Triss Merigold

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Szablon:Postać infobox

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.Triss do Ciri^[1]

Triss Merigold – czarodziejka, była doradczyni króla Foltesta, członkini Rady Królewskiej Temerii, a później Loży. Uczestniczka Bitwy o Wzgórze Sodden.

Wygląd

Znakiem rozpoznawczym Triss były długie, kasztanowe włosy, połyskujące złotem. Piękne i bujne, nosiła zawsze rozpuszczone, co, według niej, podkreślało wolność i niezależność. Uroku dodawały jej duże, niebieskie oczy oraz rumiane policzki. Magiczka miała spory biust, jednak jej suknie zawsze zapięte były pod samą szyję – na piersiach nosiła blizny, pamiątki bitwy pod Sodden. Czarodziejka trzymała zdrową dietę, aby utrzymać zgrabną sylwetkę i 22 cale w talii. Triss bardzo dbała o siebie, malowała się i kąpała nawet kilka razy dziennie. Była bardzo atrakcyjna, jak wszystkie czarodziejki i przykuwała wzrok wielu mężczyzn.

Zdolności magiczne

W1 SS Triss 2 — Merigold rzucająca zaklęcie Grot w grze Wiedźmin

Merigold była uzdolnioną czarodziejką, jednak nie zdołała opanować mocy Ciri. Znała tajemnicę żywiołów, teleportacji, alchemię i wiedzę tajemną. Jak większość czarodziejek, przeszła długoletnie szkolenie i naukę w Aretuzie, akademii magii położonej na wyspie Thanedd. Triss nie mogła używać eliksirów na sobie, ponieważ miała uczulenie na specyfiki z dodatkiem magii. Tolerowała jedynie amulety. Jako pierwsza i jedyna, wraz z Yennefer, rzuciła Niszczące Gradobicie Merigold, destrukcyjne zaklęcie o olbrzymiej sile rażenia, powstałe na podstawie Piorunu Alzura.

W grze Wiedźmin udowodniła, że jest uzdolnioną czarodziejką, mimo że pokonał ją w pojedynku czarodziej Azar Javed.

W Wiedźmin 2: Zabójcy Królów, Cynthia, opisując czarodziejkę, twierdzi, że Triss Merigold miała talent do rzucania czarów, ale brak jej determinacji, silnej woli i odwagi.

Historia

Ostatnie życzenie

Triss została wspomniana przez swoją przyjaciółkę Yennefer, która przytoczyła jej powiedzenie o męskich przyrodzeniach: „jeśli się widziało jednego, to widziało się wszystkie”.

Miecz przeznaczenia

Geralt zobaczył pomnik ku czci poległych pod Sodden czarodziejów. Widniało na nim imię Triss, więc wiedźmin pomyślał, że Merigold poległa w bitwie.

Krew elfów

Triss przybyła do Kaer Morhen, zaproszona przez Wiedźminów. Początkowo nie chcieli oni wyjawić powodu zaproszenia, kłamali, że chodzi o „ból w kościach” Vesemira. Triss domyślała się jednak, że chodzi o magiczne zdolności Ciri. Miała także nadzieję na romans z Geraltem, do którego nie doszło. Czarodziejka sprzeciwiła się ostrym treningom Cirilli, tym samym przeprowadzając w Kaer Morhen małą rewolucję. Uczyła dziewczynkę makijażu, zasad higieny, szyła dla niej suknię, a także zabroniła jej trenować podczas menstruacji. Doszło także do spięć pomiędzy Geraltem, a Triss, w którym czarodziejka krytykowała neutralną postawę wiedźmina. Okazało się, że Ciri jest Źródłem. Triss nie była w stanie sobie z tym poradzić – sama słyszała głos, każący jej pozostawić Geralta i przepowiednię, że Sodden upomni się o nią. Czarodziejka poradziła, więc zwrócić się do bardziej doświadczonej Yennefer. Wraz z nastaniem wiosny, Triss wyruszyła z Geraltem i małą wiedźminką do świątyni Melitele w Ellander. Po drodze czarodziejka rozchorowała się, na szczęście pomocną dłoń wyciągnął Yarpen Zigrin oraz jego kompania.

Czas pogardy

Triss była razem z innymi czarodziejami na bankiecie na Thanedd. Bardzo ucieszyła się ze spotkania z Geraltem, który przywitał ją całusem w policzek. Dostała jednak reprymendę od Yennefer, która wiedziała o ich dawnym romansie. Podczas Przewrotu na Thanedd walczyła po stronie Królestw Północy. W trakcie walk Triss znalazła rannego po walce z Vilgefortzem Geralta. Tissaia de Vries otworzyła dla nich teleport, dzięki któremu przenieśli się do Brokilonu, gdzie Driady uzdrowiły wiedźmina.

