- Informacje
- Opisy z książek i gier
Rusałka – istota świata przedstawionego w sadze A. Sapkowskiego o wiedźminie; stworzenia te zwane są też boginkami; Mieszkają w rzekach i jeziorach. Charaktetyzują je długie, ciemne włosy i oczy. Noszą wieńce z kwiatów i powłóczyste białe szaty, często preferują absolutną nagość. Najczęściej milczą, ale potrafią pięknie śpiewać. Wychodzą z wody w nocy, aby tańczyć w świetle księżyca.
W mitogogii słowiańskiej
Demoniczne istoty zamieszkujące lasy, pola i zbiorniki wodne.
Ukazywały się zazwyczaj jako piękne, nagie dziewczęta z rozpuszczonymi zielonymi włosami, rzadziej jako stare i odrażające kobiety. Rusałkami stawały się panny które zmarły przed zamążpójściem. Rusałki pojawiały się w czasie nowiu i wabiły do siebie młodzieńców, których zabijały poprzez łaskotanie lub opętańczy taniec.
Etymologia
Termin rusałka pochodzi od łacińskiego rosalia (święto róż).
Poprzez Bałkany rusałka dotarła na Ruś. W Polsce występowała jedynie jako termin książkowy, zamiast niego używano słowa boginka. Nazwa rusałka szybko upowszechniła się i objęła swoim zasięgiem różne rodzaje demonów, m.in. brzeginie.
Ciekawostki:
- na Rusi w okolicach Zielonych Świątek obchodzono rusałczy tydzień, podczas którego składano rusałkom w ofierze chleb i urządzano uczty,
- w opowiadaniu Ziarno prawdy Geralt początkowo podejrzewa, że mieszkająca z Nivellenem istota jest rusałką. Swój straszny błąd zrozumiał dopiero dzięki czujności własnego wierzchowca;
- Rusałka (lub brzeginia) była demonem słowiańskim, potrafiła załaskotać na śmierć