- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z książek Sapkowskiego
– Jest niewrażliwy na ogień.
– Co jeszcze potrafi?
– Może, gdy zechce, stać się niewidzialny. Może spojrzeniem zauroczyć, wprawić w głęboki sen, zrobił to z wartownikami w obozie Vissegerda. Przybierać postać nietoperza i latać jak nietoperz. Myślę, że może tych rzeczy dokonywać tylko nocą i tylko w czasie pełni. Ale mogę się mylić. Już ładnych kilka razy mnie zaskoczył, może jeszcze coś mieć w zanadrzu. Podejrzewam, że on jest niezwykły nawet wśród wampirów. Doskonale upodabnia się do człowieka, i to od lat. Konie i psy, mogące wyczuć jego prawdziwą naturę, myli zapachem ziół, które stale ma przy sobie. Ale mój medalion też na niego nie reaguje, a powinien.
W waszym świecie po Koniunkcji Sfer zostało około tysiąca dwustu wyższych wampirów. Całkowitych abstynentów, bo oprócz mnie jest takich niemało, równoważy liczba pijących ponad miarę, jak ja swego czasu. Uśredniając, statystyczny wampir pije w każdą pełnię księżyca, bo pełnia jest dla nas świętem, które zwykliśmy... – hmmm... oblewać.
Z tego, co mi wiadomo, nie kaleczą też w tak straszny sposób alp, katakan, mula, bruxa ani nosferat. Dość brutalnie ze zwłokami ofiar obchodzą się natomiast fleder i ekimma.
Wiedźmin 3: Dziki Gon
Uchodzę, delikatnie mówiąc, za potwora. Za krwiożercze monstrum.
– Emiel Regis, wampir wyższy
Wampiry wyższe z ich dalece prymitywniejszymi pobratymcami, takimi jak ekimmy, alpy czy katakany łączy właściwie tylko łaknienie krwi. Tak naprawdę jest im znacznie bliżej do ludzi, niż reszty krwiopijców. Przypominają nas nie tylko wyglądem, ale też inteligencją i zachowaniem. Nie występują przy tym bynajmniej na odludziu, nie skrywają się w cieniu – wręcz przeciwnie, szczególnie upodobały sobie miasta, gdzie prowadzą normalne z pozoru życia. Nawet wiedźmini nie są w stanie ich rozpoznać, jako, że ich medaliony w najmniejszym nawet stopniu nie reagują na bliskość wampira wyższego.
Jednak te wszystkie podobieństwa nie powinny przysłonić oczywistej różnicy – w odróżnieniu od ludzi, wampiry wyższe są właściwie nieśmiertelne. Tych, którzy stanęli przeciw nim w boju i przeżyli można policzyć na palcach jednej ręki.
Całe szczęście, wampiry wyższe są niezwykle rzadkie – i nie wszystkie są nam wrogie. Choć są łase na krew, nie potrzebują jej wcale do przeżycia. Część osobników całkowicie wyrzekła się żerowania na ludziach i żyje nikomu nie szkodząc – inne jednak oddają się swym żądzom bez opamiętania.
Wiedźmin, który odważy się stanąć naprzeciw wampirowi wyższemu musi być świadom, że jest to potwór o ogromnej sile, potrafiący manipulować ludźmi jak i zwierzętami, potrafi stać się niewidzialny czy przybrać kształt gigantycznego nietoperza, a nadto niezwykle trudno jest go ostatecznie zabić. Innymi słowy, nawet doświadczony zabójca potworów powinien zastanowić się dwa razy czy przyjąć wystawione na tego potwora zlecenie, choćby w zamian obiecywano pół królestwa i rękę księżniczki.