Chrzest ognia

Po rozwiązaniu Rady i Kapituły Filippa Eilhart powołała Lożę, organizację, która miała na celu dobro magii oraz kontrolowanie i wpływanie na politykę przez Czarodziejki. Głównym celem było posadzenie na tronie czarodziejki – idealną kandydatką okazała się Cirilla. Triss była jedną z członkiń, ale ze względu na młody wiek pełniła mało istotną funkcję. Po ucieczce Yennefer z Montecalvo zbierała o niej informacje, słuchając opowieści rybaczki.

Wieża Jaskółki

Yennefer chciała skontaktować się z Triss, która przebywała w towarzystwie Filippy. Merigold prosiła Yen o wybaczenie współpracy z Lożą. Yennefer była jednak nieugięta – nie była w stanie spojrzeć przyjaciółce w twarz po tym, co zrobiła. Loża dowiedziała się o pobycie Yennefer na Skellige. Triss, tuż po odpłynięciu Yen, przybyła do Cracha an Craite, który dostarczył jej informacji o Yennie. Następnie Merigold przebywała w Świątyni Melitele. Iola Pierwsza miała poznać faktyczny stan Ciri. Czternasta ze Wzgórza, mimo sprzeciwu Nenneke, zdecydowała się wejść w trans razem z Iolą.

Pani Jeziora

Czarodziejkę dręczyły wyrzuty sumienia. Rozmawiała o tym z Nenneke. Czuła się winna, że nie brała udziału w Bitwie pod Brenną, która, według przepowiedni, miałaby być dla Triss drugim Sodden. Żałowała, że sprzymierzyła się z Filippą. Loża, której lojalność Merigold stawiała ponad przyjaciół, ograniczyła jej swobodę – Czternasta ze Wzgórza nie mogła pomóc Ciri, Yennefer lub Geraltowi.

Podczas pogromu w Rivii, Triss ogarnęła panika – powróciła tragiczne wspomnienia spod Sodden. Zatrzymała walczącą, miotającą zaklęciami Yennefer, która za wszelką cenę chciała ratować Geralta i Ciri. Czarodziejka sparaliżowana strachem z drgającym i przerażonym głosem sugerowała ucieczkę. Yenna odniosła się do niej z pogardą i była zmotywowana ratować bliskich samej – mówiła Triss, żeby robiła, co chce i jeśli jej to odpowiada, dalej chowała się za „kiecką swojej Loży”. Triss Merigold opanowała emocje. Kiedy jej przyjaciółka nagle zaczęła osuwać się na ziemię – Yen dostała kamieniem prosto w twarz. Właśnie wtedy Triss przełamała swój strach raz na zawsze i stała się Triss Nieulękłą. Podczas gdy Yen była pewna, że obie zginą, to właśnie w Merigold obudziła się wiara na opanowanie sytuacji. Triss zaproponowała, aby rzucić na tłum zaklęcie Piorun Alzura, Yennefer nie uważała, żeby był to dobry pomysł, jednak pomogła przyjaciółce, mimo wycieńczenia. Triss była bardzo zdeterminowana. Ostatecznie, kobiety wywołały potężne zaklęcie, nazwane później Niszczącym Gradobiciem Merigold. Były pierwszymi i jedynymi, którym udało się je rzucić. W ten sposób powstrzymały upojony krwią i mordem motłoch. Dzięki tej interwencji po gradobiciu żołnierze zaprowadzili porządek w Rivii. Triss odnalazła Geralta w stanie krytycznym.

Wiedźmin

Triss pojawiła się zaraz, po odnalezieniu Geralta przez wiedźminów z Kaer Morhen. Młoda czarodziejka była wyraźnie szczęśliwa i zachwycona tym, że Geralt oszukał śmierć i jest cały i zdrowy, starała się jednak maskować emocje. Geralt twierdził, że pomimo braku wspomnień oznajmia Triss, że czuje silną więź do niej pomimo swojej amnezji.

