- Informacje
- Opisy z książek i gier
Szablon:Postać infobox Sylvia Anna, zwana przez bliskich także Syanną – starsza siostra Anny Henrietty; pierworodna córka pary książęcej Toussaint, a co za tym idzie - prawowita następczyni tronu księstwa Toussaint. Kuzynka cesarza Emhyra var Emreisa, a więc i również krewna Ciri. Stworzona na potrzeby gry Wiedźmin 3: Krew i Wino. W cyklu wiedźmińskim brak o niej jakichkolwiek wzmianek.
Wiedźmin 3: Krew i Wino
Urodziła się niedługo po zaćmieniu słońca, co sprawiło, że zaczęto ją podejrzewać o bycie obciążoną Przekleństwem Czarnego Słońca. Popularne proroctwo szybko rozprzestrzeniło się po księstwie, w efekcie czego Syanna od dziecka traktowana była jak niechciany odmieniec. Przełożyło się to również na jej relacje rodzinne - rodzice faworyzowali zwykle młodszą siostrę - Annę. Sylvia była zaś niedoceniana i odtrącana przez swych rodzicieli. Wszystko to wpłynęło na psychikę młodej dziewczynki, uczucie wyizolowania oraz pogardy do jej osoby wykształtowało w niej wiele złych pokładów emocji oraz negatywnych cech.
Oparcie mogła znaleźć jedynie u swojej siostry, którą darzyła szczerą miłością. Wkrótce jednak i między nimi doszło do waśni - Anna rozpoczęła bójkę, gdy Sylvia zaś odpowiedziała młodszej siostrze pięknym za nadobne, Anna popędziła ze skargą do rodziców. Całą winę za bójkę obciążono Syannę, a niedługo po tym incydencie zostali wezwani czarodzieje z Kapituły mający zbadać klątwę, którą rzekomo była dotknięta starsza z sióstr. Magowie orzekli to, co od dawna podejrzewał cały dwór - Syanna był jedną z dziewcząt dotkniętych Przekleństwem Czarnego Słońca. W takim rozwoju wydarzeń rodzice postanowili wygnać z granic księstwa swą starszą córkę. Odpowiedzialnymi za doprowadzenie Sylvii do granic Toussaint uczyniono hrabiego Crespi, Ramona du Lac, hrabiego de la Croix oraz Miltona de Peyrac-Peyrana. Podczas podróży strażnicy Sylvii znęcali się nad swą podopieczną, dostarczając jej przy tym wielu przykrości oraz upokorzeń.
Bezbronna i samotna Sylvia przez wiele dni błąkała się po lasach w doskwierającym mrozie, żywiąc się głównie korzonkami i wodą źródlaną. Po jakimś czasie napotkała na obóz bandytów. Mimo początkowego strachu postanowiła poszukać u nich pomocy. O dziwo, grasanci okazali się pomocni i jak na złoczyńców dość honorowi. Przyjęli Syannę jak swoją, wkrótce dziewczyna zaczęła awansować w ich szeregach, stając się z czasem przywódczynią hanzy. Dorastając w tym niezbyt doborowym towarzystwie, Sylvia Anna rozwijała swoje najgorsze cechy - stawała się coraz bardziej bezwzględną i okrutną osobą.
Pewnego dnia poznała odzianego w czerń człowieka. Zaintrygowana tajemniczym osobnikiem Sylvia postanowiła go śledzić. Chcący pozbyć się towarzystwa mężczyzna postanowił przestraszyć kobietę, ukazując jej się w postaci wampira. Na Sylvii prezentacja nie zrobiła jednak większego wrażenia, co więcej, jej ciekawość względem mężczyzny wzrosła. Tak narodził się romans między nią a wampirem Dettlaffem. Romans, który Dettlaff brał na poważnie, Syanna traktowała jednak lekko i niezobowiązująco. Od początku wiedziała, że chce się tylko zabawić kosztem wampira. Nie zdradziła mu nawet swego prawdziwego mienia, cały czas podawała mu się za Rhenę. Gdy związek zaczął nużyć Syannę, postanowiła uciec kochankowi bez słowa.
