazdu czarodziejów w 1267 r. Zobacz też: Przewrót na Thanedd – nastąpił podczas zjazdu czarodziejów na tejże wyspie w nocy z 1 na 2 lipca 1267 roku.
Historia[]
Przygotowania[]
W 1267 roku najważniejsi władcy królestw Północy — Foltest, Henselt, Vizimir, Meve i Demawend — zebrali się na tajnej naradzie w twierdzy Hagge w Aedirn, gdzie ustalili wspólny plan prewencyjnego ataku na Nilfgaard i odbicia z jego rąk Cintry. O naradzie tej nie zostali powiadomieni czarodzieje, ponieważ królowie obawiali się ich wpływów, które znacząco urosły po II bitwie o Wzgórze Sodden. O spotkaniu w Hagge dowiedział się jednak nilfgaardzki wywiad, a Cesarz Emhyr var Emreis polecił dyskretnie powiadomić Kapitułę o naradzie w celu zasiania nieufności między czarodziejami a królami.
Członkowie Kapituły byli jednak niepewni, w jaki sposób odpowiedzieć na samowolne działania królów, toteż zwrócili się z prośbą o radę do Vilgefortza z Roggeveen, potężnego czarodzieja i nieformalnego przywódcy Kapituły. Vilgefortz „zarekomendował” zwołanie powszechnego zjazdu na wyspie Thanedd, siedzibie Kapituły i Rady Czarodziejów, aby każdy wysokiej rangi mag mógł się wypowiedzieć w tej ważnej kwestii.
Część członków Kapituły i większość czarodziejów nie wiedziała jednak o prawdziwych motywach stojących za decyzją Vilgefortza o zwołaniu zjazdu. Otóż Vilgefortz wraz z dwoma innymi członkami Kapituły, Artaudem Terranovą i Francescą Findabair, oraz Fercartem, czarodziejem zasiadającym w Radzie Królewskiej Foltesta z Temerii, sekretnie przeszedł na stronę Cesarstwa Nilfgaardu. Cesarz Emhyr wyciągnął wnioski z porażki podczas II bitwy o Wzgórze Sodden, w której decydującą rolę odegrali czarodzieje. Polecił więc on Vilgefortzowi przygotowanie przewrotu, podczas którego zneutralizowani mieli być czarodzieje wierni Królestwom Północy. W tym celu na wyspę Thanedd przed zjazdem wysłany został okręt z oddziałem Scoia’tael, który ukrył się we wnętrzu wyspy. Oddział ten dowodzony był przez Insegrima Faolitarnę, czarodzieja Rience’a, oraz rycerza Cahira Mawr Dyffryn aep Ceallacha. Ostatnia dwójka miała jednak inne priorytetowe zadanie, mieli oni schwytać oraz doprowadzić do Emhyra Cirillę, księżniczkę Cintry, którą Yennefer z Vengerbergu sprowadziła na Thanedd, aby ta mogła podjąć naukę w Aretuzie, szkole dla czarodziejek.
Zdrada Vilgefortza i innych konspiratorów okazała się jednak nie być tak dobrze strzeżoną tajemnicą, dowiedziała się o niej bowiem Filippa Eilhart, czarodziejka służąca Vizimirowi z Redanii. Filippa postanowiła uprzedzić Vilgefortza i zorganizować kontrprzewrót, mający na celu aresztowanie konspiratorów, zanim ci będą mogli wdrożyć swój plan. Do spisku Filippy przyłączyły się Triss Merigold i Keira Metz, zasiadające w radzie Foltesta podobnie jak zdrajca Fercart, Radcliffe z Aedirn, Sabrina Glevissig z Kaedwen, oraz bracia Detmold i Dirthelm. Filippa została dodatkowo wsparta przez Sigismunda Dijkstre, szefa tajnych służb Redanii, który potajemnie sprowadził na wyspę pięćdziesięciu agentów, a sam udał się na zjazd jako wysłannik króla Vizimira i towarzysz Filippy.