Podczas ataku Salamandry na Kaer Morhen, czarodziejka towarzyszyła wiedźminom niemal cały czas i pomagała im w obronie zamku. Geralt mógł zdecydować czy iść z nią do laboratorium i walczyć z magiem, czy też pomóc w zabiciu przerazy. Następnie Triss została poważnie raniona i w zależności od podjętych decyzji, pojawi się na dziedzińcu lub przed wejściem do laboratorium. Po bitwie, w której nieznani wówczas sprawcy zamordowali najmłodszego z wiedźminów i skradli strzeżone od lat wiedźmińskie mutageny, Biały Wilk wykonał dla niej lekarstwo i pocieszy czarodziejkę. Po odpowiednio przeprowadzonej rozmowie Geralt może wejść w bliższy stosunek z Triss, za co mógł otrzymać erotyczną kartę. Następnie czarodziejka uczestniczyła na pogrzebie Leo i oznajmiła, że uruchomi swoje kontakty w celu odnalezienia bandytów, po pożegnaniu z Geraltem znika rozpłakana.

Geralt po dłuższym poszukiwaniu, śledztwie i w końcu walce z szefostwem Salamandry – Azarem i Magistrem, którzy niestety uciekli, obudził się w domu Triss w Wyzimie Handlowej. Czarodziejka oznajmiła, że przeteleportowała wiedźmina z bagien, na których rozegrała się bitwa. Triss zajmowała się organizacją pomocy i sojuszników w walce z Salamandrą, pozyskuje dla wiedźmina kontakty.

Oddanie pod opiekę Alvina Triss:

Triss była zadowolona wyborem wiedźmina, jednak chce, aby Geralt dodatkowo udał się do Shani i poinformował ją o swojej decyzji. Jeżeli wiedźmin ponadto podjął decyzję o podarowaniu jej pierścionka, czarodziejka potraktuje to jako zobowiązanie między nimi.

Oddanie pod opiekę Alvina Shani:

Geralt oznajmił Triss, że jego przyjaciółka Shani zajmie się lepiej dzieckiem, co wzbudziło gniew czarodziejki, która nazwała go „niewdzięcznym sukinsynem”, a zdobycie erotycznej karty jest niemożliwe. Triss zachowuje dystans do Geralta np. poprzez sposób wypowiadania się.

Pod koniec Aktu III teleportowała Geralta i Yaevinna lub Zygfryda (w zależności od ścieżki Elfy / Zakon) do głównej bazy Salamandry. Geralt po zamordowaniu Magistra wychodzi z bazy, gdzie czeka na niego Adda, która wydała rozkaz zabicia go, gdyż wiedźmin odkrył sekret królewny o współpracy z Salamandrą i fałszerstwie pieczęci królewskiej. Przed wyrokiem śmierci uratowała wiedźmina właśnie Triss, która teleportowała go do wsi Odmęty, gdzie ma zadanie odnaleźć dziecko źródło Alvina, które uciekło po próbie jego uprowadzenia przez Salamandrę.

Nie pojawia się w Akcie IV, lecz została w nim wspominana przez Jaskra. Geralt dostał od niej list wraz z amuletem z dwimerytu, na który wiedźmin mógł odpowiedzieć jako przyjaciel lub ktoś bliższy. Pod koniec aktu w zamęcie walki, dziecko źródło uciekło przez portal w nieznane miejsce.

W Akcie V pojawia się na samym początku w zamku króla Foltesta. Geralt ma okazje chwilę porozmawiać z Triss o ich przyszłości.

Jeżeli natomiast wcześniej Geralt wybrał stronę Shani, Triss ma wielki żal do wiedźmina i obarcza go winą za niedopilnowanie Alvina.

Wybór Triss:

Pojawiła się na lodowych pustkowiach, aby pomóc Geraltowi, jednak znikła tuż przed konfrontacją z Jakubem.

Ścieżka neutralności:

Jeżeli Geralt w IV akcie nie poparł ani Yaevinna, ani Zygfryda – to w akcie IV, będzie miał okazję pomóc Triss oraz uzyskać od niej pomoc. W przeciwnym razie czarodziejka nie będzie chciała, by wiedźmin dodatkowo angażował się dla niej, kiedy i tak ma zakon lub wiewiórki na głowie. Pod koniec aktu pojawi się wraz z temerskimi oficerami na pomoc pod Starym Dworzyszczem. A następnie po udanej walce z Azarem Javedem i po poinformowaniu jej o Salamandrze popłynęła z wiedźminem do Wyzimy. W Epilogu pojawiała się na rozmowie z królami. Przy wejściu do klasztoru Geralt chciał zmierzyć się samemu z Wielkim Mistrzem Zakonu, bez narażania czarodziejki prosił ją o przyniesienie mu eliksirów, po czym udaje się do kryjówki de Aldersberga w pojedynkę. Po wszystkim Triss zostaje doradczynią króla.