Tymczasem uczucie złości i chęć zemsty na osobach, które przyczyniły się do wygnania Syanny rosły. Kobiecie najbardziej zależało na ukaraniu własnej siostry, która w najważniejszym momencie odwróciła się od niej. Syanna w tym momencie przypomniała sobie o Dettlaffie, którym postanowiła wysłużyć się do spełnienia krwawej zemsty. Wysłała do niego list, w którym podała się za porywaczy Rheny. W liście napisała, że jeśli Dettlaff chce jeszcze ujrzeć swą ukochaną żywą, to musi zabić pięć zleconych mu osób. Pierwszymi ofiarami stać się miały osoby, które stanowiły eskortę Syanny po wygnaniu jej z księstwa. Zanim Dettlaffowi został zlecony ostatni cel, szantażystów wampira odnalazł Geralt z Rivii badający sprawę brutalnych morderstw w księstwie. Kasztel Dun Tyne, w którym ukrywała się Syanna został zdobyty przez połączone siły wiedźmina, książęcej gwardii, Emiela Regisa oraz samego Dettlaffa. Wampira o tym, że został przez Syannę oszukany, poinformował Geralt. Dettlaff szybko wpadł w furię i prawie zabił swą miłość. W ostatniej chwili opanował się i postawił Sylvii ultimatum: jeśli w ciągu trzech dni nie zjawi się na spotkaniu w ruinach Tesham Mutna, to całe Beauclair spłynie krwią mieszkańców.
Zaraz po groźbie Dettlaff się ulatnia. Na spotkanie Sylvii wybiega zaś niczego nieświadoma Anna Henrietta. Gdy Geralt informuje księżnę o tym, że to właśnie jej rodzona siostra odpowiada pośrednio za morderstwa w Toussaint, ta nie do końca daje wiarę. Syanna do wyjaśnienia sprawy zostaje uwięziona przez Annę w Krainie Tysiąca Baśni - iluzorycznej krainie, w której jako dzieci wraz z siostrą spędzały czas na wspólnych zabawach. Tymczasem mijają trzy dni, a poszukiwania Dettlaffa przez Geralta i Regisa pozostają bezowocne. Dochodzi do ataku wampirów na stolicę księstwa. Potwory dokonują rzezi na mieszkańcach miasta, budynki stają w płomieniach, a ulice zapełniają się trupami i prowizorycznymi barykadami. Geralt staje przed ważnym wyborem jak rozwiązać kwestię Dettlaffa.
Ścieżka Syanny
Geralt z pomocą Regisa odnalazł pokój, w którym miała być przetrzymywana Sylvia. Nie mogąc jej znaleźć, przyjaciele odnaleźli dziennik dawnej niańki dziewczynek, na podstawie którego wywnioskowali, że Syanna została uwięziona w iluzji. Chwilę później wiedźmin trafił do Krainy Tysiąca Baśni, gdzie odnalazł Sylvię kłócącą się z Babą Jagą. Agresywna wiedźma padła od wiedźmińskiego ostrza, Syannie zaś udało się wyciągnąć z pieca uwięzionego Jasia, który powinien znać lokację trzech fasolek, dzięki którym Sylvia i Geralt mogliby opuścić iluzoryczne więzienie.
Para odnalazła magiczne fasolki i dzięki nim trafiła do zamku Chmurnego Olbrzyma, gdzie znajdowała się studnia będące portalem do prawdziwego świata. Po powrocie do Beauclair spotkali Regisa, który czekał na nich, aby udać się na spotkanie z Dettlaffem. Cała trójka ruszyła do ruin twierdzy Tesham Mutna.
Istnieje kilka możliwości zakończenia zadania:
Geralt nie zdobył tasiemki od Dziewczynki z Krzesiwami.
Dettlaff rzuca się na Syannę domagając się wyjaśnień na temat ich relacji. Przekonawszy się, że cały czas go okłamywała zabija ją.
- Regis i Geralt puszczają Dettlaffa wolno. Zabójca oznajmia, że przed świtem wampiry atakujące miasto odejdą z księstwa, a on razem z nimi. Wiedźmin zostaje oskarżony o doprowadzenie do śmierci książęcej siostry oraz darowanie Bestii życia. Z kłopotu wyciąga go Jaskier przybyły do Toussaint na prośbę Regisa. Bard wstawia się za Geraltem u Anny Henrietty, która zgadza się wypuścić go z więzienia. Przed zamkiem na Białego Wilka czeka Regis proponujący dokończenie śledztwa w sprawie morderstw. Wiedźmin może mu pomóc. Dowie się wtedy, że Sylvia Anna planowała zamordować swoją siostrę. Jednakże to odkrycie jest bez znaczenia, gdyż Anarietta nie wierzy w nie mimo dowodów i wciąż jest wściekła na Geralta.