Przewrót[]
Zjazd na Thanedd rozpoczął się 1 lipca 1267 roku uroczystym bankietem. Podczas owego bankietu Vilgefortz starał się bezskutecznie przekabacić na swoją stronę wiedźmina Geralta z Rivii, licząc, że ten umożliwi mu kontakt z Ciri, której czarodziej również pragnął pojmać. Vilgefortz prawdopodobnie planował rozpocząć swój przewrót następnego dnia, kiedy miała się odbyć narada w Garstangu, budynku na szczycie wyspy Thanedd. Jako że Garstang objęty był zaklęciem uniemożliwiającym używanie magii w obrębie budynku, zebrani tam czarodzieje byliby bezbronni wobec ukrytego w środku wyspy i czekającego na sygnał oddziału Scoia’tael.
Zdrajcy zostali jednak uprzedzeni, ponieważ Filippa Eilhart rozpoczęła swój przewrót we wczesnych godzinach porannych 2 lipca 1267 roku. Vilgefortz, Terranova, Francesca i Fercart zostali wyrwani z łóżek przez spiskowców i agentów Dijkstry, zakuci w dwimerytowe kajdany i odprowadzeni do Garstangu. Podczas aresztowania Vilgefortza śmieć poniosła jego asystentka, czarodziejka Lydia van Bredevoort, która fanatycznie starała się bronić swojego mistrza. Śmierć poniósł również Hen Gedymdeith, członek Kapituły, który w niewyjaśnionych okolicznościach dostał zawału (nie wiadomo, czy spiskowcy chcieli go aresztować, czy był on jedynie świadkiem dramatycznych wydarzeń).
Aresztowani zostali odprowadzeni do Garstangu, gdzie wezwani zostali neutralni czarodzieje reprezentujący neutralnych królów północy, aby mogli oni być świadkiem owych zdarzeń i przekazać swoim władcom raport na temat tego, co się wydarzyło. Szybko jednak okazało się, że przewrót Filippy nie cieszy się dużym poparciem wśród neutralnych czarodziejów. Szczególnie przeciwna aresztowaniu zdrajców była Tissaia de Vries, członkini Kapituły, która oskarżała Filippę o działanie w interesie w królów chcących wszcząć agresywną wojnę i o łamanie jedności Bractwa Czarodziejów. Podejrzewała ona, że zarzuty o zdradę zostały przez spiskowców wymyślone, a jedynym powodem, dla którego Vilgefortz i inni zostali aresztowani, był fakt, że mogliby oni sprzeciwić się wojnie z Nilfgaardem.
Sytuacja w Garstangu eskalowała i osiągnęła punkt kulminacyjny, kiedy w budynku pojawiła się Yennefer razem z Ciri. Dziewczynka wkrótce zaczęła wieszczyć, oznajmiając zebranym, że Nilfgaard przekroczył Jarugę po tym, jak jego przygraniczny fort został rzekomo zaatakowany przez żołnierzy Aedirn. W istocie była to prowokacja Nilfgaardu, jednak Tissaia była w owym momencie przekonana, że to Królestwa Północy rozpoczęły wojnę. Zdjęła więc ona blokadę magiczną wokół Garstangu oraz uwolniła aresztowanych zdrajców, uważając ich za niewinnych.
Szybko zrozumiała swój błąd, kiedy Francesca Findbair otworzyła tajemne przejście w budynku, z którego do sali wpadły elfy z ukrytego oddziału Scoia’tael. Rozpętała się krwawa walka pomiędzy Vilgefortzem i jego sprzymierzeńcami a magami lojalnymi Królestwom Północy. Neutralni magowie obecni w Garstangu również zostali zaatakowani przez zdrajców oraz elfy i musieli ratować się ucieczką, choć nie wszystkim się to udało: zginęli Rejean, Bianca d’Este i Marquard. Tissaisa de Vreis starała się chronić magów przed Vilgefortzem, lecz wkrótce uciekła. Walka w Garstangu była długa i krwawa, po stronie lojalistów zginął Dirthelm, Triss Merigold odniosła kontuzję, a Keira Metz została wyrzucona z okna przez Artauda Terranovę, co skutkowało obszernymi złamaniami. Po stronie zdrajców zginął Fercart oraz duża liczba elfów. Artaud Terranova wydostał się z Garstangu i próbował uprowadzić Ciri, licząc na zdobycie przychylności Cesarza Emhyra, jednak został on zraniony przez Filippę Eilhart w formie sowy, a następnie zabity przez Geralta z Rivii. Geralt wcześniej pobił do nieprzytomności kilku redańskich agentów oraz złamał samemu Dijkstrze nogę, po tym, jak ten chciał zmusić wiedźmina do wydania mu Ciri.
