Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Anna Henrietta – młodsza siostra Sylvii Anny[2], żona księcia Rajmunda, księżna Toussaint od 1265 r.[3]

Charakterystyka[]

Wygląd[]

Anna Henrietta miała kasztanowe włosy i niebieskie oczy.

Tytuły[]

Jej oficjalnym i protokolarnym tytułem jest: Jaśnie Oświecona, nieoficjalnym: Jej Miłość, a familiarnym, używanym poza dworem: Księżna Pani, lecz zawsze należy się do niej zwracać per Wasza Miłość. Przez poddanych bywa również, zdrobniale od Anny Henrietty, nazywana Anariettą.

Biografia[]

To porywcza i zmienna kobieta. Około siedmiu lat przed przyjazdem Geralta do Toussaint, kiedy Rajmund był w Cintrze, Jaskier rozkochał w sobie księżną, którą sam pieszczotliwie nazywał Łasiczką. Romans trwał jakieś dwa miesiące, jednak kiedy ludzie zaczęli o nich mówić, Jaskier prędko opuścił księstwo. Zaraz po powrocie książę Rajmund dowiedział się o niewierności żony i kazał zabić Jaskra oraz wyciąć mu serce, chcąc później zmusić Anariettę do zjedzenia owego organu. Na szczęście trubadur zdołał uciec, a zazdrosny małżonek zmarł na apopleksję. Jaskier, wędrując z Geraltem, dowiedział się o śmierci księcia i szybko powrócił do Anny Henrietty. Tam, rozstawszy się z wiedźminem, spędził pewien czas z księżną. Wkrótce jednak zdradził ją z jedną z arystokratek z jej świty, za co został skazany początkowo na śmierć, później wyrok zmieniono na wygnanie.

Gry[]

Wiedźmin 3: Krew i wino[]

W Toussaint w okrutny i tajemniczy sposób zostają zamordowani dwaj wysoko urodzeni rycerze. Morderca pozostaje nieuchwytny, a poddani księżnej przypisują zbrodnie nadnaturalnej istocie, którą nazywają Bestią z Beauclair. Zaniepokojona Anna Henrietta wysyła Palmerina de Launfal i Miltona de Peyrac-Peyrana do ogarniętych wojną Królestw Północy, by odnaleźli i sprowadzili do księstwa wiedźmina Geralta z Rivii. Tymczasem na krótko przed przyjazdem Białego Wilka do Toussaint dochodzi do morderstwa hrabiego de la Croix. Wiedźmin po zbadaniu okoliczności śmierci hrabiego przybywa na arenę turniejową, gdzie Anarietta patronuje pojedynkom rycerskim. W końcu dochodzi do starcia Guillama de Launfal z szarlejem, sytuacja wymyka się jednak

spod kontroli i rozwścieczony potwór poważnie rani młodego rycerza. Z odsieczą przybywa mu Geralt z Palmerinem i po żmudnej walce wiedźmin bierze nad szarlejem górę. Księżna jest zachwycona popisem umiejętności Geralta, który zdaje się jednak nie podzielać bezrefleksyjnej radości Anarietty. 

Jaśnie Oświecona zabiera wiedźmina na spacer po błoniach turniejowych, naświetla mu dokładnie sprawę morderstw oraz poznaje go z kapitanem gwardii pałacowej - Damienem de la Tour. Księżna wyjaśnia Geraltowi, że dotychczasowe ofiary Bestii to szlachcice, którzy nie przestrzegali ostatnio pięciu zasad kodeksu rycerskiego. Wiedźmin z księżną dochodzą do wniosku, że kolejnym celem Bestii może być Milton, który w przebraniu zająca bierze udział w pałacowej zabawie. Geralt i Anarietta pędzą na wierzchowcach w kierunku ogrodów pałacowych, aby odnaleźć ukrywającego się Miltona, zanim zrobi to morderca. Po wygraniu konkursowych konkurencji i rozwiązaniu rebusu ułożonego z elementów ukrytych w wygranych  przedmiotach wiedźmin i księżna dowiadują się, że baron de Peyrac-Peyran ukrywa się w szklarni. Gdy wiedźmin dociera na miejsce, Milton pada już martwy z rąk Bestii. Geralt rzuca się w pościg za mordercą, co zresztą prawie przypłaca własnym życiem, w newralgicznym momencie ratuje go jednak niespodziewanie sam Regis.

Podczas gdy księżna oczekuje na przyniesienie głowy zabójcy, Geralt dzięki Emielowi Regisowi poznaje tożsamość mordercy, którym jest Dettlaff van der Eretein - wampir wyższy, a tym samym przyjaciel cyrulika. Na jaw wychodzi również fakt, że Dettlaff zabija ponieważ jest szantażowany przez porywaczy jego kochanki Rheny. Gdy Geralt zdobywa dość enigmatyczne poszlaki na temat szantażystów udaje się do Anny Henrietty, by zdać jej raport. Jaśnie Oświecona stanowczo nie jest zadowolona z przebiegu spraw. Zarówna ona jak jak i kapitan gwardii książęcej są oburzeni propozycją wiedźmina, by spróbować dogadać się z Dettlaffem i pomóc mu odzyskać jego ukochaną. Z braku innych tropów, Anarietta ostatecznie przystaje jednak na ofertę Geralta. Dzięki pomocy księżnej i jej kipera wiedźmin dowiaduje się, że szantażyści pili wino Sangreal, które jest tworzone specjalnie dla książęcej rodziny. 