- Regis i Geralt zabijają Dettlaffa. Wiedźmin zostaje oskarżony o doprowadzenie do śmierci książęcej siostry. Z kłopotu wyciąga go Jaskier przybyły do Toussaint na prośbę Regisa. Bard wstawia się za Geraltem u Anny Henrietty, która zgadza się wypuścić go z więzienia. Przed zamkiem na Białego Wilka czeka Regis proponujący dokończenie śledztwa w sprawie morderstw. Wiedźmin może mu pomóc. Dowie się wtedy, że Sylvia Anna planowała zamordować swoją siostrę. Jednakże to odkrycie jest bez znaczenia, gdyż Anarietta nie wierzy w nie mimo dowodów i wciąż jest wściekła na Geralta.
Geralt zdobył tasiemkę od Dziewczynki z Krzesiwami.
Dettlaff rzuca się na Syannę domagając się wyjaśnień na temat ich relacji. Przekonawszy się, że cały czas go okłamywała chce zadać jej śmiertelny cios, lecz z jej ciała zostają tylko kolorowe listki i tasiemka. Sama Syanna zostaje przeniesiona do Krainy Tysiąca Baśni. Dettlaff oskarża Regisa i Geralta o zdradę i rozpoczyna się walka, w której dwaj bohaterowie zabijają wampira.
Dwa tygodnie później Geralt ma zostać odznaczony Orderem Vitis Vinifera przez samą księżnę Annę Henriettę. W trakcie gdy wiedźmin przygotowuje się do ceremonii u krawca odwiedza go Regis. Wampir mówi, że wciąż rozmyśla nas morderstwami i nie zgadza mu się ich liczba. Biały Wilk może pomóc przyjacielowi w śledztwie i ustalić, że ostatnią ofiarą miała być księżna. Przed ceremonią Geralt ma także możliwość porozmawiać ze Syanną. Niezależnie od wyborów Wiedźmin otrzymuje order oraz pięć tysięcy koron.
- Geralt przekonuje Sylvię Annę, że powinna wybaczyć siostrze i porzucić myśl o zemście. Następnie na sądzie nie oskarża jej otwarcie, lecz oznajmia, że Syanna miała swoje powody, aby planować morderstwa. Dochodzi do szczerej rozmowy obu sióstr, które ostatecznie się godzą.
- Nie doprowadzenie śledztwa do końca, nie odwiedzenie Syanny od zemsty lub bezpośrednie oskarżenie podczas sądu kończą się sytuacją, w której Anna Henrietta chce przytulić siostrę w geście pojednania, a ta w trakcie uścisku wyjmuje szpilę z włosów Anarietty i wbija jej w szyję. Kapitan Damien wyrywa kuszę z rąk gwardzisty i zabija Syannę strzałem w serce. Całe Toussaint pogrąża się w żałobie po straconej księżnej. Obie siostry zostają pochowane we wspólnej krypcie królewskiej na miejskim cmentarzu. Ludzie nie patrzą przychylnie na fakt, że ich ukochana księżna spoczywa w tym samym miejscu, co jej morderczyni, lecz tak zadecydowała rada regencyjna. Formalnie Sylvia Anna nigdy nie została wydziedziczona, więc wciąż należy do królewskiej rodziny. Geralt przychodzi nad grób Anarietty i składa na nim kwiaty. Jednocześnie ma możliwość położyć kwiat na grobie Syanny.
Ścieżka Ukrytego
Geralt mimo próśb Regisa postanowił nie mieszać Syanny w sprawę odnalezienia Dettlaffa. Wiedźmin wspomniał, że Emiel mówił wcześniej o bardzo ciężkim sposobie wezwania wampira. Regis niechętnie przyznał, iż istnieje taka metoda, lecz jest ona skrajnie niebezpieczna, gdyż wiąże się z wizytą u Ukrytego. Regis powiedział, że sam, jako przyjezdny wampir, nie ma możliwości nawiązania kontaktu z władcą, ale lokalne wampiry muszą co pewien czas odwiedzić Ukrytego. Emiel wyznał, że takim lokalnym wampirem jest Oriana, czym potwierdził podejrzenia Geralta.
