Vaska – stara przywódczyni duchowa społeczności ceglarskiej zamieszkującej wioskę w lesie na bagnach.
Wiedźmin[]
Wiedźmin po raz pierwszy spotyka ją w akcie II w lesie na bagnach. Ani razu nie opuszcza swojego domu lub nie wychodzi poza wioskę. Wydaje się nawiedzona poprzez swój enigmatyczny styl wypowiadania się, ale mimo to twardo stąpa po ziemi, zdając sobie sprawy za swoją odpowiedzialność za losy tutejszych. Zleca zadanie „Glinianki”, w którym oferuje Geraltowi 50 
nagrody za wybicie gromadki utopców okupujących doły z gliną. Po wykonaniu zlecenia Vaska przyznaje ze wstydem, że Geralt okazał im miłosierdzie, a ona go oszukała, gdyż nie dysponuje nawet taką kwotą, lecz zamiast tego podaruje mu sefirę Maal'kad potrzebną do ukończenia aktu II (zadanie „Obeliski”). Po wykonaniu „Glinianek” można u niej rozpocząć zadanie poboczne „Zbłąkana owieczka” - błaga w nim wiedźmina o odnalezienie wieszczącego dzieciaka z ich wioski (zostanie ono ukończone w trakcie zadania „Czas żniw”), lecz nie ma za to żadnej nagrody oprócz punktów doświadczenia. Dba o utrzymywanie kultu Wodnych Panów w wiosce, jako ich gorliwa (chociaż nie fanatyczna) czcicielka reaguje oburzeniem, gdy Geralt mówi o nich „ryboludzie” lub „vodyanoi”. W zadaniu „Daleko od domu” należy się do niej udać ze skargą na szkodliwość ryboludzi: jeżeli Geralt uszanuje kult Wodnych Panów, Vaska poleci mu złożenie w ofierze topora Yarena Bolta jako rękojmi pokoju między drwalami a wodnymi istotami. W przeciwnym razie Geralt może jej powiedzieć, że wcale nie są tacy ryboludzie niewinni, skoro wyprali im mózgi, i zamordowac pojawiającego się nocą wojownika vodyanoi. W zadaniu „Tajemnice Berengara” jest jedną z osób posiadających informacje o zaginionym wiedźminie-renegacie: mówi mu o przybyciu Berengara na bagna w dawnych latach. Z kolei w zadaniu „Strażnik” konieczna jest rozmowa z nią o golemie, gdyż to od niej można usłyszeć legendę o Alzurze, twórcy wieży na bagnach, i kobiecie, która doprowadziła go do zguby.
W akcie III Vaska ponownie pojawia się w zadaniu głównym, kiedy zleca Geraltowi zadanie „Czas żniw”, w którym błaga go o uratowanie trzech grup ceglarzy uprowadzonych przez wojowników Salamandry. Opowiada Geraltowi o bitwie, jaka wydarzyła się wcześniej między rycerzami Zakonu Płonącej Róży, i terrorystami Scoia'tael, oraz o złowróżbnej działalności Rolanda Bleinheima (nazywa go złym człowiekiem i prosi Geralta o jego zabicie), a jego sługusów określa jako „suchych” (czyli prawdopodobnie również złych). W nagrodę za uratowanie wszystkich pobłogosławi wiedźmina w duchu swojej religii, na co Geralt z tonem ironicznie emfatycznym odpowie „Zaprawdę, czuję się zaszczycony! Bo któż jest ponad panami?”. Bohater otrzyma również od niej książkę „Hymn szaleństwa i rozpaczy”, traktującą o Dagonie.
W domu Vaski odbywają się spotkania modlitewne wiernych ceglarzy zgromadzonych wokół stojącego w jej chacie posążka przedstawiającego jednego z Wodnych Panów. Można u niej odpocząć (pomedytować). Handluje jedzeniem i alkoholem, można u niej sprzedać wyroby z wyverny (mięso i jaja). Mimo podłej sytuacji majątkowej nie wzbrania się przed partyjką gry w kościanego pokera - należy do potencjalnych pokerzystów do pokonania w zadaniu „Kościany poker: nowicjusz”. W późniejszym czasie na bagna ponownie rozgorzewa walka między Zakonem Płonącej Róży a oddziałami Wiewiórek, przez co została zmuszona do udania się na wygnanie, o czym mówi w epilogu w bezpiecznym domu. Wyjaśnia tam też Geraltowi swój sen odnośnie jego osoby - według tego rojenia Geralt miał ostatecznie wypełnić swoją misję.
Galeria[]