Na odsiecz lojalistom ruszyli żołnierze Dijkstry oraz inni magowie, zmuszając zdrajców i Scoia’tael do ucieczki z wyspy. Vilgefortz najpierw jednak udał się do Wieży Mewy w pogoni za Ciri, która wcześniej wymknęła się Rience’owi i dotkliwie zraniła Cahira. Na drodze czarodzieja stanął Geralt, jednak został on pokonany i bardzo poważnie zraniony przez Vilgefortza; mag jednak oszczędził jego życie. Vilgefortz udał się na szczyt Wieży, gdzie znajdował się niestabilny portal. Ciri weszła w niego, powodując eksplozję, która dotkliwie zraniła, oszpeciła i częściowo oślepiła czarodzieja, który następnie uciekł z wyspy. Ranny Geralt został tymczasem teleportowany przez Triss Merigold z pomocą Tissai de Vries do Brokilonu, gdzie zajęły się nim driady.
Skutki[]
Przewrót na Thanedd niósł za sobą historyczne skutki. W jedną noc przestała istnieć zarówno Kapituła, jak i Najwyższa Rada Czarodziejów, dwie najważniejsze instytucje Bractwa, które faktycznie upadło. W jego miejsce wkrótce powstała sekretna Loża Czarodziejek założona przez Filippę Eilhart.
Pomimo wielu komplikacji Cesarz Emhyr osiągnął poniekąd swój cel, ponieważ w wyniku wydarzeń na wyspie wpływy i jedność czarodziejów zostały znacząco zmniejszone, co przynajmniej tymczasowo ochroniło wojska Nilfgaardu przed interwencją ze strony magów. Zaufanie do czarodziejów również znacząco zmalało. Foltest z Temerii po dowiedzeniu się o przewrocie i zdradzie Fercarta, jego doradcy, wygnał wszystkich magów ze swojego królestwa (w tym Triss Merigold i Keirę Metz, które walczyły po stronie lojalistów w trakcie przewrotu).
W zamian za jej rolę w przewrocie Francesca Findabair otrzymała od Emhyra Dolinę Kwiatów (Dol Blathana) w Aedirn, gdzie została królową „wolnych elfów”.
Vilgefortz tymczasem zaszył się w swojej kryjówce w zamku Stygga, wkrótce bowiem wyszło na jaw, że zdradził on nie tylko królestwa północy, ale również i Emhyra, ponieważ od początku planował on zatrzymać Ciri dla siebie, zamiast oddać ją Cesarzowi (sama Ciri została wyrzucona przez teleport z Wieży Mewy na środek pustyni Korath, co rozpoczęło nowy etap w jej życiu).
Tissaia de Vries popełniła samobójstwo, nie potrafiąc wybaczyć sobie roli, jaką odegrała w trakcie przewrotu.
Yennefer zaginęła w trakcie przewrotu i była niesłusznie podejrzewana przez wielu o popieranie Vilgefortza i Nilfgaardu. W istocie została ona uratowana, ale również uwięziona przez Francescę Findabair, która zamieniła ją w statuetkę podczas przewrotu, uwalniając ją dopiero miesiąc później.
Znani uczestnicy[]
|
Magowie po stronie państw północy Inni po stronie państw północy
|
Magowie po stronie Nilfgaardu Inni po stronie Nilfgaardu |
Magowie neutralni zamieszani w przewrót |
Ciekawostki[]
- Na zjeździe było ponad dwustu czarodziejów, wszyscy do Mistrzów Trzeciego Stopnia włącznie.