Modyfikacje

Triss Merigold jest jednym z głównych bohaterów przygody Wesele, w którym doczekała się zmiany modelu postaci w sukni (zmieniono jej kolor na biały i dorobiono tej samej barwy rękawiczki). Pojawia się również w przygodzie Prawo do Tronu, gdzie pomaga królowi Foltestowi w walce z Nobilitesem.

Wiedźmin 2: Zabójcy Królów

Triss Merigold za osiągnięcia w rozwiązaniu spisku przeciwko Temerii oraz walce z Salamandrą została doradczynią Króla Foltesta. Jako doradczyni, towarzyszyła królowi podczas bitwy o Zamek La Valette wraz z Geraltem, który był jego obrońcą. Po zdobyciu miasta i rozmowie ze swoimi dziećmi – Król Foltest został skrytobójczo zamordowany przez zamachowca przebranego za mnicha, który kilka sekund później uciekł wyskakując z zamku do rzeki. Geralt, który dzielnie strzegł władcy – w tej sytuacji był bezradny i w wyniku niefortunnego zbiegu okoliczności – umazany we krwi i trzymający ciało króla, został posądzony o jego zabójstwo i wrzucony do lochu.

Po ucieczce z więzienia, w której pomógł mu najlojalniejszy z ludzi Foltesta – Dowódca Oddziałów Specjalnych, Vernon Roche (pragnący ukarania prawdziwego zamachowca i wierzący w niewinność Geralta), wiedźmin, Triss i Vernon udali się do Flotsam, ruszając tropem królobójcy. Podczas podróży statkiem do miasteczka portowego, Triss opowiadała Geraltowi zapomniane sceny z jego życia, przed rzekomą śmiercią i amnezją. Opowiada o czarodziejce Yennefer – dawnej miłości wiedźmina i jego przybranej córce – Cirilli.

Kiedy dotarli do Flotsam czarodziejka, pomagała w poszukiwaniach królobójcy, uratowała życie Białemu Wilkowi i Rochowi, tworząc barierę magiczną przed strzałami Scoia’tael. Rudowłosa czarodziejka oznajmiła Geraltowi, że z pomocą rosnących tutaj róży pamięci istnieje duża szansa na powrót jego wspomnień, ale potrzebuje kilku dni na przygotowanie zaklęcia.

Po kąpieli w łaźni w elfich ruinach Triss zdobyła się na szczere wyznania. Czarodziejka poprosiła Geralta, aby ten nie pakował się w kłopoty związane z królobójcą i oznajmiała, że była gotowa rzucić wszystko, politykę, królobójców i królewskie dwory i że może nawet zamieszkać w Kaer Morhen, jeśli Geralt tego zechce. Powiedziała również, że była gotowa jechać na koniec świata, żeby odszukać Yennefer, ponieważ jako bliska przyjaciółka była to winna jej i Geraltowi. Niestety wkrótce została porwana przez Letho. Zostawił ją on jednak w wąwozach nieopodal Vergen, następnie z pomocą Cynthii została niespodziewanie uprowadzona ponownie przez Shilarda Fitz-Oesterlena i magicznie zmieniona w mały posążek.

Porwana Triss, w postaci figurki, powędrowała do Loc Muinne, gdzie została odczarowana przez nilfgaardzką czarodziejkę, Assire var Anahid, później zabitą przez ambasadora. Nilfgaardczycy w ten sposób realizowali plan poszczucia na siebie królów i magów z Północnych Królestw w celu destabilizacji całego rejonu, aby w późniejszej fazie swobodnie najechać na terytoria Nordlingów ogarnięte chaosem. Zadanie było o tyle prostsze, iż pracujący na usługach Nilfgaardu królobójca Letho współpracował przy zamachu z uznawaną na Północy czarodziejką Shealą de Tancarville, a ta z kolei spiskowała z potężną redańską mistrzynią magii Filippą Eilhart.

Nilfgaardzki plan polegał na tym, aby przedstawić szpiega Letho jako człowieka współpracującego z całą Lożą i resztą magów Północy i w ten sposób oczernić i uwikłać w sprawę wszystkich północnych czarodziejów, co doprowadziłoby do rzezi i destabilizacji Północnych Królestw, a wtedy armia Nilfgaardu mogłaby wtargnąć i wykończyć władców. Następnie Triss została zabrana na przesłuchanie i tortury, które mają na celu wymusić na niej podpisanie dokumentu o rzekomym spisku magów, czarodziejka nie dała się jednak złamać i nie wyjawia Nilfgaardczykom żadnych wartościowych informacji – cały czas groziło jej poćwiartowanie przez Nilfgaardczyków.