Wiedźmin udał się do rezydencji Oriany, aby poprosić ją o pomoc. Spotkał wampirzycę, która wyraźnie gdzieś się spieszyła i obiecała udzielić Geraltowi informacji jeśli ten pojedzie z nią załatwić pewne sprawy. Wkrótce okazało się, że Oriana chciała odwiedzić znajdujący się za murami miasta utrzymywany przez siebie sierociniec. Niestety na miejscu para zastała wymordowane wszystkie dzieci poza jednym chłopcem, który opowiedział im o potworze i ataku na przybytek. Oriana poprosiła wiedźmina o pomszczenie jej podopiecznych, a w zamian obiecała zdradzić miejsce przebywania Ukrytego. Po krótkim śledztwie (w którym wiedźmin mógł znaleźć ślady starych, zabliźnionych ukąszeń na szyi zabitych dzieci) Geralt ustalił, że za masakrą stał przewodzący stadu garkain zwabiony do sierocińca zapachem dzieci. Gdy Biały Wilk powrócił do Oriany zastał ją wypijającą krew z szyi chłopca. Wiedźmin chciał zabić wampirzycę, lecz dziecko stanęło w jej obronie mówiąc, że jest dobra. Geralt ostatecznie odpuścił kobiecie, ale obiecał, że kiedyś po nią wróci.
Poinformowawszy Regisa o przebiegu wydarzeń oraz poznawszy lokalizację jaskini Ukrytego Geralt udał się do niej wraz z wampirem. Emiel uprzedził, iż wampirzy władca bardzo nie lubi gości, a jedyna metoda, aby względnie zjednać go sobie to podarowanie rzadkiego kamienia pochodzącego z dalekiego Haaklandu. Zgodnie z ostrzeżeniami Ukryty nie był zachwycony wizytą - magicznie unieruchomił Regisa i zaatakował Geralta wpijając się w jego szyję, a potem zrzucając w przepaść. Ledwie żywy wiedźmin wypił niezbędne eliksiry i zaczął szukać drogi powrotnej na górę. W trakcie eksploracji podziemnych korytarzy natknął się na zwłoki czarodzieja, przyniesiony przez niego prezent (kamień, o którym wspominał Regis) oraz notatki zawierające zebrane informacje na temat Ukrytego. Wróciwszy do sali, gdzie przebywał wampirzy władca Biały Wilk podarował mu minerał i dostał pozwolenie na przedstawienie swojej sprawy. Geralt wyjaśnił mu, że potrzebują skontaktować się z Dettlaffem. Początkowo Ukryty nie zainteresował się słowami wiedźmina, ale przystał na prośbę, gdy wiedźmin wyjaśnił, że Dettlaff jest zagrożeniem dla całego wampirzego świata - ludzie w końcu go złapią, zaczną się polowania na wampirów, odkryją położenie jaskini i zniszczą ją zalewając lub wysadzając, a jaskinia oraz znajdująca się w niej brama między światami muszą pozostać bezpieczne i nienaruszone.
Geralt wraz z Regisem udali się do ruin twierdzy Tesham Mutna, gdzie miał zostać wezwany Dettlaff. Jako że nie przyprowadzili Syanny Dettlaff jest wściekły i rozpoczyna się walka. Ostatecznie wiedźmin pokonał wampira, a Regis definitywnie go zabił. Dwa tygodnie później Geralt miał zostać uhonorowany Orderem Vitis Vinifera przez samą księżnę Annę Henriettę. W trakcie gdy wiedźmin przygotowywał się do ceremonii u krawca odwiedził go Regis. Wampir powiedział, że wciąż rozmyśla nas morderstwami i nie zgadza mu się ich liczba. Biały Wilk może pomóc przyjacielowi w śledztwie i ustalić, że ostatnią ofiarą miała być księżna. Przed ceremonią Geralt miał także możliwość porozmawiać ze Syanną. W trakcie uroczystości przyznawania orderu wiedźmin mógł powiedzieć księżnej, że siostra chciała ją zamordować, lecz księżna nie uwierzyła w to mimo dowodów. W trakcie sądu nad Sylvią Anną w geście pojednania Anna Henrietta chciała przytulić siostrę. Ta w trakcie uścisku wyjęła szpilę z włosów Anarietty i wbiła jej w szyję. Kapitan Damien wyrwał kuszę z rąk gwardzisty i zabił Syannę strzałem w serce.
Całe Toussaint pogrążyło się w żałobie po straconej księżnej. Obie siostry zostały pochowane we wspólnej krypcie królewskiej na miejskim cmentarzu. Ludzie nie patrzyli przychylnie na fakt, że ich ukochana księżna spoczywa w tym samym miejscu, co jej morderczyni, lecz tak zadecydowała rada regencyjna. Formalnie Sylvia Anna nigdy nie została wydziedziczona, więc wciąż należała do królewskiej rodziny. Geralt przyszedł nad grób Anarietty i złożył na nim kwiaty. Jednocześnie miał możliwość położyć kwiat na grobie Syanny.
Galeria