Geralt, Anna Henrietta i Damien de la Tour ruszają po zmroku do winnicy Castel Ravello, by sprawdzić, czy wino przeznaczone na książęcy stół nie zostało skradzione. Na miejscu okazuje, że właściciel winnicy - Fabricio, w tajemnicy sprzedał za dużą sumę pieniędzy kilka beczek Sangrealu prawdopodobnym szantażystom Dettlaffa. Zarządca winnicy popada błyskawicznie w niełaskę gniewnej Anny Henrietty, która skazuje go na areszt za zdradę stanu. Dzięki zeznaniom Fabricia Geralt i Damien otrzymują szansę na złapanie ludzi pracujących dla szantażystów. Podczas gdy Geralt zastawia na bandytów pułapkę z fałszywą dostawą wina, księżna mimo próśb wiedźmina obserwuje rozwój wydarzeń. Wkrótce dochodzi do jatki, w której zwycięstwo odnosi Geralt i ludzie Damiena de la Tour. Po przesłuchaniu jednego z wynajętych zbirów księżna i jej świta poznają zarys tożsamości człowieka związanego bezpośrednio z szantażystami - jest nim szlachcic, który każe się nazywać Cintryjczykiem. 

Ludzie Damiena de la Tour po krótkim zwiadzie w mieście szybko wpadają na trop Cintryjczyka. Ma się on pojawić w towarzystwie śpiewaczki Cecylii Belante na przyjęciu organizowanym przez klub Mandragora w posiadłości Oriany. Księżna wraz z wiedźminem udaje się incognito na przyjęcie i po jakimś czasie znajdują pokój, w którym zameldowała się Cecylia i jej cintryjski towarzysz. W środku bohaterowie zastają jedynie świeżego trupa śpiewaczki i otwartą okiennicę, przez którą uciekł szlachcic. Podczas gdy Geralt rusza jego tropem, księżna wzywa straż i właścicielkę rezydencji - Orianę. Wiedźmin wpada zaś do sąsiedniego pokoju, gdzie odnajduje ślady walki. Wkrótce dołączają do niego Anarietta, Oriana i jej straż. Właścicielka domu zaprasza księżną i wiedźmina na rozmowę, w której wyjaśnia, że to ona natknęła się na buszującego w jej pokoju Cintryjczyka, po czym po krótkiej walce wypchnęła go przez okno. Po krótkiej rozmowie i analizie dotychczasowych poszlak księżna dochodzi do wniosku, że w gronie szantażystów jest prawdopodobnie jej wygnana przed laty siostra - Syanna. Razem z Geraltem ustala też miejsce pobytu szantażystów, którym jest kasztel Dun Tynne. Nagle do trójki rozmówców niespodziewanie dołączają Emiel Regis i sam Dettlaff, którego cyrulik przedstawia księżnej jako swojego przyjaciela z Nazairu. Anarietta nieświadoma tego, że siedzi oko w oko z Bestią z Beauclair, zaczyna z Dettlaffem przyjacielsko dyskutować. Zdenerwowany obecnością Dettlaffa Geralt odciąga na chwilę od stołu Regisa, by poinformować go o nowych postępach w śledztwie. Wspólnie też ustalają, żeby na czas ataku na Dun Tynne Dettlaffa należy trzymać na dystans.

Anna Henrietta tymczasem jest zabawiana rozmową przez Dettlaffa. Przyjaciel Regisa robi na księżnej bardzo pozytywne wrażenie. Anarietta wkrótce z Geraltem opuszcza posiadłość Oriany i informuje go, że w szturmie na kasztel Dun Tynne wspierać go będzie jej gwardia.

Po zdobyciu kasztelu okazuje się, że Rhena i Syanna to jedna i ta sama osoba. Siostra Jaśnie Oświeconej szantażowała Dettlaffa, pozorując własne porwanie, by zmusić wampira do wypełnienia jej krwawej zemsty. Anna Henrietta początkowo nie daje wiary oskarżeniom wiedźmina, dla bezpieczeństwa Syanny i samego księstwa postanawia jednak uwięzić siostrę w iluzorycznej Krainie Tysiąca Baśni. Tymczasem wściekły Dettlaff, który odkrył prawdę o Sylvii Annie rozkazuje okolicznym wampirom zaatakowanie Beauclair. Miasto spływa krwią, a sama księżna udaje się do ukrycia w jej pałacu. 

W tym czasie Geralt i Regis muszą znaleźć Dettlaffa i przerwać rzeź odbywającą się na ulicach stolicy księstwa. 

Galeria[]

Ciekawostki[]

  • Anna Henrietta wygnała ze swojego księstwa jednego z gości za to, że ten zanucił balladę Jaskra w jej obecności.
  • Aktualizacja Next-Gen dodała nowy dialog do tej postaci - przed ukończeniem zadania Leże Bestii, Geralt może wejść na pawilon pałacu książęcego i zapytać Księżną dlaczego "wszystkie wojny omijają Toussaint". Odpowie ona, iż granic księstwa strzegą rycerze, zaś jej kuzyn, Cesarz Emhyr var Emreis, dotrzymuje obietnicy, iż Toussaint pozostanie neutralne. Doda również, iż słała do niego "ostre noty z prośbą o całkowite zaprzestanie prowadzenia wojny", których jednak nie posłuchał. Wiedźmin zgodzi się wówczas z Anariettą, iż naprawdę jest to "wielka szkoda".

Przypisy[]

Advertisement