W zależności od decyzji Geralt może spróbować uwolnić czarodziejkę lub zostawić ją na pastwę losu i pomóc wspólnikowi.

Geralt wybierając ratunek torturowanej Triss, zdziesiątkował obóz Nilfgaardczyków, zginął Shilard Fitz-Oesterlen oraz dowódca Nilfgaardczyków Renuald aep Matsen. Czarodziejka była wdzięczna za pomoc i oznajmiała, że nigdy tego wiedźminowi nie zapomni. Triss opowiada wiedźminowi o tym, że obecnie Loża została podzielona i jest teatrem dwóch aktorów Sheali i Filippy, a ich plany zostały zatajone nawet dla reszty członkiń. Oznajmiła, że tuż przed porwaniem we Flotsam dowiedziała się ze skanu megaskopu Sheali, a później od samego Letho, że to właśnie z nim współpracowały Sheala i Filippa nad zabójstwem Demawenda. Po uwolnieniu rudowłosej czarodziejki przez wiedźmina Triss i Geralt przybyli następnie na obrady Królów Północy, gdzie Triss zainterweniowała i zapobiegła masakrze czarodziejów w Loc Muinne poprzez ujawnienie i ukaranie prawdziwych winowajców, czyli głównodowodzące czarodziejki Loży. Dzięki tej interwencji powstała również Rada i Kapituła Czarodziejów. Następnie smoczyca pod wpływem uroku przerwała obrady, broniła Sheali, zabiła kilkunastu Zakonników Płonącej Róży i ogniem oddzieliła wiedźmina od Triss. Po walce ze smokiem Biały Wilk spotkał czarodziejkę. Triss zapytana przez Geralta o to, czy Rada i Kapituła przetrwa, odpowiedziała, że nie wie jak długo, ale jest to najlepsze, co wymyślono, oraz że jest to sposób na unormowanie stosunków z czarodziejami, którzy muszą mieć swoje miejsce w świecie, inaczej najprawdopodobniej powstałaby kolejna Loża. Następnie Triss towarzyszyła wiedźminowi w drodze do dawnego obozu temerskiego, gdzie czeka na Geralta królobójca, po drodze wiedźmin wraz z czarodziejką uratował swojego kompana. Po spotkaniu z nilfgaardzkim szpiegiem Letho, Geralt wraz z Triss opuścili Loc Muinne.

Jeśli Geralt wybrał opcje zostawienia Triss w lochu, wówczas na obradach, nilfgaardzki ambasador Shilard nie wyciągnąwszy informacji i podpisu od Triss, uknuje plan „pojmania” własnego szpiega i królobójcy. Podczas trwających obrad dotyczących Królestw Północnych w amfiteatrze Loc Muinne, Shilard realizując swój podstępny plan, oznajmił, że złapał poszukiwanego królobójcę z Północy, który rzekomo próbował targnąć się również na jego życie. Nilfgaardzki ambasador rozkazuje „pojmanemu” królobójcy wyjawić swoich mocodawców. W ten sposób Letho z Gulety oskarża wszystkie czarodziejki z Loży i wyrok śmierci zapada na ogół czarodziejów z Północy, pomimo tego, że tak naprawdę za obecny chaos w Królestwach Północy, odpowiada on sam, czyli królobójca wysłany na polecenie Nilfgaardu oraz kierowany z innych pobudek odłam szefostwa Loży, czyli dwie czarodziejki z Północy: Filippa Eilhart i Sheala de Tancarville. W Loc Muinne gdzie miały miejsca obrady, zostają zamordowani niewinni w tej sprawie magowie – zginęła praktycznie cała miejscowa kasta magiczna. Dodatkowo Radowid – król redański wykorzystując okazje do pozbycia się magów i poszerzenia swojej władzy, zapowiedział masowe Łowy Czarownic. W Północnych Królestwach pogłębia się chaos, wypełniając nilfgaardzki plan, aby poszczuć na siebie Magów i Królów w celu destabilizacji Północy. Rada i Kapituła nie powstała. Po obradach i rzezi Geralt spotkał Triss z królobójcą Letho, który oznajmił, iż wyciągnął czarodziejkę z lochów i bronił przed żołdactwem. Królobójca chce, aby Geralt przestał go ścigać lub zakończył to w tym miejscu walką. Nilfgaard rozpoczyna inwazję i wysyła swoje wojska w kierunku Północnych Królestw.

