- Informacje
- Opisy z książek i gier
-Jesteśmy Szczurami Pogranicza – powiedział z dumą Giselher. – Na milę wywęszymy łup. Nie boimy się pułapek. I nie ma takiej rzeczy, której byśmy nie przegryźli. Jesteśmy Szczury.
[[{{{1}}}]]
Szczury – banda rozbójników, przez miejscowych określana jako hanza, działająca na obszarach przyłączonych do Cesarstwa Nilfgaardzkiego.
Członkowie:[]
Historia[]
Hanza zawiązała się na obchodach Lammas w jednej z wiosek w Geso. Przyszli bandyci łatwo dostrzegli się nawzajem w rozbawionym tłumie, ponieważ wszystkich ich łączyło zamiłowanie do fantazyjnego stroju, zrabowanych błyskotek, pięknych koni oraz nieodpinanych do tańca mieczy.
Wyróżniali się arogancją, butą, pewnością siebie, gwałtownością i pogardą dla innych. Rabowali i mordowali, a ich okrucieństwo stało się przysłowiowe. Przyjęli nazwę "Szczury", ponieważ spodobało im się, gdy ktoś ich kiedyś tak nazwał. Hersztem bandy został Giselher. Początkowo nilfgaardcy prefekci nie zwracali na nich uwagi, ponieważ sądzili że kompania szybko padnie ofiarą rozwścieczonych chłopów lub też wybiją się sami podczas sporu o łupy. Tak się jednak nie zdarzyło, ponieważ Szczury gardziły łupem, a zabijały jedynie dla rozrywki. Zrabowane rzeczy najczęściej rozdawały po wsiach. Natomiast złoto i srebro wydawały na broń, strój i ozdoby. Takie zachowanie zapewniało im bezpieczeństwo ze strony ludu, który udzielał bandytom schronienia, gościł ich, ukrywał, a nawet udzielał Nilfgaardczykom fałszywych informacji o kierunku, w którym udała się kompania.
Banda Szczurów dokonywała mniejszych i większych napadów i rabunków, a cena za schwytanie jej członków była bardzo wysoka.
Rozpad grupy[]
W 1267 r. do osady Zazdrość przybywa Leo Bonhart, z zleceniem zabicia lub pojmania Ciri. Niedługo później dochodzi do masakry, podczas której mężczyzna po kolei odcina głowę członkom Szczurów. Rzeź przeżyła jedynie Ciri.