Wiedźmin 3: Dziki Gon

Pół roku po wydarzeniach w Loc Muinne, podczas III wojny z Nilfgaardem, Radowid V popadł w obłęd i powołał organizację do polowania na czarownicę, w celu rozszerzenia i umocnienia swojej władzy. Fakt utworzenia nowej Rady i Kapituły (jeśli powstała) mu w tym nie przeszkadzał, ponieważ obsadzeni w niej czarodzieje to większości jego marionetki. Na jego zlecenie łowcy mordowali ludzi podejrzanych o używanie magii, często oskarżanych bezpodstawnie. Podczas gdy Biały Wilk rozstał się z Triss i podążał za śladem Yennefer, kasztanowłosa czarodziejka udała się do Novigradu gdzie przebywała w ukryciu – tu, gdzie skala eksterminacji magów była największa.

Jej celem było zdobywanie środków na pomoc wyjętych spod prawa czarodziejów, alchemików, magów i zielarzy, dlatego Triss niejednokrotnie wykonywała zlecenia dla novigradzkiego półświatka. Jej głównym celem było zorganizowanie im ewakuacji do Koviru. W Novigradzie spotyka Geralta i pomogła mu w poszukiwaniach Ciri, pokierowała go do miejscowej onejromantki. Oznajmiła również, że jej samej przydałaby się pomoc wiedźmina. W rozmowach z Geraltem Triss okazywała wyrozumiałość dla niego, mimo ich rozstania po wydarzeniach w Loc Muinne. Jednak ani Triss, ani Geralt nie są z tym do końca pogodzeni. Biały Wilk mógł pomóc Triss w przygotowaniach oraz samej ewakuacji magów i stopniowo rozbudzać łączące ich uczucie i podczas finału zadania „Teraz albo nigdy” wyznać czarodziejce miłość oraz porozmawiać poważnie na temat ich przyszłości. W tej sytuacji wiedźmin oznajmił Triss, że zawsze chciał z nią być, a jego wcześniejsza amnezja nic nie zmieniła. Natomiast po zakończeniu wojny, Geralt razem z Triss planowali wyjazd do Koviru, gdzie zamieszkają razem. Triss Merigold została również doradczynią króla Koviru Tankreda Thyssena i przywódczynią nowej Kapituły i Najwyższej Rady Czarodziejów. Kasztanowłosa czarodziejka była jedną z głównych postaci biorących udział w walce z Dzikim Gonem w Kaer Morhen oraz na wyspie Undvik.

Ciekawostki

Triss w pierwszej części gry miała inny model postaci niż w Wiedźmin 2: Zabójcy Królów i Wiedźmin 3: Dziki Gon. Ponadto w pierwszej części gry przypomina bardziej osobowością Yennefer. Być może chciała wykorzystać to, że wiedźmin ma amnezje i w ten sposób zachowując się jak jego dawna miłość, chciała go uwieść;
Niektóre osoby nazywały ją Małą Merigold;
Miała smykałkę do szycia i haftowania. Potrafiła także rozmawiać w starszej mowie – uczyła jej Ciri;
W Krwi elfów dotyk Eskela był dla niej przyjemniejszy niż dotyk Geralta, natomiast w opowiadaniu Coś się kończy, coś się zaczyna, które nie jest zaliczane do sagi, zakochała się w Eskelu z wzajemnością;
Nie posiada immunitetu;
W 2011 roku, w majowym wydaniu Playboya pojawił się wywiad i sesja zdjęciowa z udziałem modelki wcielającej się w rolę Triss;
W pierwszej części gry wiedźmin Radowid powiedział Geraltowi, że jedyne co przemawia na korzyść Triss to fakt, że już raz zdradziła przyjaciółki z Loży;
W grach głosu użyczyła jej Agnieszka Kunikowska, a w audiobookach Małgorzata Kożuchowska;
W czeskim tłumaczeniu cyklu wiedźmińskiego i gry, Jaskier nazywał się Marigold, przez co nazwisko Triss zostało zmienione na Ranuncul, co oznacza inną odmianę Jaskra;
Triss w każdej części gry miała inny kolor oczu;
Mimo że była czarodziejką ognia, w Witcher Battle Arena włada lodem;
Urodziła się 50 lat po ataku fanatyków na Kaer Morhen.